Morak Olibondoaren Jaiaren harira hainbeste ilusioz hartu zuen ospakizuna Santa Mariaren ezinbesteko konfinamendu batek hondatu zuen. Zenbakia ematen duen birjinak ere ez du abererik, zezen plazarako txakur sobera eduki arren.
Lehenengoa bidaiaren faltan irten zen eta ezkerreko pitonetik lerratu zen Eugenio de Morara. Irteeran estua zirudien eta ez zuen konfiantzarik gonbidatzen. Pasturen erdialdeko erasoa, Eugeniok zutik ez zegoen animalia baten aurrean ahal zuen moduan bideratu zuena, etzanda ere iritsi arte. Espero baino gehiago lortu zuen ezpatak profesionaltasunari tiraka ahalik eta irudi (belarri) onena emateko.
Laugarrena zalantzarik gabe atera zen eta banderillan konplikazioak jarri zituen. Makuluan ez zuen aukera gehiegirik eman, non Eugeniok makulua aipatuz gorputzera iristen zen animalia baten aurka bakarrik defendatu ahal izan zuen. Ezkerraldean hodei bat zeukan eta hala ere Eugeniok bere herrikideen aurrean justifikatu nahi izan zuen, eta haiek pasatzeko eskatu zioten. Harro zegoen eta ezbeharra eman zuen hodei horrekin inoiz ontziratu behar ez zen animalia baten aurrean (eskuak txaloka).
Téllezek Veronica hobeto luzatu ahal izan zuen. Bigarrena ezkerreko pitoiak lo hartu zuen eta kentzean txikuelinak markatu zuen. Lehenak baino hasierako baldintza hobeak zituela zirudien eta Téllezek bere herrikideak eman zituen. Joan eta etorri baina ez zen indar eta bertute eredu bat animalia baten errealitatearen miraria. Borondate eta jarrera asko Téllezen abere baten aurrean, lasai, begira eta erabili gabe mugitzen zen eta horrekin, batez ere ezkerraldean, zezen bat baldin badu, borrokarako baldintzak dituela ikusi ahal izan zen. Inguruko balio alferrik galtzea epilogoan eta txapela bikoitza irabazi zuen arren apur bat erori zen arren.
Bosgarrena makuluan laster desegin zen zezen mamitua izan zen. Tell-ek bi pitoien ondotik pasatu zuen erasoetan indar justuarekin eta konpromisorik gabe eraso egin zuen arren. Zezenzaleak aurkariak baino gehiago atera zuen eta bere herrikideek eskerrak eman zizkioten arratsalde ezezagun batean. Oso sasoian, kolpe luze batekin zezenketak bilatzen zituen, erasoak kokapen bikain batekin lideratzen zituen. Arrimón oso estimatua eta meritua, aurkaria gaindituz. Laguntzarik gabe amaitu zuen borroka eta ezpatak dena belarrira utzi zuen.
Ignacio Olmosek bere herrian torero gisa aurkeztu zuen animaliaren txanoarekin erakutsi nahi izan zuen. Gogo handiarekin atera zen eta ez zuen erraz jarri. Eskuak galdu eta etzan zen, eta Olmosen aurpegiak dena esan zuen. Frustrazioa eguna helduko zain eta halako animalia eldarnio batekin topo egiteagatik. Probatu zuen bai pitoientzat eta bai litekeena zen muletazo gutxientzat, aipatzeaz gain, toreroak ere eraso egin zuelako (txaloka).
Ospakizuna itxi zuenak ere ez zuen itxaropen handiegirik suposatu. Hala ere, Olmosek atxiloketak bota zituen eta laster aspertu zen lurrari eutsita zezen baten liskar erasoei aurre egiten saiatu zen. Oliba txikiak hots egin zuen, eta ordezko berriak pasodoblea, bere herrikideak eta lanbidea omendu zituen. Ez zuen esan bere bigarren zezenketa zenik edo Tomellosoren adarkadaren puntuak zituenik oraindik. Kreditua osorik (isiltasuna).
