Ο Δομινικανός ζωγράφος Freddy Rodríguez, γεννημένος στο Santiago de los Caballeros σε μια μικτή οικογένεια, έχει εξαφανιστεί στη γειτονιά Cornellian του Flushing, στη Νέα Υόρκη, την υιοθετημένη πόλη του από το 1963. Στο Μανχάταν, εκπαιδεύτηκε στο Arts Students League με τον ακαδημαϊκό ζωγράφο Sidney Dickinson και στο New School for Social Research με τον John Dobbs και την Carmen Cicero, οι οποίοι της μύησαν στη γεωμετρία. Πήρε επίσης πτυχίο στην υφαντουργία από το Fashion Institute of Technology.
Η μεγάλη περίοδος της ζωγραφικής του Freddy Rodríguez θα ήταν η δεκαετία του εβδομήντα, κατά την οποία, εθισμένος στην τέχνη του Mondrian και του μινιμαλισμού, άσκησε μια «σκληρή άκρη» γεωμετρική αφαίρεση μεγάλης χρωματικής έντασης και, σύντομα, εμψυχωμένος από συγχρονισμένους ρυθμούς που παραπέμπουν στο συγκριτικό σύμπαν. του Νέου Κόσμου, και πιο συγκεκριμένα της Καραϊβικής. Αυτή η σκηνή κορυφώθηκε με έναν κύκλο πολύτιμων στενών και κάθετων έργων ζωγραφικής, από το 1974, με τίτλους όπως «Αφρικανική αγάπη», «Mulato de tal», «Χορός του Καρναβαλιού» ή «Πριγκίπισσα της Καραϊβικής».
Μετά από αυτή την πραγματικά εκθαμβωτική περίοδο, τη δεκαετία του ογδόντα ο ζωγράφος στράφηκε προς μια πιο διαφανή και εξπρεσιονιστική τέχνη, τονίζοντας τη λογοτεχνική και συμβολική διάσταση του έργου του, εμφανής στα γραφικά και τα κολάζ, καθώς και σε τίτλους που παραπέμπουν στην κολομβιανή πράξη, στις τυχαίες περιπέτειες του οι βυσσινί ή η γκροτέσκα δικτατορία του Τρουχίγιο. Σε αυτή τη φάση αφθονούν οι αναφορές σε Λατινοαμερικανούς συγγραφείς όπως ο Νερούδα, ο Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας, ο Ρόμουλο Γκαλλέγος, ο Κορτάσαρ, ο Γκαρθία Μάρκες ή ο Βάργκας Γιόσα. Κοντά σε άλλους Δομινικανούς που κατοικούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο βετεράνος ζωγράφος Tito Canepa, που εκπαιδεύτηκε με τον Siqueiros, ή ο γλύπτης Bismarck Victoria, χρονικός βοηθός του Noguchi, η δέσμευσή του στην κοινότητά του μαρτυρεί το «Flight 587 Memorial» (2006). ), μνημείο στη μνήμη των συμπατριωτών μας πεσόντων στο Κουίνς, στο δυστύχημα αεροπλάνου με προορισμό το νησί.
Από τη δεκαετία του XNUMX, μετά από μερικούς καθεδρικούς ναούς και πολλά θρησκευτικά εμπνευσμένα chasubles και έναν συγκεκριμένο αέρα του Matisse από το παρεκκλήσι του Vence, και μερικά έργα με ποπ προφορά σε όλο τον κόσμο του μπέιζμπολ, ο Freddy Rodríguez, πάντα ευέλικτος, επέστρεψε για να κάνει ευχάριστες εισβολές στο γεωμετρία, σε πίνακες μεγάλου γραμμικού δυναμισμού, μερικοί από αυτούς με χρυσό φόντο.
Η Hutchinson Modern & Contemporary, μια γκαλερί της Νέας Υόρκης που ειδικεύεται στη λατινοαμερικανική τέχνη, η οποία έχει οργανώσει αξέχαστες εκθέσεις από τους Figari, Xul Solar και Esteban Lisa και στην οποία εκθέτει ο φίλος μας Alejandro Corujeira αυτή τη στιγμή, υπήρξε καθοριστική στην πρόσφατη επανεκκίνηση του Dominican. , και ειδικότερα το έργο του από τη δεκαετία του εβδομήντα. Από τις γκαλερί τέχνης στις οποίες έχει έργα, γενικά από εκείνη την περίοδο, ξεχωρίζουν το Museo del Barrio, το Whitney, η National Portrait Gallery and Smithsonian στην Ουάσιγκτον και το Museo de Arte de Ponce, στο Πουέρτο Ρίκο.
