Alejandro J. García Nistal: De politieke logica

Op het moment van schrijven van deze column staan ​​de telefoons van maar liefst vijftig mensen te roken. De onzekerheid over wat er zal volgen in de constituerende zitting van de regionale rechtbanken is vandaag (voor gisteren) totaal en absoluut. De Volkspartij heeft haar standpunt herhaald om Vox niet het voorzitterschap van de Wetgevende Kamer te geven, waardoor de uitvoerende macht de mogelijkheid krijgt om leden van de rechtse formatie op te nemen, als ze het 'in extremis' niet eens kan worden over een reeks programmatische punten en alleen kan regeren zoals de oorspronkelijke bedoeling was van Alfonso Fernández Mañueco.

Vox heeft via meerdere advocaten en op verschillende momenten van dit hele proces voorafgaand aan de start van deze legislatuur altijd duidelijk gemaakt dat het "niets minder wil dan wat was overeengekomen met Ciudadanos", dat wil zeggen, het voorzitterschap van het parlement, de vice-president van de regering, de woordvoerder en vier ministeries.

Daarom vraagt ​​de politieke logica, net als de publieke opinie zelf, om een ​​pact om hoe dan ook een beschamend spektakel van herhaling van de regionale verkiezingen te vermijden. "Heren, begrijp elkaar", lijkt het electoraat te zeggen. En dus, in een onrustige rivier, neemt de PSOE van de verliezer Luis Tudanca zuurstof en betreedt het toneel met een onthouding van de kandidatuur van Mañueco in ruil voor het niet eens zijn met de jongens van Santiago Abascal op het Castiliaanse en Leonese plateau. Uiteindelijk, als er gisteravond geen wereldwijd akkoord is bereikt tussen rechts, van het centrum tot de meest op gelijke afstand gelegen kant, kunnen ze het socialisme doen herleven. Er zijn meer ongelooflijke dingen gezien in de speciale wereld van de politiek. Niemand weet iets, maar iedereen verwacht dat de logica zegeviert, maar welke logica? Die van centrumrechts en daarbuiten, of die van de tweedeling die het systeem zoveel stabiliteit gaf op nationaal, regionaal, provinciaal en lokaal vlak? In Madrid heerst het onverschrokken sociaal communisme, dus het discours van het stoppen van extremisme was de eerste die het verdedigde en handhaafde om van het Moncloa-complex een bunker te maken waar je om moet lachen met Poetin in het Russische Kremlin. De oplossing? Morgen om 12 uur in de rechtbanken van Castilla y León.