VOLGEN
Vladimir Poetin hoeft geen van zijn kilometers aan kernwapens te gebruiken om het grondgebied van Oekraïne te egaliseren. Het is voldoende om een van de zes Oekraïense kerncentrales te bombarderen om er een woestenij van te maken. We weten niet of de bom die de grootste van hen heeft uitgeschakeld, die in Zaporizja, met zijn reactoren (die in Tsjernobyl had er vier en ze herinneren zich de schade die hij in half Europa aanrichtte) een andere waarschuwing was, of het teken dat ze hebben hun doel niet verfijnd. Wat we wel weten is dat het niet was wat Poetin uitlegde, 'de sabotage van de Oekraïense nazi's'. De nieuwe tsaar van alle Russen heeft zoveel gelogen sinds hij de operatie in Oekraïne lanceerde, om te beginnen door het als een land te beschouwen
broer - wat een manier om broederlijke liefde te tonen, een spoor van bloed en vuur achter te laten - en uiteindelijk de grootste continentale vluchtelingenstroom van de afgelopen tijd te veroorzaken. Dat wordt nog verergerd als we denken dat het vrouwen, kinderen en ouderen zijn, dat wil zeggen de zwaksten, die vluchten voor de nieuwe hordes, zoals de burgers van het Romeinse rijk kunnen vluchten voor de legers van Attila. Terwijl de mannen zich voorbereiden om ze onder ogen te zien. Dit alles vertoond op 'live' televisie bij stations, tankstations en snelwegen.
Van al deze beelden was degene die de meeste indruk op me maakte die van de vader en zijn zoon die morsen door zijn hand op het glas van het raam van een treinwagon te leggen. De kleine jongen lacht, de man houdt vol tot hij het niet meer aankan, draait zich om en loopt weg, terwijl hij de tranen van zijn gezicht veegt. Vladimir Poetin zou Oekraïne kunnen bezetten, met de grond gelijk maken, maar de publieke opinie in de wereld heeft het al verloren, omdat hij niet vecht tegen een land en zijn inwoners, maar tegen eeuwen, eeuwen van beschaving, van cultuur, van menselijkheid.
In eigen land ontstaan protesten tegen hem, vooral onder de jongsten. Het maakt niet uit dat hij kranten sluit en degenen opsluit die oorlog oorlog durven te noemen. Hij had overal ongelijk in: dat hij Oekraïne kon veroveren terwijl hij de Krim innam zonder een schot te lossen, dat de Europese Unie, verdeeld als altijd, niet zou reageren, dat de VN haar schouders zou ophalen. Maar het is gebleken dat de VN een punt is om hem tot oorlogsmisdadiger te verklaren, dat een Europa dat meer verenigd is dan ooit hem witte zonde kan laten, dat de Oekraïners verdedigen als lastiggevallen tijgers, dat zijn troepen niet oprukken zoals hij dacht, dat zelfs zijn partners worden niet met de nodige kracht ondersteund. Als hij zo slim was als ze zeggen, zou hij een onderhandelde oplossing accepteren, zoals een formele belofte dat de NAVO hem nooit zal aanvallen als hij het niet aanvalt, of iets dergelijks. Maar er is ook de mogelijkheid dat hij, net als Simson, de tempel zal instorten met iedereen erin. Het kan ons redden dat het niet Simson is, noch intelligent, maar een vulgair depot dat Ivan de Verschrikkelijke gelooft.
