آزمایشات پیشرفت با حقوق کودکان در آزمایشگاه اجتماعی آن

چند تشکل سیاسی کلمه خانواده را به شعارهای خود می برند؟ گرایش ایدئولوژیک شما چیست؟ آخرین نمونه ژایر بولسونارو در برزیل است. جامعه شناسان می گویند که مبارزه برای خانواده هنوز با مضامین سنتی تصور می شود، وقتی که اساس رشد و تکامل یک فرد باشد. مشاورانی که سخنان رهبران ما را تجزیه و تحلیل می کنند، خاطرنشان می کنند که برای هر بار استفاده از این اصطلاح احزاب مترقی، ده حزب محافظه کار بیشتر از آن استفاده می کنند. اما چرا؟ آیا قصد "پاک کردن" یا قصد از بین بردن نقش تعیین کننده ای که خانواده در جامعه ایفا می کند در سمت چپ وجود دارد؟

دو عبارت ایرن مونترو در هفته های اخیر سر و صدای زیادی به پا کرده است. برای اثبات نیاز به آموزش جنسی، وزارت برابری گفت که در توزیع آن "به طور مستقل، جدا از خانواده ها" سرسخت است. این بیانیه درهای انجمن اولیا را باز کرد.

ماریا خوزه سوله، مدیر اتحادیه پدران و مادران در کاتالونیا، گفت: "وزیر نقش خانواده در تربیت جنسی و تمام حقوقی را که والدین به عنوان مربیان اصلی فرزندان ما دارند، کاهش می دهد." مداخله‌گرایی فزاینده‌ای از سوی قدرت‌های عمومی در حقوق والدین وجود دارد، آنها سعی می‌کنند ما را کنار بگذارند زمانی که ما بهترین می‌دانیم که فرزندانمان به چه چیزی نیاز دارند.»

"آنها اغلب دخالت می کنند"

در جمله دوم وزیر - چه بازتفسیر شده و چه غیرمعمول - به این نکته اشاره شده است که کودکان «حق دارند هر کس را که می‌خواهند دوست داشته باشند» و تضمین حقوق باروری آنها «دروازه‌ای است به بقیه حقوق آنها». وقتی مونترو مورد بازجویی متقابل قرار گرفت، گفت که والدین محافظه کار سرکوبگرتر هستند، آنها حقوق فرزندان خود را قطع می کنند. بنابراین، مطمئن شوید که چپ وتوهای تحمیل شده بر جوانان در انتقال جنسیتی (قانون ترانس) یا در تصمیم گیری پروژه زندگی آنها از سن 16 سالگی (قانون سقط جنین) را لغو خواهد کرد. وکس به "اسهال قانونی دولت، با این خطر که کودکان را در آن گنجانده است" حمله کرد. حزب مردم خواست بدون «فرقه گرایی» و بدون تحمیل الگوی خانواده بر دیگری قانونگذاری کند. آزمایش ها می توانند گران باشند.

«دولت‌ها بیش از پیش در نقش والدین دخالت می‌کنند و حق تعلیم و تربیت فرزندانشان را تسخیر می‌کنند».

ماریا خوزه سوله

مدیر اتحادیه مادیان پارس

سوله در مقابل می‌گوید: «دولت‌های راست‌گرا کمتر در مسائل حقوق والدین دخالت می‌کنند، در حالی که دولت‌های چپ مدام مداخله می‌کنند که گویی از اختیارات والدینی برخوردارند. آنها به والدین خود اعتماد ندارند و سعی می کنند ما را جایگزین کنند.

این مناقشه کاملاً یادآور آن چیزی است که وزیر سابق آموزش، ایزابل سلا، اظهار داشت که "کودکان متعلق به والدین نیستند، بلکه متعلق به دولت هستند" و اشاره به این واقعیت دارد که مسئولیت آموزش آنها بر عهده دولت است. اما آیا والدین نمی توانند حقوق فرزندان خود را قطع کنند؟ آیا بنرهای محدودکننده تری در میان کودکانی که از یک طرف طیف ایدئولوژیک برافراشته شده اند وجود دارد؟ آیا این خطوط قرمز باید توسط دولت مشخص شود یا توسط خانواده ها؟ کارشناسان در پاسخ.

بازداری

گرگوریو لوری، فیلسوف و آموزگار، ترجیح داد فکر کند که مونترو در مداخلاتش « طعمه بی‌احتیاطی برای تندخویی او بود»، اگرچه او همچنین انکار نمی‌کند که چپ‌ها، از سارتر، سیمون دوبوار و جلدی که در سال 1977 یک دانش‌آموز از فلسفه پاریسی در لوموند همیشه خانواده های محافظه کار را به جلوگیری از تمایلات جنسی کودکان متهم کرده است. اما... «چرا می خواهیم این بحث را باز کنیم در حالی که اروپا قبلاً آن را بسته است؟ لوری تعجب می کند. روابط توافقی در دوران کودکی، مسئولیت بزرگسالی را از او سلب نمی کند. کلید احتیاط است. برخی از سیاستمداران اظهاراتی می کنند که حتی خودشان هم آن را باور نمی کنند.

اگر چپ تلاش می‌کند نقش خانواده را در مدرسه کمرنگ کند، مسلماً جامعه با نگرانی بیشتر و بیشتر در مورد تحصیل فرزندانش، وظیفه تقویت این نقش را بر عهده دارد.» و می افزاید: «در سمت چپ مجموعه خاصی از شناخت خانواده به عنوان نهادی با ارزش های ناب وجود دارد. سایر اشکال خانواده که آنها به آنها اعتقاد ندارند، فاسد، منحرف یا همسو هستند.

