دنبال کردن
خوان دیگو مجبور شد در دو پروژه آخر تئاتر خود از صحنه خارج شود - "گربه روی سقف داغ" و "سرهنگ کسی را ندارد که به او بنویسد" - اما، علیرغم فعالیت های سینمایی و تلویزیونی خود، هرگز این موضوع را فراموش نکرد. میزهایی که مهد او به عنوان یک بازیگر بود.
در سال 1957، زمانی که تنها پانزده سال داشت، برای اولین بار روی صحنه خواب دید. سه سال بعد، اجرای «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت باعث شد تا مردم شروع به صحبت در مورد یک بازیگر جوان اهل بورموخوس (سویل) کنند.
رپرتوار تئاتر خوان دیگو با بیش از سی اثر، گسترده است. از امیلیو رومرو -اولین بازی او در مادرید "قصه های نیمه بعدازظهر" (1963) به کارگردانی خوان گوئررو زامورا بود تا شکسپیر، تنسی ویلیامز، بوئرو والهو و آنا دیوسدادو.
او رابطه شخصی و حرفه ای با نمایشنامه نویس مادریدی داشت. او در اولین فیلم خود به عنوان نویسنده شرکت کرد، «اولویدا لوس تامبورس»، اثری که برای اولین بار در تئاتر واله اینکلان در مادرید به کارگردانی رامون بالستروس و ماریا خوزه آلفونسو، مرسدس سامپیترو، کشیش سرادور، خوان دیگو، امیلیو گوتیر نمایش داده شد. کابا و جیمز وایت
خوان دیگو دو اثر از آنتونیو بوئرو والهو را به نمایش گذاشت: «ورود خدایان» (تئاترو لارا، مادرید، 1971)، به کارگردانی خوزه اوسونا و کونچیتا ولاسکو، ایزابل پراداس، لالی تومی، یولاندا ریوس، بتسبه رویز، لولا لموس، خوان دیگو. ، فرانسیسکو پیکر، آنجل ترون و آلفردو اینوسنسیو در بازیگران. و La detonación (Teatro Bellas Artes، مادرید، 1977)، به کارگردانی خوزه تامایو، و در آن بازیگر نقش ماریانو خوزه د لارا را در نقش ماریانو خوزه د لارا رهبری کرد که شامل پابلو سانز، لوئیس لاسالا، فرانسیسکو مرینو، آلفونسو گودا، مانوئل پرز نیز می‌شد. برون، ماریو کاریلو، خوزه هرواس، لوئیس گاسپار، گیلرمو کارمونا، فرانسیسکو پورتس، فرناندو کونده، خولیو اولر، پریمیتیو روخاس، ماتیاس آبراهام، آنتونیو سوتو، خوان سانتاماریا، خوزه ماریا آلوارز، لوئیس پرزاگوا، خوزه مارفوناسو، ژوزه مارفوناسو ماریا آلوارز و لولا بالاگوئر.
او با خوزه تامایو آثار کلاسیکی مانند «زندگی یک رویا است» (1976)، اثر Calderón de la Barca، و «Los horns de Don Friolera» (1976)، اثر Valle-Inclán را اجرا کرد. دیگر آثار کلاسیک که به «Períbañez y el comendador de Ocaña» (1976) اثر لوپه دی وگا نزدیک بودند. "چشمت را باز کن" (1978)، اثر روخاس زوریلا. «دون خوان تنوریو» (1981)، اثر خوزه زوریلا. "ایوانف" (1983)، اثر آنتون چخوف. پلاتو (1983)، اثر آریستوفان. یا «هیپولیتو» (1995)، اثر اوریپید.
حضور او در «شب جنگ در موزه پرادو» (1978)، اثر رافائل آلبرتی، در محصول CDN، و همچنین «فرایند» (1979)، اثر فرانتس کافکا، به کارگردانی مانوئل گوتیرز آراگون، به یاد می‌آید. همچنین اولین نمایش "Petra Regalada" (1980) توسط آنتونیو گالا قابل توجه است. «بوسه زن عنکبوتی» (1981)، نوشته مانوئل پویگ. یا «مکانی که ما را تبعید می کند» (1990)، اثر سزار والهو.
در سال 1998 او «خواننده ساعت‌ها» اثر خوزه سانچیس سینیستررا را برای اولین بار اجرا کرد. در سال 2005 "El pianista" توسط مانوئل وازکوئز مونتالبان. و در سال 2012 "La lengua madre" اثر خوان خوزه میلاس، قبل از تجسم، از نظر جسمی به شدت کاهش یافته بود، قهرمان "رویاها و رویاهای پادشاه ریچارد سوم" (2014)، نسخه ای از سانچیس سینیسترا از نمایشنامه ویلیام شکسپیر.
