Η χειρονομία του Carlos Alcaraz είναι μια χειρονομία κουρασμένης ευτυχίας ή χαρούμενης κούρασης. Βρίσκεται σκαρφαλωμένο στον 36ο όροφο ενός ουρανοξύστη του Μανχάταν, με προνομιακή θέα στις στέγες του Midtown και στους θόλους των θεάτρων του Μπρόντγουεϊ. Η Όγδοη Λεωφόρος απλώνεται στα πόδια του, οι περαστικοί μοιάζουν με ζαλισμένα μυρμήγκια. Είναι στην κορυφή του τένις.
Πριν από λίγες ώρες σήκωσε το κύπελλο US Open, το πρώτο του «μεγάλο», και έγινε, στα 19 του, ο νεότερος νούμερο ένα στον κόσμο στην ιστορία. Είναι στα χείλη όλων. Έχει θαμπώσει την πόλη των φωτεινών. Έχει κρατήσει την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ όλη νύχτα. Και η μισή Ισπανία. Τη δεύτερη εβδομάδα του τουρνουά έχει χαρίσει ενέργεια, συγκίνηση, θέαμα, αξέχαστους βαθμούς, επιστροφές, ακατόρθωτους αγώνες και πολλά χαμόγελα.
Έχοντας γίνει ο παγκόσμιος βασιλιάς του τένις, μιλά στο ABC και άλλα ισπανικά μέσα ενημέρωσης που παρακολούθησαν στενά τα βήματά του στη Νέα Υόρκη. Εμφανίζεται με skinny τζιν, neuf αθλητική φόρμα και κλασικά Jordans. Το προηγούμενο βράδυ, γιόρτασε τη νίκη με την οικογένεια και τους φίλους του σε ένα περουβιανό εστιατόριο και αυτό ίσως προσθέτει έναν βαθμό εξάντλησης στα χτυπήματα που έχει πάρει στο τουρνουά. Δεν του λείπει όμως το χαμόγελο.
Κατά τη διάρκεια του US Open, δεν του ήταν δύσκολο να παραδεχτεί ότι το πάντα όνειρό του ήταν «να είναι το νούμερο ένα». Φιλοφρόνηση. Επίσης αυτό της νίκης ενός μεγάλου, κάτι που έχει αντισταθεί σε παίκτες υψηλού επιπέδου (η πιο ξεκάθαρη περίπτωση, αυτή του Ισπανού Νταβίντ Φερέρ). Τι σας παρακινεί τώρα; «Παίξε εναντίον του Ρότζερ Φέντερερ», λέει χωρίς δισταγμό. «Αυτή τη στιγμή έχω λίγες ευκαιρίες (ο Ελβετός είναι ήδη 41 ετών και έχει αλυσοδέσει αρκετούς τραυματισμούς που κάνουν την επιστροφή στο υψηλότερο επίπεδο πολύ δύσκολη), αλλά είναι κάτι που θα ήθελα». Αλλά ο Αλκαράζ σταματά, σκέφτεται, τον κοιτάζει στα μάτια και διευρύνει την απάντησή του με περισσότερη φιλοδοξία. «Και νομίζω ότι κερδίζω ένα από τα τρία μεγάλα στο Grand Slam», είπαν νηφάλια ο Ράφαελ Ναδάλ, ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο ίδιος ο Φέντερερ. «Πάντα έλεγε ότι για να είσαι ο καλύτερος πρέπει να νικάς τον καλύτερο».
Ο καλύτερος, αυτή τη στιγμή, είναι αυτός. Για τους καλύτερους στην ιστορία, ποιος είναι μπροστά είναι ο Ναδάλ, ο οποίος συγκεντρώνει 22 «μεγάλα» και που δεν έχει χάσει την αγωνιστική αίθουσα. Το κάναμε αυτή την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, όταν διαβεβαίωσε ότι προτιμούσε ο Αλκαράζ να μην πάρει το νούμερο ένα, κάτι που επέλεξε επίσης: «Είναι σημαντικό να μην είναι γιατί αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα έπρεπε να είσαι υποκριτής. «υπερασπίστηκε..
