De postapotheek van Mykolaiv is meer een bunker dan iets anders. De foto's aan de muren zijn vervangen door schokabsorberende houten latten en een soldaat gewapend met een AK47 controleert paspoorten. De oorlog verandert alles, zelfs de post.
Na alle controles te hebben doorstaan, kwamen we aan bij het kantoor van Yehor Kosorukov, de directeur van de postdienst van de regio. Vanuit zijn kantoor zie je het militaire vliegveld van de stad, het toneel van hevige gevechten tussen Oekraïense en Russische troepen. Hij opent het raam om ons rond te leiden en de kamer licht op. Hij opent het van een afstand en als we naar buiten kijken herinnert hij ons eraan: "Pas op, er kunnen sluipschutters in het verschiet liggen." Hij vermijdt vervolgens het raam en legt uit waarom hij besloot voor het postkantoor te blijven.
In Oekraïne is de postdienst van cruciaal belang voor sommige delen van het land. “Er zijn plekken waar geen winkels zijn, maar wel een postkantoor. We verkopen olie, toiletpapier, sokken…”, zegt Yehor. Bovendien zijn zij degenen die de pensioenen betalen. Zonder hen zou het leven in sommige steden veel moeilijker zijn geweest.
Van 330 naar 15 arbeiders
Een cruciaal werk midden in een oorlog die hij zelfs onder Russisch vuur bleef voeren. Vroeger werkten er zo'n 330 mensen in het gebouw, maar sinds het uitbreken van de oorlog zijn er nog maar 15 over.
Sommige arbeiders leden onder de gevolgen van een vijandelijke aanval en de bestelwagens dragen sporen van schoten of granaatscherven. In het gebouw waar we zijn, kun je de effecten van een raket zien, zoals het gat in het dak in de achtertuin. "Ik klaag niet, ik leg het je gewoon uit", zegt hij.
Ondanks alles aarzelt Kosorukov om te vertrekken. “Ik heb de leiding over een kritieke infrastructuur. We hebben hier een missie en de kapitein moet de laatste zijn die vertrekt", zegt hij.
Van het sjouwen van facturen en postbezorging tot tussen drones en nachtzichtcamera's
Niet alleen zijn routine is aangetast door de oorlog, maar ook de inhoud van de pakketten. Het delen van bankrekeningen is vervangen door nachtkijkers voor soldaten. Wat vroeger kerstkaarten waren, zijn nu drones die granaten dragen om de Russen te bestrijden.
De telefoon gaat en toont ons het scherm: een satellietbeeld van de Oekraïense defensiediensten waarop ze een Russische raket hebben gedetecteerd. Op zijn traject gaat het richting Mykolaiv. We blijven stil en Yehor kijkt naar de lucht. Een minuut stilte die de regisseur snikt, rolt met zijn ogen en een meditatief gebaar maakt. “Stilte”, zegt hij terwijl we onder begeleiding van hem verder lopen richting de uitgang. "Ik hou niet van stilte, ik word er nerveus van", zegt hij voordat hij afscheid neemt.
