Elvira Mínguez werd geboren in Valladolid. Actrice en schrijfster, in 1994 begon ze haar professionele activiteit in de bioscoop bij Imanol Uribe in de film 'Días Contados', waarvoor ze haar eerste Goya-nominatie ontving. Een prijs die hij in 2005 won voor 'Tapas' van José Corbacho en Juan Cruz. Naast andere regisseurs (Malkovich, Steven Soderbergh) en prijzen heeft Elvira, een veelzijdige vrouw, met een carrière vol successen in verschillende media, televisie, radio, een sprong gewaagd en debuteert als schrijfster met haar eerste roman 'The Shadow of the land' (Bewerking. Espasa).
—Elvira drinkt de Venuses voor haar hond Chesterton. Op de foto ziet hij er heel mooi uit...
—Hij is als een teddybeer. Het arriveerde twee jaar geleden en het was als een Drie Koningennacht. Wij zien uw komst met veel enthousiasme tegemoet. Mijn zoon is 13 jaar en dacht altijd dat het goed voor hem was. Een huisdier geeft hen niet alleen verantwoordelijkheid en oneindige genegenheid, het leert hen ook dat het bestaan vergankelijk is. In korte tijd zie je groei, volwassenheid, volwassenheid, ouderdom... En het levensproces op deze natuurlijke manier kunnen zien is een geweldige levensles.
—Naast de menselijke familie woont Chesterton met een kitten. Behouden ze hun vormen?
-Ja. Ze is net als mijn zoon dertien jaar oud, ze heet Kanti en is opgegroeid met onze vorige hond met wie ze een goede band heeft. Toen Chester arriveerde, maakte hij de parafernalia zodat ze elkaar konden leren kennen. Hun relatie is een beetje speciaal omdat ze niet echt zin heeft in spelletjes en hij haar provoceert.
-Wie kiest de cijfers?
—Kanti is naar de filosoof Kant. Het werd door mijn man, die op dat moment filosofie en Chesterton studeerde, door familiestemming opgezet.
– Chesterton, je hobby’s?
—Bulldogs zijn erg kalm en Chester volgt de regel. Je hebt een geweldig karakter. Hij is een aanhankelijke hond en aangezien hij veel lichamelijk contact nodig heeft, laat hij zich knuffelen en knuffelen. En het strand maakt hem gek.
—Chester loopt weg van ons gesprek en Elvira praat met mij over haar werk. Mogen zij de zoete momenten beleven?
– Ik bevind me op een geweldig moment. De tweede fase van 'Disappeared' is openlijk uitgezonden (Telecinco). Ik ga beginnen met filmen met Daniel de la Torre in de serie 'Marbella', en ik ben ondergedompeld in de promotie van mijn eerste roman 'The Shadow of the Earth' (Edit Espasa).
– Hoe was je literaire debuut?
—Het werd begin februari gepubliceerd en het is een andere wereld voor mij. Ik hou van de wereld van boeken. Ik maak een grapje en zeg dat mijn man tolk is en mijn geliefde literatuur.
—'De schaduw van de aarde' is een titel met veel connotaties. Kunt u onze lezers overtuigen uw roman te lezen?
—Het is een verhaal over vrouwen, en hij schreef de personages die ik graag had willen spelen. Het is het gevecht van twee vrouwen, het is een western in Zamora uit 1896. Er zijn geen schoten, maar het is de machtsstrijd tussen hen. Ze zijn krachtig, egoïstisch, ambitieus en deinzen nergens voor terug. Dit zijn de kenmerken die gewoonlijk aan mannelijke karakters worden gegeven. Het is een verhaal dat boeit omdat we niet gewend zijn deze rollen in vrouwelijke personages te zien. Ik heb het willen omdraaien.
—Het is een roman met veel cinematografische aantrekkingskracht. Heb je erover nagedacht om het in handen van een regisseur te leggen?
—Ze heeft vriendjes, maar ik heb geen verplichting of ring om. En als het zich voordoet, zal ik het regisseren. Het is een zeer visuele roman. Ik ben al vijfentwintig jaar op deze wereld en mijn hoofd werkt met beelden.
– We hebben hem in verschillende archieven gezien. Heeft u een voorkeur voor iemand?
– Zonder twijfel komedie. Het is moeilijk, daar is een speciaal bewegingsapparaat voor nodig. Ik heb niet veel kansen gehad om het te doen en ik kan me voorstellen dat het een fysiek probleem is. Gelach. Toen ik 'Days counted' deed, herinner ik me dat Carmelo Gómez tegen me zei: "Dit is een gekke cast." Maar ik zou ook graag een musical willen doen.
– Nog een nieuw project?
—Ja, ik wil alle lezers uitnodigen om de roman te lezen, mij op de netwerken te zoeken en er samen met mij commentaar op te geven. Ik leer veel dankzij de visie en interpretatie van mensen.
