شخصی مأمور شد نام یکی از کتیبه‌های متوفی به نام پدرو را در صومعه کلیسای جامع قدیمی رودا د ایسبنا در اواسط قرن چهاردهم بنویسد، بدون اینکه بداند این آخرین مجموعه از مجموعه استثنایی کتیبه‌هایی است که این فضای بی‌نظیر را تزئین می‌کنند. در پیرنه آراگون. وینسنت دبیایس، دکتر تاریخ قرون وسطی، می‌گوید: «این سایت دارای بزرگترین اسناد کتبی در تمام اروپا است. تیمی از متخصصان فرانسوی به سرپرستی این محقق از École des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS/CNRS) 233 نوشته را با پای پیاده در این صومعه کلمات گردآوری کرده اند، 30 رکورد بیشتر از آنچه توسط کشیش و مورخ آنتونیو دوران گودیول در شمارش او در سال 1967
"من فکر می کنم که چندین نفر از آنها آنها را می شناختند، اما از آنجایی که به دلیل وضعیت حفاظتی آنها نمی توانستند به راحتی آنها را بخوانند (آسیب دیده ترین آنها هستند)، نمی توانستند اطمینان حاصل کنند که تاریخ و نامی وجود دارد و نه مواردی که در آن گنجانده شده است. دبیایس در گفتگوی تلفنی با AB C توضیح داد. بقیه زیر لایه‌هایی از گچ و نقاشی‌های مدرن بودند که آخرین بازسازی‌ها اجازه کشف آنها را داده است. صومعه ای که گودیول در جواهر قرون وسطایی این شهر کوچک در ریباگورزا، در هوئسکا، در نظر گرفته است، مانند آنچه اکنون می بینید نیست.
کتیبه های روی طاق های صومعه توسط وینسنت دبیایس
کتیبه‌ها، عموماً بسیار مختصر، طاق‌ها و سرستون‌های چهار گالری آن و همچنین دیوار بیرونی سفره خانه و طاق‌های باب خانه را با تزیینات اصیل این محل ملاقات و مراقبه، مرکز مذهبی، نشان می‌دهد. زندگی آویزان از قرون وسطی این نیز داستان قابل توجهی است زیرا در صومعه ها و کلیساهای قرون وسطایی، پیام های متنی ایستاده که بیشترین تشییع جنازه را دارند، در فضای مقدس رها می کنند، اما در رودا به فضای صومعه محدود می شود. . فقط یک کتیبه در داخل کلیسا وجود داشت، به اصطلاح تخته اسقف ها که یادبود اولین پیشوایان رودا د ایزابنا را دریافت می کند.
در حال حاضر، این شهر هوئسکا با 40 نفر جمعیت، کوچکترین شهر اسپانیا است که کلیسای جامع دارد. و نه هر کلیسای جامع، بلکه قدیمی ترین کلیسای جامع در آراگون. در سال 956 به عنوان کرسی اسقفی تعیین شد، اما مدت کوتاهی پس از آن، در سال 1100، پس از فتح بارباسترو، این وضعیت را از دست داد. در رودا یک کلیسای جامع بدون اسقف باقی ماند، اما نه بدون حافظه. دبیایس گزارش داد که کانون هایی که در آن باقی مانده بودند می خواستند لحظاتی را برجسته کنند که در آن موسسه نقش برجسته ای در مبارزات قدرت در پیرنه ایفا کرد و یک استراتژی یادبود هوشمندانه را به کار گرفت. صومعه به فیلمنامه یک غول پیکر غول پیکر درگذشت، پر از حافظه سیاسی، نهادی و شخصی تبدیل شد. بنابراین، در معرض دید همگان و متحجر شدن در یک بنای تاریخی منحصربفرد، خاطره جامعه ای که در خاستگاه خود بسیار مهم بود برای همیشه باقی خواهد ماند.
برخی از کتیبه ها بخشی از چند رنگی قدیمی خود را حفظ کرده اند - وینسنت دبیایس
این برنامه تدفین و تاریخی در قرن دوازدهم با کتیبه ای که در نزدیکی درب کلیسا یافت شد و به اسقف رودا اشاره می کند که روی سنگ قبر داخل معبد دیده نمی شود، آغاز می شود. در طول قرن XNUMX و XNUMX با بیش از دویست حکاکی تکمیل شد. این محقق انگلیسی تاکید می کند: «این تصویری از جامعه ای به ما می دهد که کاملاً از نقشی که نوشتن می تواند ایفا کند، ارزش و کارکرد آن آگاه است».
حتی حروف بسیار خاص رودا، که با فرم ها به صورت پلاستیکی بازی می کند و "شبیه چیزی نیست"، نه تنها "عشق واقعی به نوشتن، ذوق واقعی نوشتن" را نشان می دهد. همانطور که دبیایس تأکید می کند، استفاده از این خط، که کار یک استاد واحد نیست زیرا در طول چندین قرن امتداد دارد، "در اراده قوانین برای ایجاد یک خانواده، برای ایجاد یک جامعه شرکت می کند."
