ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ
Ο Άσαντ δεν έφτασε τα 40 χρόνια, αν και είχε περάσει μια δεκαετία στα ανοιχτά είχε επιδεινώσει την εμφάνισή του. Το σώμα του εμφανίστηκε σήμερα το πρωί με σημάδια βίας στο ΑΤΜ στο Calle Horta στη Βαρκελώνη, όπου ζούσε άσχημα. Πάντα με ένα χαρτοκιβώτιο κρασί, και ακουστικά για να ακούει μουσική, οπότε δεν σταμάτησε να χορεύει. «Δεν είχε δώσει ποτέ κανένα πρόβλημα», εξήγησαν στο ABC πολλοί κάτοικοι της γειτονιάς.
Τώρα οι Mossos d'Esquadra ερευνούν τα αίτια του θανάτου του, ελπίζοντας ότι τα αποτελέσματα της νεκροψίας θα καθορίσουν αν υπήρξε επίθεση. Οι γείτονες το έμαθαν το πρωί, όταν είδαν την αστυνομία να χρησιμοποιεί και τον κλοιό που τους εμπόδιζε να πλησιάσουν στο σημείο. Σε αυτή τη γειτονιά της καταλανικής πρωτεύουσας ζούσε εδώ και χρόνια.
«Δεν τα έβαλε ποτέ με κανέναν. Το τελευταίο βράδυ που τον είδα ήταν καλυμμένος με μια κουβέρτα και με άφησε να πάρω χρήματα», λέει ο Pau Álvarez, μπροστά από την πόρτα του υποκαταστήματος της τράπεζας.
Στο πλευρό του, η Τζούλια, συνταξιούχος πλέον, επιβεβαιώνει την ιστορία του νεαρού. «Δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ήταν πάντα με το κουτί του κρασιού του και χόρευε με τα κράνη του». Στο ίδιο χαρτόνι έχουν αφήσει κεριά και κόκκινα τριαντάφυλλα. Η Γκλόρια έχει καταθέσει ένα από αυτά, σχεδόν κλαίγοντας. «Πάντα τον έβλεπα όταν περνούσα από εδώ, πάντα να τραγουδάει», εξήγησε.
Οι κάτοικοι της Χόρτας τριγυρίζουν με δυσπιστία και ο σχολιαστής επαναλαμβάνει: «Πάντα πίνω, χορεύω και φοράω κράνη», αλλά ούτε έναν καβγά όλα αυτά τα χρόνια. «Είναι κρίμα, το να ζεις στο δρόμο είναι συνώνυμο με τον προαναγγελθέντα θάνατο, αλλά είσαι ακόμα άνθρωπος…» σκέφτεται η Μόνικα, μπροστά από ένα κατάστημα ρούχων κοντά στο ταμείο, του οποίου ο τοίχος γράφει: «Hasta Siempre, Assad. Ξεκουράσου γείτονα».
«Το να είσαι στο δρόμο σημαίνει να παίρνεις αυτό το ρίσκο. Ακολούθησαν μάχες και επιθέσεις. Κάτι που δεν θα γινόταν σε κλειστό χώρο», θρηνούσε ο Ferran Busquets, πρόεδρος της Arrels. Μια οντότητα που φροντίζει άστεγους στη Βαρκελώνη, το 46 τοις εκατό των οποίων ισχυρίζονται ότι έχουν πέσει θύματα κάποιου είδους βίας, είτε σωματικής είτε λεκτικής, ενώ κοιμούνται άσχημα.
Μέχρι στιγμής φέτος, δέκα άστεγοι έχουν πεθάνει στη Βαρκελώνη. Δηλαδή ένας θάνατος κάθε εννιά μέρες. Πέντε από αυτούς ήταν στο δρόμο.
