این سه‌شنبه، نشست فیلمنامهنویسان در سری ۲۰۲۲ در آکادمی فیلم برگزار شد که توسط اتحادیه فیلمنامهنویسان ALMA و با حمایت جامعه مادرید برگزار شد. نویسندگان اکران به اولین نمایش های پاییزی و تحلیل ظهور پلتفرم های استریم از سال 2022 و همچنین پیشنهاداتی که در کار سازندگان و فیلمنامه نویسان داشته اند پرداختند.
بورخا کوبیاگا (دوست ندارم رانندگی کنم)، آنا آر. کاستا (فسیل)، ماریا خوزه روستارازو (ناچو)، روبرتو مارتین مایزتگی ("لا روتا") و چندین نماینده در این جلسه شرکت کردند. اعضای هیئت مدیره ALMA، مانند کارلوس مولینرو، رئیس، ماریا خوزه موکالس، پابلو باررا، ترزا د روزندو و ناتکسو لوپز.
اولین خواسته فیلمنامه نویسان نیاز به مقررات عادلانه تر است که از حقوق و کار سازندگان سریال در اسپانیا محافظت می کند، چیزی که حمایت دولت برای آن ضروری است. قوانین اروپایی مقرر می‌دارد که دستمزد باید متناسب با موفقیت تولید باشد، اما لازم است پلتفرم‌ها درباره مخاطبان و داده‌های مشاهده شفاف باشند.
حباب نامتقارن
از سال 2015 تعداد تولیدات ناپدید شده است و این در حدود سقف است، این حجم بیشتر تولید البته در شرایط سازندگانش پایدارتر یا خطی تر نبوده است. ماریا خوزه موچالس گفت: "این تعداد تولید به کار برای این بخش تبدیل نمی شود، زیرا ما شاهد انجام کار توسط تیم ها هستیم."
قبلاً یک مدل کاری با فصل ها و فصل های طولانی تر وجود داشت که تیم های 12-13 نفره داشت. اکنون این تغییر کرده است، فصل های کمتری وجود دارد و مدت زمان آن تا 50 دقیقه است، جنبه های مثبت برای فرآیند خلاقیت، البته باید به این نکته نیز توجه داشت که در حال حاضر حداکثر سه نفر کار می کنند و یکی سازنده سریال است. «اگر سریالی نداشته باشید که توسط خودتان ساخته شده باشد، کار کردن بر روی یک پلتفرم دشوار است. ما متوجه یک اتمیزه شدن هستیم، چند فیلمنامه نویس در حال تمرکز چندین پروژه برای پلتفرم ها هستند.
کارلوس مولینرو، رئیس ALMA، چند نمونه از قراردادهایی با بندهای کاملاً توهین آمیز ارائه کرد، "که قابل تحمل نیستند و جایی در اسپانیا ندارند." حقوق در حال تضییع است و از ما می خواهند که سکوت کنیم. او گفت: «نمونه‌های زیادی از بندهایی وجود دارد که هیچ معنایی ندارد و هرگز در قراردادهای آمریکا نخواهد بود.
کمک از وزارت
در ALMA ما باید تلاش کنیم تا به توافقات چارچوبی با پلتفرم ها دست یابیم تا موارد خاصی امضا نشود، اما وجود وزارت فرهنگ در کل این روند ضروری است. دولت علاقه ای به داستان ندارد، فقط به این که یک غذای زیبا و ارزان باشد.»
مولینرو همچنین بر اهمیت این که می‌توان دست به دست هم داد با گروه‌های دیگر، مانند تولیدکنندگان، اصرار داشت. وی تصریح کرد: آنها در این مبارزه نیستند، به همین دلیل ما باید اتحادیه را تقویت کنیم و به مبارزه برای حقوق خود ادامه دهیم.
