La Nevera, de legendarische basisbasketbalfaciliteit van het Ramiro de Maeztu-instituut, zal weer tot leven komen. De gewestregering verzekert het, die deze belofte al deed in 2021 maar er nu een datum en budget voor vastlegt: de werken zouden dit jaar starten en een investering van 4 miljoen euro vergen. Onder andere, en als een absolute nieuwigheid, zal hij worden uitgerust met een airconditioningsysteem op basis van hernieuwbare energie, waar hij al achterhaald is en zijn akelig koude plaats welverdiend heeft. Nacho Azofra, de professionele speler met de meeste wedstrijden in de geschiedenis van Estudiantes (om maar een van zijn prestaties te noemen, afgezien van immateriële activa), grapt hierover: "Als ze de verwarming aanzetten, noemen ze het geen koelkast meer. 'Ik zal zien."
Gisteren keurde de Raad van Bestuur van de Gemeenschap van Madrid een pakket van verbeteringswerken goed in instituten in de regio, waaronder de nieuwe sporthal van Ramiro, bekend als La Nevera. Deze faciliteit, die in 1957 zonder dak werd geboren onder de naam Campo Nuevo, had pas in 1966 een dak. En in januari 2021 stopte het met het hebben ervan, na het passeren van de Philomena-storm en de tonnen sneeuw die op de grond vielen. de hoofdstad. De 60 centimeter die zich op het dek had opgehoopt, zorgde ervoor dat het op de hellingen instortte en veroorzaakte structurele schade die de daaropvolgende sloop dwong.
Die tegenslag bemoeilijkte het managen van uren en uren aan trainingen, wedstrijden, lessen lichamelijke opvoeding en andere 'krankzinnige' gebeurtenissen die nu al de levende geschiedenis zijn van het team dat op een schoolplein is geboren enorm. “De club heeft buiten andere velden moeten zoeken, zodat de hele steengroeve kan trainen; het eerste heren- en damesteam zijn ook naar de Caja Mágica gegaan, het was nogal een ingewikkelde klus op managementniveau”, aldus Raúl Fernández, die door iedereen Rula wordt genoemd, een jeugdtrainer en lid van de meest eigenaardige animatiegroep in basketbal Engels : de (D)ementie.
Op 34-jarige leeftijd heeft Rula haar halve leven in het centrum doorgebracht; eerst als leerling op de avondschool, “waar we lichamelijke opvoeding gaven in La Nevera”; en daarna, bij Estu, damesteams coachen vanaf mijn 21e. Ik wist dat ik thuis speelde. "We forceerden twee tegen één op bepaalde gebieden waar de bal minder stuiterde omdat het makkelijker was om hem te stelen."
1957: Het nieuwe veld is geboren
In dit geval creëerde het Ramiro de Maeztu Institute zijn draagbare paviljoen, dat op dat moment geen dak had en bekend stond als Campo Nuevo. Pas in 1966 kreeg het een dak. Het heette La Nevera, omdat het zo koud was binnen.
Jaar 2021: Filomena verwoest het
De storm Filomena arriveerde in Madrid en loste met geweld tonnen sneeuw. Op het dek van La Nevera verzamelde zich zo'n hoeveelheid dat het plafond instortte.
Januari 2023: weg naar wederopbouw
Zodra La Nevera was afgebroken, kondigde de regionale regering aan dat ze zou herbouwen. De Raad van Bestuur heeft zojuist, twee jaar later, een budget van 4 miljoen euro goedgekeurd. Het contract wordt binnen een week aanbesteed. De werken starten dit jaar.
Met dit en duizend anekdotes was het idee dat deze tempel van basketbal - waarin niet alleen de studenten van het centrum maar ook het jeugdteam van Estudiantes spelen - voor altijd verloren zou gaan, ondenkbaar voor alle fans en degenen die aan de ring hingen. In de regionale regering kondigden ze de wederopbouw zelfs een paar dagen na de sloop aan: toen kwam er een noodpost van 300.000 euro om de sloopwerkzaamheden aan de faciliteit uit te voeren.
Twee jaar later krijgt de begroting voor de verbouwing van de sporthal groen licht: de komende weken wordt de aanbesteding van de werken gepubliceerd, die, eenmaal gegund, nog dit jaar van start gaat. Zo zal de mythische koelkast – waartegen hij gekscherend zei dat technici van het Cold Institute kwamen leren om in te vriezen zonder stroom – eindelijk weer werken.
Een overwinning, zolang die maar werkelijkheid wordt, in een tijd waarin het geluk nauwelijks een druppel bereikt. Nou, je kent het embleem, de 'E' van Estudiantes, de mythe bijna 20 jaar na zijn pensionering. “La Nevera was mijn huis, ze brachten er elke dag door. Je speelde niet alleen, er hing een geweldige sfeer, onze lieve Fernando Calvo was erbij, een buurman uit de buurt die naar alle wedstrijden van de jeugdopleiding kwam”, herinnert Azofra zich, trots op die oude man die alle spelers van zijn NUM.
Het gezin groeit
Tot zijn komst in het eerste elftal doorliep de basis alle lagere categorieën, in een decennium, de jaren 80, waarin La Nevera niet "bijzonder goed" was voor de knieën. "De bal stuiterde goed omdat de planken op cement waren geplaatst, maar het was een heel harde vloer", voegt hij eraan toe, zich ervan bewust dat het paviljoen "vernieuwd moest worden, het moest worden vernieuwd." De heropleving van deze tempel is essentieel voor een club waarin "de familie" niet stopt met groeien. “Jaren geleden waren er geen meisjes en nu zijn er veel damesteams, dat hebben de herenteams ook gemerkt”, benadrukt Azofra, met de zekerheid dat het jeugdsysteem Estudiantes echt definieert.
Het nieuwe veld, wie weet of het een koelkast is, zal een anekdote van tribunes en basketbal achterlaten. “Ik koester de jaren dat we daar de tifo's schilderden voor de derby's. Ze zouden het 's nachts aan ons overlaten", zegt Rula, in relatie tot een tijd, de Madrid Arena, waarin spandoeken zo uniek zijn als die van 'Dulce locura, Estu mi droga más dura' of 'I love you for Ramiro Herria' werden getoond. . Naast de uren bewaterd met drankjes, kwasten en verfblikken, maakte (D)ementia zich aan het einde van elk seizoen zijn klassieker '3 pa 3' eigen. "We mixten daar in de zomer en dan buiten op de rode banen."
De bipolariteit van de ruimte was zodanig dat, hoe koud het ook was in de winter, "de zomer zou komen en ze zouden je vertellen hoe ze het zo konden noemen als het op een oven leek". De goede momenten, in de woorden van Rula, toen (D)ementia samenkwam en "voor de lol" kwam om een team aan te moedigen dat door een van hen was verslechterd, zijn ook vermengd met sommige die moeilijker zijn om mee om te gaan. Ter herinnering: “er was eens toen we een spandoek aan het schilderen waren, er een jongen was die een hartstilstand kreeg. Gelukkig kon ik zichzelf redden en tot op de dag van vandaag zit hij volgens mij nog steeds in de groep”.
La Nevera is, net als (D)ementia, niet meer wat het was, maar in deze moeilijke tijden van achteruitgang en teleurstellingen lijkt de geest van Ramiro belangrijker dan ooit. En hiervoor is er geen beter nieuws dan het herstellen van zijn meest heilige veld.
