Het belangrijkste is om eerst te planten hoe een normale relatie is, omdat je bij de meeste paren niet zo goed weet. Welnu, er ontstaat in meerdere situaties van het leven twijfel over wat normaal is "Ga ik te ver? Doe ik het goed? Is wat ik denk, wat ik eis...?" Twijfels en gedragsfouten komen niet alleen voor in een relatie en samenleven, maar ook op individueel niveau in ons dagelijks leven. Vertel me niet dat je bij veel gelegenheden in je leven, vooral als je een bepaalde gevoeligheid hebt (koude niets, geen zorgen), intern niet hebt getwijfeld aan de beslissing, mening ... die je zou nemen, denkend wat anderen in jouw leven zouden doen.
Maar als een stel niet zo goed weet wat normaal is, wat het ideaal is, wat het minimum is, kan het ertoe leiden dat we de grenzen van ons gedrag overschrijden en/of het erover eens zijn dat ze die met ons overschrijden, ze relativeren, en deze relativering zou vooral worden gedaan, want twee redenen, of door wat ik zeg, dat ik de grenzen van normaliteit niet zo goed ken ("Ik weet niet zo goed of wat het met me doet normaal is of dat ik het overdreven zie") en de andere reden om te relativeren is om ondergedompeld en onderworpen te zijn aan een emotionele afhankelijkheid waarin alles waarvan je denkt "zal veranderen, het is tijdelijk, het komt door hun vermoeidheid, het is dat ze veel karakter hebben, ze vertellen me omdat ze erom geven ..."
Ik, die veel spreek over prachtige intuïtie, dit is altijd aanwezig als wat er op een bepaald moment gebeurt, een manier om de ander naar ons toe te benaderen, een gedrag van de ander naar ons toe, als wat er ook intern gebeurt ongenoegen oproept en het komt tot ons met ongemak, er is intuïtie aan het werk, die ons in de realiteit plaatst dat wat er gebeurt niet zo zou moeten zijn. "Het lichaam spreekt, gelukkig, vanzelf, zonder dat je erover nadenkt", en dat is de intuïtie, "diegene die voor je denkt of voelt zonder je rationalisatie"
"En wat is normaal in een koppel?" Velen zullen vragen. Je kunt ruzie maken, problemen hebben, niet met elkaar praten, boos worden en wat komt er dan uit? ….Nou, ja en nee, en als er verschillen zijn, is het normaal de manier waarop deze verschillen en problemen aan de orde worden gesteld, de houding van respect bij het praten over het onderwerp, de gebruikte toon, luisteren met de intentie om op te lossen en niet luisteren met de bedoeling om te verdedigen, de mening van de ander respecteren zonder te oordelen, en natuurlijk niet raden: hij doet het zeker voor zoiets, hij zegt het zeker waarvoor, "wat als"... En zo raakt het er steeds meer bij betrokken, ah! en natuurlijk niet om de shit uit het verleden te halen.
Elk moment van problemen, en dat zouden er weinig moeten zijn als het een volwassen en principiële relatie is, moet altijd worden besproken, altijd, en het niet beseffen, omdraaien en vertrekken, je schuldig maken en een week lang stoppen met praten? en niet groen tot …de verkoop van!!!! Het intrekken van het woord en zijn aanwezigheid is een van de ergste straffen en psychologische mishandelingen, zoals het klinkt. "Ik negeer je en ontneem je elke toegang tot mij om op te lossen, naast "Ik hou niet van je", "Ik ben niet geïnteresseerd in alles wat je me te vertellen hebt."
