PRATITI
Da bi se ilustrovalo rastuće razmimoilaženje između Evrope i trezvene američke Ukrajine, ovih dana stara anegdota telegrama koju je zavidni nemački general uspeo da suprotstavi u Austriji tokom poslednjih dana Prvog svetskog rata rekavši: „Situacija je ozbiljna, ali ne katastrofalno. Na to je austrijski oficir odgovorio: "Ovdje je situacija katastrofalna, ali neozbiljna."
Prema riječima velikog Ivana Krasteva, ovo smiješno ukrštanje telegrama savršeno ilustruje opasno i rastuće neslaganje s obje strane Atlantika oko situacije u Ukrajini. Bidenova administracija, parafrazirajući Toma Clancyja, kaže da je jasnije da je invazija Ukrajine "jasna i sadašnja opasnost".
Da je Putin htio, mogao bi sebi pokloniti Kijev za Dan zaljubljenih.
Umjesto toga, glavni evropski pseudonimi vjeruju da Putinovi postupci, za mnoge zaraćene strane, izgleda, nisu ništa drugo do blef. Duboka želja Evrope da svoju krvavu prošlost prenese u istoriju, zajedno sa njenom zavisnošću od energije, objašnjavaju sklonost Starog kontinenta da misli da Ukrajina mora da se hvali.
Dok se unutar Atlantske alijanse raspravlja o tome da li su njeni hrtovi ili psi, Rusija nastavlja da raspoređuje borbene jedinice oko Ukrajine. Tamo gdje se smatra najvećim pokretom trupa zabilježenim u Evropi od Drugog svjetskog prvenstva, na teritoriji Rusije i Bjelorusije stacionirana su 83 ruska jurišna bataljona, s velikim ofanzivnim kapacitetom, operativnom autonomijom i mobilnošću. Ova brojka je veća od 60 registrovanih prije dvije sedmice.
Washington je sve ovo protumačio kao završni dio priprema za invaziju punog razmjera za nekoliko dana. Napad koji bi u najgorem scenariju mogao ostaviti mrtvih 50.000 civila ili heroja, odrubiti kijevsku vladu za dva dana i stvoriti humanitarnu krizu sa do 5 miliona izbjeglica. I uprkos svemu, neki Evropljani mogu da vide samo jenki imperijalizam u Ukrajini.
