Sąd Socjalny nr 3 w Pontevedra uznał zwolnienie pracownika za dopuszczalne z powodu odmowy powtórzenia testu codziennych posiłków i wymagane w domu opieki, w którym pracował. Trybunał uznał, że istnieje poważne nieposłuszeństwo, które było obowiązkowe, aby mieszkanie było zgodne z instrukcjami wydanymi przez Ministerstwo, aby uniknąć ryzyka zarażenia szczególnie wrażliwych mieszkańców.
Galicyjskie Ministerstwo Zdrowia opracowało szereg protokołów, wysyłając codzienne i obowiązkowe badania epidemiologiczne do domów opieki. Cały personel, zaszczepiony lub nie, musiał przejść testy śliny.
Pracownik odmówił przeprowadzenia tego testu, co umotywowało jego zwolnienie z pracy za poważne nieposłuszeństwo. Odwołał się jednak od zwolnienia, ponieważ naruszało to jego wolność ideową, honor i nietykalność cielesną. Wnosząca odwołanie oskarżyła firmę o tortury i argumentowała, że nie po prostu temu zaprzeczyła, ale raczej, że przed przeprowadzeniem tych testów, które uznali za inwazyjne, chciała wiedzieć, dlaczego musi się im poddać na zasadzie obowiązkowej.
bezwzględnie obowiązujące przepisy
Jednak sędzia uznał późniejszą za dopuszczalną, uznając, że obowiązkowa była zgodność miejsca zamieszkania z dyrektorami Consellerii. Przepisy, które zgodnie z wyrokiem korzystają z domniemania ważności, ponieważ nie zostały zakwestionowane przed żadnym sądem. Ale dodatkowo dodaje, że norma zapobiegania ryzyku zawodowemu zobowiązuje pracodawcę do podjęcia precyzyjnych środków w celu uniknięcia przewidywalnych sytuacji.
zagrożenie
Podobnie rezolucja odnosiła się również do punktu widzenia sąsiadów, szczególnie narażonych na skutki zakażenia, nie wiedząc, że zaraza może rozprzestrzenić się również na naszych współpracowników.
Utrata pewności siebie
W opinii sędziego jedno jest zwrócenie się do pracownika o zgodę przed przeprowadzeniem jakiegokolwiek badania lekarskiego; i innym, że uznanie lub analiza, do której pracownik jest proszony lub zapraszany przez pewien czas, dobrowolny lub obowiązkowy. W tym ostatnim przypadku nieuzasadniona odmowa poddania się jej może skutkować konsekwencjami dyscyplinarnymi.
Ponadto, jak można wywnioskować ze spisu faktów, pracownik miał postawę ciągłego kwestionowania poleceń firmy, co świadczy o naruszeniu dobrej wiary i przestrzegania stosunku umownego.
Zgodnie z orzeczeniem opinia, jaką każdy ma w tej sprawie jest bardzo szanowana, ale ta rozbieżność nie wystarczy, by złamać zasady, bo musi być należycie uzasadniona. Zgodnie z orzeczeniem prawo pracownika do oporu przysługuje tylko w przypadku nakazów bezprawnych lub niezgodnych z prawem. W pozostałych przypadkach normalną rzeczą jest to, że zgodnie z zasadą „solve et repeate” najpierw jest przestrzegana, a następnie zaskarżana na drodze sądowej.
Ostrzegł nawet Sąd, że brak jakiejkolwiek szkody dla spółki nie osłabia naruszenia, gdyż może wiązać się z ewentualnymi konsekwencjami sankcyjnymi dla spółki za nieprzestrzeganie obowiązujących przepisów administracyjnych.
Z tych wszystkich powodów sędzia oddala odwołanie zwolnionego pracownika i uznaje zwolnienie za właściwe.