Dit is een giftige relatie. Deze manier van argumenteren is niet normaal (discussiëren mag niet normaal zijn, het moet een mening zijn). Veel paren raakten eraan gewend om thuis deze manieren van interactie tussen hun ouders en deze manieren van met elkaar praten en hun kinderen te behandelen te zien, en het is duidelijk dat dit gedrag werd aangeleerd, genormaliseerd en begon bij het eerste paar dat ze hadden. . En met het volgende. Naast het meenemen van dit van kinds af aan naar het paar, zijn we al binnen het paar bezig geweest met het aanpassen, verfijnen en consolideren van dit gedrag van onderwerping van de ander en gebrek aan respect en natuurlijk liefde. Iets verwoestends is opgegroeid zijn in een gebroken gezin met inbegrepen mishandeling, geleden of gezien jegens een van de ouders. En vergelijkbaar met het zijn geweest met een partner die jou ook heeft mishandeld. En het is dat hier veel subtiliteiten in zitten….. dat een van de leden wat psychopathologie heeft en de ander niet weet hoe hij er normaal mee om moet gaan en overloopt, of dat de persoon die lijdt aan misbruik ook die situaties van misbruik reproduceert in een nieuwe partner voor de ander, zonder natuurlijk dezelfde te zijn, tenzij dit "bedoeld is om te worden vermeden" door te relativeren, toe te geven, te rechtvaardigen... van de kant van degene die lijdt en die natuurlijk niet begrijpt dit gedrag en verdraagt.
We zijn reproduceerders van goede en slechte ervaringen. Het ergste is dat je zelf niet leert om je gedrag te verbeteren in een normale relatie, waar liefde, respect en bewondering op zijn minst en belangrijkste zou moeten zijn.
Het geeft zoveel voldoening om te knuffelen zonder reden, te kussen zonder reden, een kus, een knijp in de kont in de gang, een blik en een knipoog, een grap, een spontaan "knap", een aanraking van handen, thuiskomen en hem willen zien, sms hem overdag iets geks, verleid hem zonder het te verwachten, praat over jou, praat over problemen met medeplichtigheid en geen verwijten, deel momenten zonder ernaar te zoeken, creëer ze om samen te zijn, wil samen zijn , voel me zo goed als je bij hem bent Ooh!!!!!!! En verder met seks…..het mooiste wat er is, seks met liefde, met respect en met gelach. Seks zou niet dienen, noch dient het om enig probleem op te lossen. Niets wordt opgelost in bed, het wordt alleen opgemaakt, gecamoufleerd, geparkeerd en tot de volgende keer dat we er weer zo een hebben en laten we ook dit probleem oplossen dat we zojuist in de zak met eerdere verzamelde en onopgeloste problemen hebben gestopt. Nou, we blijven kiki's gooien en zien wat er gebeurt ... (fataal).
Heb ik een giftige relatie? Nou, volgens wat je hebt gelezen, hoe ga je jezelf zien? Aan de ene kant, heb je een normale relatie, is het een relatie om te zijn? (Ik heb een nieuwe baan en een huis, wat spannend! Heb je een relatie uit interesse? Hoe ga je met je partner om? Hoe erg "heb je ze nodig" en mis je ze? Hoeveel wil je om bij die persoon te zijn? Wat deel je met haar, momenten waarop ze beslist dat er voor jou overblijft? Wie geeft er altijd toe? Wie verontschuldigt zich nooit...
Soms is er veel angst om aan jezelf toe te geven dat dit niet de persoon in mijn leven is, omdat het duidelijk is dat dit niet is wat ik wil en ik voel me slecht, maar soms staan we er obsessief op dat ja, dat dit een slechte streak is en het is niet mogelijk dat dit niet kan veranderen, en we zijn koppig en lijden en er verandert niets, en wat meer is, we creëren onderdaniger en extremer gedrag en aanwijzingen voor de ander, om ons doel te bereiken: dat we een gelukkig stel zijn, en niets verder als je na verloop van tijd niet gelukkig bent en ook geen gedrag vertoont dat ertoe leidt. Soms verander je niet, zelfs niet onder druk, en als je verandert uit "angst om iets te verliezen", duurt dat hooguit een paar maanden, omdat de manier van zijn en nodig hebben niet verandert... Stukje bij beetje wordt gezien hoe hij terugvalt in zijn oude gewoonten en weer beginnen we te relativeren….uuff.
