Het kartonnen circuit van Miami Gardens onthulde twee realiteiten: dat Max Verstappen een machine heeft die te superieur is aan het restaurant en dat de Formule 1 een serieus probleem heeft om zijn races niet langer vermakelijk te maken, maar eerder minimale emoties voor de gemiddelde kijker. Netflix-scripts.
Er zijn geweest sinds de lichten werden geclaimd die patent waren. De regen die het circuit in de uren voor de race schoon maakte, gaf een relatief voordeel aan degenen die door het theoretisch vuile gebied vertrokken, zoals het geval van Fernando Alonso of een Max Verstappen die onmiddellijk explodeerde met een raket in plaats van een Formule 1. de DRS kon worden geactiveerd. Zijn weddenschap was duidelijk: neem nul risico's in de eerste maten totdat hij terugkwam en zich vestigde in de nobele zone om te proberen eerst het podium te vinden en later de overwinning.
Toen Pérez wegging, moest Alonso door de achteruitkijkspiegel kijken, niet alleen naar een Sainz die vastzat aan de achtervleugel van zijn Aston Martin, maar ook naar die blauwe vlek die niet zo ver weg naderde.
Het eerste kwart van de race was nog niet eens bereikt toen de 'kokosnoot' Verstappen in snel rondetempo al het podium besloop, dat op dat moment werd geopend door een impotente Sainz. Deze Formule 1-vooruitgang gedoteerd met de DRS staat de mogelijke verdediging niet toe, dus de Ferrari viel eerst en daarna een Alonso die niet eens een schijnbeweging maakte. Zijn gevecht was niet met Red Bull: zijn kookkunsten zouden zijn om de terugkeer naar de la te weerstaan in het bijzijn van zijn (nog steeds?) vriend. Op de muur van de Scuderia besloot hij in de aanval te gaan, wat niet altijd synoniem is met een goed resultaat, en ze zochten in dozen naar wat hen ontsnapte op de baan.
Met welsprekend remmen op de straat die naar de pitstraat leidde, gaf Sainz een glimp van het lef om te proberen zijn oude idool en mentor te verslaan. Maar moed voor piloten, zoals stierenvechters, wordt verondersteld... en dat is niet genoeg. Die overduidelijke trap op de rem was niet genoeg om de radar niet op te blazen en de man uit Madrid kreeg een straf van 5 seconden. Een fles 'Cavallino'...
De aas in Alonso's mouw, die 'minus 12' die aan het begin van de race op de radio naar voren kwam, stelde hem in staat om een andere strategie te spelen en zijn intrede in de pits wat langer te maken. Dankzij het werk en de gratie van Pirelli zou dit een one-stop-race worden om de zwaarste tot het einde te rijden, dus op het moment dat hij het verplichte bezoek aan zijn monteurs kwijt was, had hij nauwelijks moeite om terug te keren de inhaalactie naar Sainz. Toen begon een absurd gemakkelijke ronde, zowel voor hem, die in niemandsland was achtergebleven en er alleen maar op uit was dat de monteurs hem niet voor de gek hielden, als voor een Verstappen wiens doel het was om een deltaverschil te bereiken dat voldoende was om zijn teamgenoot Pérez dat te laten doen. not The pakte de eerste plaats op het moment dat hij de onvermijdelijke pitstop maakte, die pas plaatsvond toen hij ronde 46 was gepasseerd.
De Nederlander kwam met medium banden uit de garagestraat en daardoor meer bevorderlijk voor gevechten op de baan met een Pérez die te kort kwam. Hij kreeg amper de kans om te vechten. Hij dreigde niet eens de auto naar hem te gooien of zelfs maar lichtjes zijn tanden te laten zien, tot wanhoop van de honderden Mexicaanse fans die ze op de tribunes hadden.
'Checo' Pérez, die een behoorlijk weekend in Baku had, verlaat Miami met een bittere smaak die mannen als Alonso of Sainz goed zouden tekenen, de een omdat de 3e al begint te kort schieten en de ander, 5e, omdat hij nog niet heeft had een carrière die reden geeft tot hoop. Het positieve voor Aston Martin is dat zij de kanshebbers blijven zodra Red Bull hapert. Het negatieve: ze wankelen niet.
