OMEk ez du tximinoaren aurkako nazioarteko alerta maila gorenera igotzen, zaintza areagotzea gomendatzen duen arren

Maria Teresa Benitez de Lugojarraitu

Osasunaren Mundu Erakundea (OME) ez da nazioarteko osasun larrialdien maila gorenera igo eta gaur egun tximinoaren birusaren agerraldia dago 5 herrialde baino gehiagori eragin diena eta 3000 kutsadura kasu jakinarazi dituena. Hala ere, zaintza areagotzea gomendatzen dugu, blokeoa "etengabe eboluzionatzen ari delako".

Joan den ostegunetik Genevan bildutako OMEren Larrialdi Batzordearen ondorioen arabera, infekzioa ez da, une honetan, osasunerako arrisku globala, nahiz eta zientzialariak kezkatzen diren "egungo epidemiaren hedadura eta abiaduraz". Horren inguruko datu zehatzak zehaztu gabe daude oraindik.

Batzordeko kideek jakinarazi dutenez, egungo agerraldiaren alderdi asko ezohikoak dira, hala nola, aurretik tximinoen birusaren zirkulazioa dokumentatuta zegoen herrialdeetan kasuak agertzea.

Baita, gaixo gehienak baztangaren aurkako txertoa jaso ez duten gazteekin sexu harremanak dituzten gizonak direlako.

Tximinoaren aurkako txertoak ere babesten du. Hala ere, birusaren azken kasua 1977an detektatu zen Afrikan, eta 1980. urtea baino lehen, OMEk adierazi zuen birusa erabat suntsitu zutela munduan, infekzio infekzioso bat planetatik ezabatu zela deklaratzen zen lehen aldiz.

OMEren Larrialdi Batzordeak gomendatzen du guardia ez jaistea eta infekzioen bilakaera kontrolatzen jarraitzea. Era berean, zaintza ekintza koordinatuak egitea, nazioarte mailan, kasuak identifikatu, isolatu eta tratamendu egokia emateko birus honen hedapena kontrolatzen saiatzeko.

Tedros Adhanom Ghebreyesus OMEko zuzendari nagusiaren esanetan, tximinoaren birusa Afrikako kontinentean zirkulatzen ari da hamarkadetan, baina ikerketa, zaintza eta inbertsioak alde batera utzi dira. "Egoera hau aldatu egin behar da bai tximino-baztangaren kasuan, bai herrialde pobreetan dauden baztertutako beste gaixotasun batzuengatik".

"Hartzidura hau bereziki kezkagarria egiten duena da hedapen azkarra eta etengabea eta herrialde eta eskualde berrietan, eta horrek gerora etengabeko transmisioa izateko arriskua areagotzen du populazio ahulenen artean, hala nola immunodeprimitutako pertsonen, haurdun dauden emakumeak eta haurren artean", gaineratu du Tedrosek.