شعله های آتش هجده سال پس از خاموش شدن در بروکال (هوئلوا) همچنان به ویران کردن ادامه می دهد. جنگل بلوط چوب پنبه‌ای که در سال 2004 سوخته بود هنوز احیا نشده است. بخش شهردار جنگل‌کاری که پس از آتش‌سوزی وحشیانه در Minas de Riotinto آغاز شد، با شکست مواجه شد و امروز اثرات آن نه تنها زیست‌محیطی، بلکه مهم‌تر از همه، اجتماعی و اقتصادی است. ساکنان شهر به نصف کاهش یافته اند، برداشت چوب پنبه کمتر از یک سوم آنچه بوده است و بسیاری از پروژه هایی که همسایگان آنها می خواستند راه اندازی کنند فراموش شده است. «زندگی کاملاً تغییر کرده است. فرانسیسکا گارسیا مارکز، شهردار آن، می‌گوید: رزق و روزی، باقیمانده‌ای که هر سال سود می‌آورد و پایان یافته است. تصاویر آتش سوزی مهیب روزهای اخیر در اسپانیا، درام مردم بروکال را زنده کرده است. آتش سوزی در 27 ژوئیه آغاز شد و 29.687 هکتار در یک هفته باقی ماند که بروکال ویران‌ترین منطقه بود. این آتش‌سوزی به عنوان بزرگ‌ترین آتش‌سوزی قرن در اسپانیا شناخته می‌شود، اما به تازگی با 31.000 هکتار کاهش به لوساچیو (زامورا) از خاکستر فراتر رفته است. Siguen Cortes de Pallás (والنسیا) که در سال 2012 به 28.879 هکتار گسترش یافت و سال به سال در Sierra de la Culebra (Zamora) ثبت شد و در نهایت به 24.737,95 هکتار رسید. شهردار می گوید: از هر نظر که به آن نگاه کنید فاجعه بار بود و اثری بر ما گذاشته که پاک نمی شود. خوان رامون گارسیا برمخو، رئیس تعاونی چوب پنبه سن خوزه، خلاصه می‌کند: «مال ما کشنده بود». قبل از آتش سوزی، 12,000 هکتار زمینی که آنها مدیریت می کردند به طور متوسط 330,000 کیلو چوب پنبه تولید می کرد که بعداً آن را فروختند. اکنون میانگین تولید کمتر از یک سوم، 103.000 کیلو و کاهش یافته است. «لا سکا» در میان بلوط‌های چوب پنبه‌ای که از آتش‌سوزی جان سالم به در برده‌اند، ویران می‌کند. گارسیا برمخو ابراز تاسف کرد: «سال گذشته 46.000 کیلوگرم را حذف کردیم و امسال کمتر خواهد شد. درختان دوباره کاشته شده ای که موفق به رونق شده اند نیز تا یک دهه دیگر قابل بهره برداری نیستند: آنها حداقل 30 سال زمان نیاز دارند تا شروع به تولید کنند. قبل از پس از محیط بروکال، پس از آتش‌سوزی و 18 سال بعد از پروژه‌های Juan Romero Lost: «این یک تراژدی برای زندگی مردم است، جدا از این که به زندگی شما پایان می‌دهد.» خوان رومرو، یکی از ساکنان شهر که پس از تجربه، پلتفرم Fuegos Nunca Más را ایجاد کرد. او بخشی از تعاونی مالکان کوچک بود که چوب پنبه تولید می کرد. وی یادآور شد: کیلومترهای کیلویی که استخراج شد حدود 600.000 هزار یورو برای خروج به ارمغان آورد. و اعضای آن دوره های آموزشی را برای یادگیری نحوه پردازش محصول آغاز کرده بودند: آنها می خواستند خود آنها را به درپوش شراب تبدیل کنند. هدف ایجاد اشتغال و تثبیت جمعیت بود. اما آتش به همه چیز پایان داد. در سال های اخیر، برداشت چوب پنبه به سختی حدود 70.000 یورو بازده داشت و رویای تبدیل شدن به تولید کننده چوب پنبه متوقف شد. می گوید: «با هزار قنت که بیرون می آوریم کجا می روی. قبل از پس از محیط بروکال، پس از آتش سوزی و 18 سال بعد با حسن نیت خوان رومرو زمین، کم کم در حال بازسازی است. بوته ها و رزها و درختان نیز رشد کرده اند. اما جای خالی بلوط های صد ساله و چوب پنبه ای را پر نمی کنند. خوان رومرو می گوید: «جنگل هنوز تخریب شده است. زنبوردارانی بودند که در آن سال کندوهای خود را از دست دادند و کندوهای بعدی تولید شد. بلوط‌های چند صد ساله، مزارع کبک از بین رفتند و ذخایر شکار رو به زوال بودند. شهردار می‌گوید: «بخش حیوانات مورد بهره‌برداری قرار گرفت، خوک‌ها، زنبورداری... همه چیز تحلیل رفته است». این تنها دلیلی است بر سخنی که ساکنان بروکال تکرار می کنند: جنگل اشتغال ایجاد می کند و ما باید مراقب آن باشیم. قبل از پس از محیط بروکال، نه پس از آتش سوزی و 18 سال بعد با حسن نیت خوان رومرو، احیای جنگل ها پوشش داده خواهد شد. خوان رومرو، همچنین یکی از اعضای Ecologists in Action، می‌گوید: 60 درصد جمعیت‌های مجدد شکست خوردند. گارسیا مارکز تأیید می کند که انتخاب منطقه برای سکونت مجدد، عدم نظارت بر پروژه و خشکسالی به آنها ضربه نهایی داده است. امروزه بسیاری از ساکنان Berrocal کار در مزارع خود را متوقف کرده اند و با این کار، کار تمیز کردن نیز متوقف شده