برای خاویر رودریگز، مدیر انجمن خانواده، تحریف نقش نهاد خانواده چیزی نیست که فقط خارج از چپ باشد. «جریان‌های ایدئولوژیکی که در مد هستند، هم به انتقال فرهنگ و هم به ریشه‌هایی حمله می‌کنند که می‌توانند هویتی را ایجاد کنند که با اصول آن همسو نیست. از این رو تنها به یک مذهب، یک جنس یا یک نوع خانواده انگ می‌خورد.» «در زمینه زبان، متأسفانه آنها به پیروزی های بزرگی دست یافته اند و هر کسی را که نظریه های آنها را قبول ندارد، «اولترا» می نامند. این ایدئولوژی «خانواده هراسی» است.

او به مونترو عقب‌نشینی می‌کند: «من اصلاً ایده‌های او را در مورد آموزش به اشتراک نمی‌گذارم، اما هرگز به ذهنم خطور نمی‌کند که به او توصیه کنم فرزندانش را طبق معیارهای من تربیت کند. من قصد ندارم روش تربیتی خود را تحمیل کنم که برعکس نیست. پس به من بگو چه کسی آزادی های شدیدتر یا اخته کننده تر است؟

آموزش جنسی اجباری

در محاکمه چپ رادیکال با خانواده ها، آموزش جنسی اجباری اکنون در لوله آزمایش قرار گرفته است، اما کارشناسان این را محکوم می کنند که آنها می خواهند "ایدئولوژی جنسی" را تلقین کنند. پروفسور خوزه آنتونیو مارینا می نویسد: «این احساس را القا می کند که ما بزرگترها در مورد این موضوع واضح نیستیم و سردرگمی خود را به کودکان منتقل می کنیم. مدرسه باید از یک سوگیری و دیگری از ایدئولوژی ها پاک شود، این موج شکن ناآرامی اجتماعی نیست. بسیاری از والدین به سیستم آموزشی برای آموزش آموزش جنسی اعتماد ندارند، اما آنها نیز نمی دانند چگونه این کار را انجام دهند و دسترسی به پورنوگرافی هر روز زودتر می شود.

گوش دادن به صدای هیئت مدیره کالج رسمی روانشناسان مادرید، آمایا پرادو، که برای آموزش موضوع در کلاس بدون ایجاد شک و تردید بیشتر در بین کودکان یا ایجاد اختلالات عاطفی در آنها ضروری است. وی تاکید می‌کند: «فقدان این محتوا چشمگیر است و پیامدهای آن در رشد تکاملی پسران، کمبود دانش و ایده‌های تحریف‌شده که باعث ایجاد رفتارهای نامنظم در زندگی آنها می‌شود، دیده می‌شود. علاوه بر این، در مورد اینکه این تربیت جنسی چه باید باشد، اجماع وجود ندارد و به برخی از ایدئولوژی ها نسبت به برخی دیگر، با مواضع افراطی، احترام گذاشته نمی شود.

در سمت چپ عقده خاصی در صحبت از خانواده به عنوان نهادی با ارزش های ناب وجود دارد.

گرگوریو لوری

فلسفه و تعلیم و تربیت

به عقیده این کارشناس روانشناسی تربیتی، توجه به تربیت جنسی در خانواده ها بسیار مهم است، زیرا بچه ها خیلی کوچک هستند و از نوجوانی شروع نمی شوند. در تکامل تکاملی، اضطراب ها به وجود می آیند و ضروری است که با آنها در مورد پیشگیری، به عنوان مثال، سوء استفاده جنسی صحبت کنیم. دستورالعمل؟ مدرسه و خانواده باید دست به دست هم بدهند. پدری هیچ رنگ ایدئولوژیکی ندارد. پدر باید روشن باشد که نیازهای فرزندانش بالاتر از اعتقادات اوست.

اسماعیل سانز، استاد اقتصاد که برای آموزش در دانشگاه ری خوان کارلوس درخواست می‌کند، نشان می‌دهد که نقطه شروع زودتر است: مزایای ثبت نام کودکان در مدارسی که والدینشان می‌خواهند بروند. او معتقد است: «ماهیت آزادی انتخاب مرکز و تنوع پیشنهاد است. کاری که دولت باید انجام دهد این است که بیشتر نگران ارائه حمایت از مراکز و آن طیف برنامه باشد تا خانواده ها برنامه ای را انتخاب کنند که آنها را متقاعد کند. این فقط مربوط به دست اندرکاران است و هیچکس نباید در این زمینه دخالت کند.»

به نوبه خود، فرانسیسکو ونزالا، رئیس اتحادیه معلمان مدارس دولتی ANPE، بسیار زیاد است و خواستار دور نگه داشتن آموزش از مقالات سیاسی و عدم استفاده از آن به عنوان سلاح پرتابی است. بدون اجباری بودن، آموزش جنسی در حال حاضر به صورت عرضی بخشی از مطالب موضوعات مختلف است، اما امروزه دقیقاً به دلیل بحث و جدل پیرامون آن، با ملاحظات زیادی دریافت می شود. زایمان او، مهم نیست که چقدر غیر عفونی و فنی باشد، می تواند منجر به درگیری شود. به گفته ونزالا، «پیام‌هایی وجود دارد که اگرچه متأسفانه ممکن است از متن خارج شده باشد، اما باید سعی شود به خصوص در مورد چنین موضوعات حساسی برای جامعه بدون ابهام باشد».