ناتکسو لوپز، فیلمنامه‌نویس به سهم خود اطمینان داد که «شرکت‌های تولید به این دلیل به اینجا آمدند که استعداد وجود دارد و به دلیل ارزان‌بودن آن، به‌ویژه به این دلیل که ارزان بود». به گفته او، ظهور پلتفرم‌ها جنبه‌های مثبتی مانند جذب و مراقبت از استعدادها را به همراه داشته است، اما مشکل زمانی به وجود می‌آید که قرارداد را برای شما ارسال می‌کنند و با پلتفرم‌های غول‌پیکر و جهانی مانند این مواجه می‌شوید. با وجود همه چیز، لوپز تشویق کرد "شجاع باشید، خود را مطلع کنید و به ALMA بروید، جایی که ما می توانیم در مورد این بندهای توهین آمیز مشاوره دهیم و به دنبال فرمول هایی برای مبارزه با آنها باشیم."
پابلو باررا بر مداخله در تغییر نقش شرکت های تولیدی با ظهور پلتفرم ها تمرکز کرد. «اکنون شرکت سازنده واگذارکننده (به جای فیلمنامه نویس) می شود و پلتفرم به عنوان تهیه کننده عمل می کند. این تبدیل شرکت‌های تولیدی به ارائه‌دهندگان خدمات، تغییرات زیادی را به همراه داشته است.
"La casa de papel" توسط ایالات متحده به سرقت رفته است
به عنوان مثال "La casa de papel"، محصولی که بیشترین تلاش را برای تبلیغ برند اسپانیا انجام داده است، اما اسپانیایی نیست، زیرا متعلق به ایالات متحده است. یعنی همه چیز همان میراثی است که بدون ضرر ما تولید می شود. و قانونگذاران باید این را بدانند. شبکه‌های تلویزیونی عمومی قبلاً برای حفظ 100 درصد حقوق هر کاری که انجام می‌دادند می‌جنگیدند، اما با ظهور پخش‌کننده‌ها، بندهای توهین‌آمیز ارائه شد که جایی در قوانین اسپانیا ندارد.
از سوی دیگر، ترزا دی روزندو اظهار داشت که در بسیاری از موارد، زمانی که پلتفرم‌ها ادعا می‌کنند که قراردادها بر اساس قراردادهای ایالات متحده است، "این درست نیست." "آنها یکسان نیستند و قوانین متفاوت است. در سراسر اروپا نگرانی وجود دارد زیرا هنگام تولید برای پخش در بسیاری از کشورهای بیشتر، پول بیشتری پرداخت نمی شود.
بورخا کوبیگا به سهم خود اطمینان می‌دهد که ورود پلتفرم‌ها عناصر مثبتی را فراهم کرده است: «بسیاری از ما که کمدی می‌کنیم و نمی‌خواهیم فقط «بازسازی» فیلم‌هایی بنویسیم که در کشورهای دیگر موفق بوده‌اند، توانسته‌ایم پناه ببریم. در داستان به تلویزیون». خالق «دوست ندارم رانندگی کنم» این نکته را جنبه منفی گفت که گاهی اوقات به درستی گفته نمی شود که چه کسی این سریال را روی پلتفرم ها نوشته یا ساخته است.
برای آنا آر. کاستا، خالق و فیلمنامه نویس «Fácil»، این پلتفرم ها «یک نوشدارویی نیستند و مقداری سانسور پنهان وجود دارد». هر پلتفرم دارای یک خط تحریریه است، اما سانسور ساختاری نیز دارد و ما سازندگان باید از پروژه های خود دفاع کنیم. آنها باید آزادی و اعتماد به نفس بیشتری به دیگران بدهند، کسانی که محتوای آنها را تولید می کنند.»
ماریا خوزه رستارازو، فیلمنامه نویس «ناچو» مداخله کرد و گفت که این سریال «از نظر سیاسی بیش از حد درست می شود، با اخلاقیات بیش از آنچه باید، به این معنی که ما سازندگان باید بیشتر از پروژه های خود دفاع کنیم».
در نهایت، روبرتو مارتین مایزتگی از زمان ورود استریمرها به ارزش خود افزوده است: "لحظه ای از کار وحشیانه با عضله ای که ما قبلا هرگز تجربه نکرده بودیم ایجاد کرده است." اکنون راه های بیشتری برای انجام کارهای قبلی وجود دارد. در «مسیر» آزادی کامل داشتیم.»
