Targi ARCO zakończyły się liczną frekwencją kolekcjonerów i właścicieli galerii z całego świata. Zgodnie z oczekiwaniami obecność Ich Wysokości Króla i Królowej wywarła ogromny wpływ ze względu na ważne wykorzystanie mediów, które zawsze prowokuje ich obecność. Podczas wizyty u członków ochrony musiał poważnie potraktować damę, która wszelkimi sposobami starała się być częścią królewskiej świty. Potem nie dałem uznania, kiedy zobaczyłem ją w różnych programach, przedstawiła wersję tego, co się stało, gdzie wystarczyło powiedzieć, że królowa zamierza nazwać ją swoją Druhną Honorową, ponieważ bardzo jej się podobało to, jak była ubrana. Zabawne jest to, że marzenia są tanie, a przekonanie publiczności jest łatwe, kiedy ta publiczność to uczciwi i dobrzy ludzie. Lata mijają i nic się nie zmienia. Nowa fabuła, kilka rzekomo skorumpowanych postaci i styl dokładnie taki, jak ten, który zagrał w tym smutnym wspomnieniu Roldána. Stopka niektórych zdjęć publikowanych w prasie i rozpowszechnianych na portalach społecznościowych powinna mieć tytuł „Poznacie ich po majtkach”. A przynajmniej „dla tych ciał tak skrzywdzonych, białawych i przypominających szynkę”. Nawet profesjonaliści prowadzący radosne i pewne siebie życie zdawali się należeć do tej samej rodziny, co ci, którzy pojawiali się na przyjęciach Don Luisa. Wszyscy obejmowali swoje dryfujące ciała w tym samym stylu. Sceny seksu, pieniędzy, narkotyków i rock and rolla, biorąc pod uwagę Viagrę jako niezbędny narkotyk. INNE WIADOMOŚCI Ainhoa Cantalapiedra: „Mój kot Lluna i ja mamy te same dotknięte kręgi” Ángeles Villacastin Julio José, półwieczny koń Ángel Antonio Herrera Oglądanie tych scen obala teorię, że pieniądze szczęścia nie dają. Ale tak, ponieważ jesteś absolutnie nie do odróżnienia wśród tej kanaryjskiej grupy, ponieważ według Tahi „są wspaniali”. Teraz pan Bolaños jest zgorszony zachowaniem współwyznawców swojej partii, obawiając się, że zagrażają one wyborom na jego korzyść. Temu ministrowi brakuje tylko fabryki kapeluszy i czapek, a dzieci zaczynają się rodzić bez głów. Zdziwiły mnie opublikowane pośmiertnie oświadczenia Laury Boyer, nieprzychylnej wdowie po ojcu, zarzucającej jej pozostawienie jej bez pieniędzy, podczas gdy rzeczywistość była inna, gdyż długa choroba byłego ministra spowodowała tyle wydatków, że jego pieniądze nie przychodziły na ich pokrycie i to wdowa po nim, Isabel Preysler, ze swoim majątkiem musiała zajmować się rachunkami za personel, którego potrzebowała, aby mieć niezrównaną jakość życia do końca. Co ciekawe, chciała być pochowana obok ojca, którego szczątki spoczywają w panteonie rodziny Preyslerów, co ostatecznie nie mogło się odbyć ze względu na brak miejsca, gdyż ich kremacja była zabroniona, mimo zgody właściciela dom zakopany. Nigdy nie lubiłem tych pośmiertnych wywiadów, bo zawsze są bardzo zdradzieckie. Wiadomość o śmierci Cristiny López-Mancisidor de Macaya bardzo mnie zasmuciła. Była osobą niepowtarzalną, być może najbardziej wpływową Hiszpanką w międzynarodowym towarzystwie, elegancką, wykształconą, hojną, bardzo zaangażowaną w rehabilitację osób uzależnionych, nienaganną gospodynią, przyjaciółką przyjaciół i zawsze uczynną, czy to w Palmie, czy w Gstaad. , w Madrycie czy w Marrakeszu.