است، بنابراین خطر آتش سوزی در طول سال ها افزایش می یابد. کمک هایی که ده ها سال پیش برای این امر داده شد ناپدید شد. شهردار می‌گوید: «خانواده‌ها هیچ سهمی ندارند که بتوانند اصلاح کنند و آتش‌سوزی نمی‌آید و همه چیز دوباره با خود می‌برد. ادعای کمک در همه سطوح است: اتحادیه اروپا، دولت و جوامع خودمختار. اسپانیا به یک لایه جنگلی نیاز دارد. یک دهه ویرانگری در والنسیا تجربه ای که در شهر والنسیا Cortes de Pallás رخ داده است. یک دهه پیش تحت تأثیر یکی دیگر از آتش سوزی های بزرگ قرن حاضر در اسپانیا قرار گرفت که 28.879 هکتار را ویران کرد. پس از آتش سوزی، افزایش جمعیت ثبت شده در سال های گذشته روند خود را تغییر داد و از بیش از هزار نفر به 800 نفر رسید. «در ده سال دیگر جنگل آنطور که بود نیست و ده سال دیگر هم نخواهد بود. این جنگل 70 ساله بود. این منطقه همچنین تحت تأثیر آتش سوزی بزرگی قرار گرفت که 20.065 هکتار را نابود کرد و تنها یک روز به فاصله از آتش سوزی در کورتس دو پالاس شروع شد. تابستان دراماتیکی بود که یادآور تابستان کنونی بود: «من نمی‌خواهم اخبار را تماشا کنم، زیرا این یک رنج دائمی است. و ما یک ماه تا کاهش دما فرصت داریم.» کوه سوخته Andilla، والنسیا، یک دهه پیش Efe کسانی که در مناطقی زندگی می کنند که دچار چنین آتش سوزی ویرانگری شده اند، می دانند که بهبودی دشوار است. سال‌های اول دراماتیک هستند، همچنین برای گردشگری: «هیچ‌کس نمی‌خواهد به دیدن هولوکاست برود.» اولیوارس اظهار داشت. یک دهه بعد، احساس رها شدن و ناتوانی باقی می ماند. افرادی که از خارج می آیند آن را سبز رنگ می بینند و تفاوت را متوجه نمی شوند، اما کسانی که مرتباً روی آن قدم می گذارند می دانند که برای مدت طولانی دیگر مثل قبل نخواهد بود. زالزالک، ارس یا بلوط گال و همچنین بوته هایی مانند گل رز یا رزماری وجود داشت. آخرین او آنهایی هستند که این احساس را ایجاد می کنند که مزرعه در حال جوانه زدن است، اما درختان کندتر هستند. و این در جانوران نیز قابل توجه است. پس از آتش سوزی، فعالیت شکار تا دو سال در انتظار ممنوع است. سپس به آرامی رشد می کند. جانوران نه سرپناهی دارند، نه غذا و چندین سال طول می کشد تا بهبود یابد. اولیوارس می‌گوید که اکنون در حال شکار است، مخصوصا گراز وحشی. اما شکار شکار کوچک برای لحظه ای در چند نقطه متمرکز بود. لورنا مارتینز فریگولز می‌گوید با این حال، «شکارچیان برای بازیابی زمین سرمایه‌گذاری می‌کنند» حتی بدون کمک دولت. رئیس فدراسیون شکارچیان جامعه آنها تغذیه کننده، آبخوری یا قایق را برای ارائه منابع به جانوران در زمانی که این منابع کمیاب هستند، چه پس از آتش سوزی یا در تابستان، قرار می دهند. مدیریت پس از آتش سوزی «آنچه نمی تواند باشد این است که یک آتش سوزی وجود دارد و همه چیز می سوزد. اولیوارس شکایت می کند که دولت باید کوه را تمیز کند. پروفسور اکولوژی در دانشگاه بارسلونا و محقق CREAF، سانتیاگو، توضیح داد: بنابراین، محوطه سازی موزاییکی که تداوم جنگل را می شکند و از زیست توده اضافی جلوگیری می کند، گزینه ای است که ارزش بیشتری برای مدیریت زمین سرزمین ما خواهد داشت. شنبه. استاندارد اخبار مرتبط خیر دولت پس از دو سال غیرفعال ماندن استراتژی، خود را در برابر آتش دوباره فعال می کند. ساباته توضیح داد، این یک اولویت است که خاک مواد آلی را بازیابی کند. از آنجا، شما باید هر مورد را ارزیابی کنید. از آنجایی که جنگل مدیترانه برای زنده ماندن از آتش مناسب است: گونه هایی مانند کاج حلب وجود دارد که دانه های آن محافظت می شود. یا بلوط چوب پنبه ای که می تواند از کنده جوانه بزند. به همین دلیل، برخی از اکوسیستم‌ها می‌توانند خود به خود بازسازی شوند و فقط برای بازیابی سریع، بدون نیاز به احیای جنگل، به کار پشتیبانی نیاز دارند. اگرچه، در برخی دیگر، برنامه ریزی شده است تا تنوع گونه ها، از جمله گونه هایی که در برابر آب و هوای آب و هوایی مقاوم تر هستند، وجود داشته باشد. ساباته می گوید: «ما سابقه ای در زمین داریم، اما شرایط محیطی متفاوت است. این در مورد جلوگیری از آتش سوزی های کنترل نشده است که جان انسان ها، محیط زیست و همزیستی آنها را به خطر می اندازد. همانطور که شهردار Berrocal اطمینان می دهد: "در مورد روستاهای اسپانیا صحبت های زیادی وجود دارد، اما اگر آینده ای در جنگل ها وجود ندارد، چه آینده ای در شهرها وجود دارد؟
