آلوارو مارتینز: اگر La Cibeles صحبت می کرد…

دنبال کردن

یک دهه شخصیت نسبتاً ثانویه ای داشت، یک "لوله کش" واجد شرایط در PP مادرید، از زمانی که آزاد شد، بله، با نقش اصلی که در حادثه غم انگیزی که در کوبا رخ داد، او را به زندان هاوانا و مخالفان اسوالدو پایا برد. به گور اولین اظهارات او بلافاصله پس از حادثه به واشنگتن پست بود که قرار بود از درب ورودی در دستور کار رسانه ها قرار گیرد. از آن زمان، کارومرو تقریباً در تمام عکس‌های مسابقه در مادرید ظاهر شده است، یک عکس اضافه بدون عبارت شنیدنی در بیرون، اما صدایش به این دلیل است که او همیشه چیزی را پشت صحنه در طبقه اول جنوا، جایی که باشگاه مادرید PP در آن مستقر است، زمزمه می‌کرد.

در تالار شهر، جایی که دوران گالاردون وارد شد. و همین نقش خاموش است که به شهرت او به عنوان یک "دورگیر" پایان داده است، ساکن مناطقی که عموماً در مناطق سایه نشین هستند، که از اطرافیانش انکار می کنند زیرا اصرار دارند که او فقط یک مبارز دیگر است. اما این هق هق پس از ادعای شرکت او در "عملیات آیوسو" به زوزه تبدیل شد که به گفته کارشناسان جنوایی، از طریق خواندن "برادر توماس" به عنوان مامور کمیسیون، از مدیریت مسابقه در مادرید جلوگیری کرد. همه برای باجینی و گاهی با شوکران. و این شرایط خاموش همچنان او را همراهی می کند زیرا هم استعفا و هم کناره گیری او از ستیزه جویانه PP نه توسط او بلکه از طریق منابع "مردمی" اعلام شده است. منابع اینجا، منابع آنجا. اگر سیبلز صحبت می کرد…