فونت Roda de Isábena مفرد است - Vincent Debiais
این کارشناس کتیبه خاطرنشان می کند: افرادی که در پای رودا می نوشتند، نامه ای مانند «یونیکوم» بدون تداوم با دنیای نسخ خطی داشتند و درک فرهنگ مکتوب در قرون وسطی بسیار جالب است. «در رودا به خوبی می بینیم که دیدگاه یکپارچه ما از نوشتار قرون وسطایی (به عنوان چیزی که در دست افراد معدودی با آموزش و قدرت است) کاملاً اشتباه است. ما باید اشکال بسیار پیچیده‌تر، بسیار متنوع‌تر، بسیار خودانگیخته‌تر، بسیار آزادتر برای تمرین نوشتن را در نظر داشته باشیم.»
این کتیبه ها همچنین برای برقراری ارتباط بین زنده ها و مردگان مفید است. قواعدی که در صومعه قدم می زدند و به ناچار متوجه اعداد روی طاق ها و سرستون ها می شدند، باعث می شد که این افراد درگذشته به نوعی از طریق صدا و ذهن خود زنده شوند. همانطور که دبیایس تأکید می کند، "همه آن اعدادی که در صومعه نوشته شده اند، نه تنها خاطره ای از برخی قوانین مرده هستند، بلکه ردپای حضور آنها هستند که به لطف خواندن آنها می توان زمان جاری را به دست آورد".
کتیبه هایی در صومعه رودا اثر وینسنت دبیایس
با پیشرفت قرون وسطی، تعداد کتیبه ها کاهش یافت و سرانجام در اواسط قرن چهاردهم متوقف شد. مؤسسه رودا به عنوان یک مرکز فرهنگی در پیرنه نشاط خود را از دست داده بود و نگرش خود را در مواجهه با تاریخ خود تغییر داد. او دیگر گرفتار یک لحظه تنش و ضعف نیست و نیاز به تجلی پاس باشکوه خود دارد. جامعه‌ای کم‌تقاضا بود و منبع حکایتی دیگر همان ارزش را نداشت. همچنین در این زمان تغییرات گوناگونی در فرهنگ مکتوب قرون وسطی رخ می دهد. تعداد و تاریخ همراه با مقدار پولی است که برای حکاکی داده شده است، رابطه بین آن شخص و جامعه، بستگان متوفی... کتیبه ها به سوگنامه های طولانی کشیده می شود.
یکی از حکاکی‌های منتشر نشده دقیقاً به این دلیل است که ورود آن گرایش حسابداری و اداری در مدیریت متوفی را به رودا نشان می‌دهد. اگرچه به دلیل وضعیت حفاظتی آن قابل خواندن نیست، اما محققان معتقدند که این نشان دهنده کمکی است که آن مرحوم به مؤسسه رودا داده بود تا در سالگرد درگذشتش برای او دعا کنند. تعداد انگشت شماری از این کتیبه ها در صومعه وجود ندارد و قدمت همه آنها به قرن چهاردهم می رسد. دبیایس می‌گوید: «این رکورد رویه‌ای را مستند می‌کند که می‌تواند انگیزه‌ای برای تغییر باشد. شاید برای صومعه ای که قبلاً آنقدر پر از میز بود بزرگ بودند.
جزئیاتی از صومعه - وینسنت دبیایس
رکوردهای دیگری که اکنون کشف می کنید همچنین جالب است زیرا وارونه است، وارونه است. او فاش کرد که در یک لحظه تغییراتی در صومعه ایجاد شده و کتیبه ها، اگر جابه جا نشده اند، تخریب نشده است، مگر در این مورد به صورت اشتباه. این مورخ می گوید: «این صومعه در طول زمان زندگی پر هیجانی داشته است. به عنوان مثال، محققان می‌دانند که برخی از نوشته‌های سنگی او در طاق‌های باب خانه مورد استفاده مجدد قرار گرفته است و بر این باورند که کتیبه‌های یافت شده بر روی دیوار سفره خانه که آسیب‌دیده‌ترین آنهاست، نیز در آنجا جابجا شده است.
مطالعه کتیبه‌های قرون وسطایی رودا که می‌توانید به صورت آنلاین به صورت رایگان در مجله in-Scription of epigraphic studies دانشگاه پواتیه مراجعه کنید، با همکاری انجمن دوستان کلیسای جامع رودا و حمایت ژنرال انجام شده است. اداره میراث آراگون و اسقف اعظم بارباسترو-مونزون، و همچنین مرکز مطالعات عالی تمدن قرون وسطی در پواتیه و École des Hautes Etudes en Sciences Sociales در پاریس.
شب سیاه اریک بلژیکی
در شب 6 تا 7 دسامبر 1979، کلیسای جامع رودا د ایزابنا مورد ضرب و شتم اریک بلژیکی معروف قرار گرفت، که برخی از گرانبهاترین گنجینه هایش، مانند ملیله «De la Virgen y San Vicente» را از آن محروم کرد. که خوشبختانه آن را بازیابی و در موزه هوئسکا یا سیلا د سان رامون پیدا کرد که برای تسهیل فروش آن را برش داد. برخی از قطعات او در یک رژه ناشناخته قرار می گیرند.