Πλέον, ο Αλκαράζ έχει ανοίξει την καριέρα του με τον αριθμό των «μεγάλων», από τους οποίους τον χωρίζει μεγάλη απόσταση από τον Ναδάλ.
Προτιμάς να μην κερδίζει πλέον ο Ναδάλ, για να μπορείς να πλησιάσεις;
Όχι, αυτό ισχύει, για τίποτα. Θα είμαι πάντα περήφανος που ο Ράφα κέρδισε «μεγάλα». Και, προφανώς, αν δυστυχώς χάσω σε ένα «Grand Slam», θα ζητωκραυγάζω για να κερδίσει. Θα είμαι πάντα με έναν Ισπανό και θα επευφημώ έναν Ισπανό. Και έχω κερδίσει μόνο ένα 'μεγάλο', δεν νιώθω πιο κοντά του. Προς το παρόν, θα σκεφτώ το δεύτερο, ότι ελάχιστοι το έχουν καταφέρει.
Αυτό που περίμεναν πολλοί από εσάς αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Νιώθεις εκλεκτός;
Όχι. Κανείς δεν σου δίνει τίποτα, τα πράγματα πρέπει να δουλέψουν. Το να φτάσουμε στο νούμερο ένα δεν ήταν ένα κρεβάτι με τριαντάφυλλα, αλλά ταλαιπωρία. Υπήρξαν και άσχημες στιγμές για να φτάσουμε σε αυτή τη στιγμή.
Τι φοβάσαι?
Ως τενίστας, φοβάμαι μην απογοητεύσω. Να απογοητεύσω όλους τους ανθρώπους μου. Να μην είναι στο ίδιο επίπεδο. Σαν κανονικός τύπος, φοβάμαι πολλά πράγματα. Στο σκοτάδι. Επίσης δεν είναι λάτρης των παλιών ταινιών. Αράχνες. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα.
Εκεί που δεν σε δει ποτέ να φοβάσαι είναι στην πίστα, πώς είναι η ψυχική σου προετοιμασία;
Συνεργάζομαι με μια ψυχολόγο από το 2019, την Isabel Balaguer. Είναι μια από τις κύριες αιτίες που μπορεί να είναι το νούμερο ένα στον κόσμο σήμερα. Βελτιώθηκε πολύ χάρη σε αυτήν. Το τένις είναι πολύ απαιτητικό. Εβδομάδα με τη βδομάδα, Για έναν ολόκληρο χρόνο πρέπει να είσαι ψυχικά φρέσκος, να ξέρεις να αντέχεις την πίεση, που όλοι έχουν τα μάτια τους πάνω σου.
Σε βοηθάει και εκτός πίστας; Πώς να ανοίξετε με τους ανθρώπους, με τα ΜΜΕ...
Όχι, από αυτή την άποψη δείχνω αυτό που είμαι. Αλλά στο τέλος υπάρχουν και ορισμένες στιγμές που είναι λίγο υπερβολικό και σου δίνει συμβουλές για το πώς να το αντιμετωπίσεις.
Είπε ότι είσαι περήφανος που είσαι Μουρκιανός και Ισπανός. Σας ενδιαφέρει η πολιτική;
Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν του δίνω ιδιαίτερη σημασία. Όταν έρθει η ώρα θα δω αν ψήφισε ή όχι. Αλλά είμαι περήφανος που είμαι Μούρθιος και που είμαι Ισπανός. Και το λέω με μεγάλη περηφάνια.
Τώρα, δείτε ένα σπίτι. Τι κάνεις εκτός τένις;
Να είσαι πολύ βασικό αγόρι. Το πιο βασικό είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Να είμαστε με πέντε έξι φίλους που κάθονται σε ένα παγκάκι, σε ένα αυτοκίνητο, σε ένα σπίτι, μιλάμε, περνάμε καλά, γελάμε, λέμε ο ένας στον άλλο ανέκδοτα. Αυτό με κάνει χαρούμενο.