In een giftig stel gaat de een helemaal naar zijn bal, en komt opdagen wanneer hij iets wil of wanneer hij geen betere optie heeft, hij doet wat hij wil zonder zich druk te maken over wat de ander denkt of nodig heeft... er is altijd een reden, een excuus om ermee weg te komen of om je stront toe te gooien zonder dat je er soms iets mee te maken hebt, hoe vervelend je wordt…. Zijn woede-uitbarstingen en zijn woede-uitbarstingen intimideren je soms en laten je soms de confrontatie met elkaar aangaan en dat is wanneer de giftige persoon opnieuw de gelegenheid heeft om "jezelf op je plaats te zetten met iets waardoor je je schuldig voelt ...". Je hebt geen uitweg, en je blijft daar omdat hij of zij je eigenaar is en je duidelijk maakt, om te vermijden.
Er zijn veel manieren om giftig te zijn, soms schoon en andere met subtiliteiten, afhankelijk van je intelligentie en wat je hebt geleerd van dit kwaadaardige wezen dat je emoties opzuigt en selectief vriendelijk is, tijdelijk, voor een "voor iets", en blijft manipuleren je zelfs als je je de koning van de mambo voelt terwijl, ja, nietwaar?
Het is moeilijk om dit te zien, om dit te lezen, om je hierin te herkennen, maar het feit dat ik het schrijf en dat je het bent tegengekomen, maakt het niet minder echt, want je weet dat dat niet zal veranderen . Je raakt natuurlijk opgewonden als je "geloven" dat nu ja, dat nu God je laat voelen, je verheft tot het maximale geluk, misschien, .... Of achtervolgt wantrouwen nog steeds, met reden?
Net als onze maken we het leven ingewikkeld, wat maar één keer en soms moeilijk is.
In een relatie van deze giftige, selectief de goede momenten in alle records bewaren, de slechte minachten of minimaliseren, die er zijn en talrijker zijn. Wat een vijandig brein hebben we soms! Maar hij is niet dom en soms slaat hij ons op de pols met intuïtie en ongemak, met het voor de hand liggende ... maar soms is het zo eng om uit te gaan, de "eenzaamheid", de verandering, het mentale schema van ik wil en ik een relatie hebben (ook al is het waardeloos), het is moeilijk, maar "dat is cool", vooral als je je gesteund voelt en misschien "andere werelden" hebt ontdekt waar wat je wilt kan worden gedaan en ook vermenigvuldigd met 1000. In werkelijkheid, iemand anders vinden die je opwindt, maakt het gemakkelijker om te zien waar je bent en daar weg te komen.
Terugkomend op je giftige partner, hoeveel vertrouwen voel je met haar en in haar? uw eerlijkheid betekent niet dat ze het heeft, in feite is het gebrek aan respect veelvoudig, en niet altijd waar u bij bent, wanneer ze over u praat met anderen (achter uw rug om) het slachtoffer spelen omdat ze u verdragen of u kleineren , rechtvaardigen dat je er niet bent of niet met je uitgaat omdat je zo en zo bent... en nou ja, hij zoekt zijn andere plannen die niet zijn prioriteit zijn, omdat hij niet om je geeft, of zijn het noodzakelijke plannen en waarin je niet kunt zijn? .
Wanneer een persoon een laag zelfbeeld heeft, omdat hij een giftig persoon is, probeert hij zichzelf opnieuw te bevestigen, hoe en met wie dan ook... Ze controleert je, ze is jaloers, ze eist gedrag van je, zelfs als het hare anders is dan wat ze van jou verlangt. Ze accepteert haar schuld niet, ze drijft zo ver als ze kan af naar factoren buiten haar en zelfs naar jou. Eerst zijn hun prioriteiten of alleen hun prioriteiten, wetende dat je zult toegeven en zelfs zult applaudisseren…. en ik zou doorgaan met nog veel meer gedragingen...
Hoe oneerlijk deze mix van goede mensen met egoïstische mensen. Alles voor hen, van hen en van buitenaf ook voor hen... en je bent er elke dag om hun ego te versterken en te plezieren... want pathologische liefde en kwaad komen in je leven, slecht komen omdat de meerderheid van de patiënten beschermend is mensen inclusief. Alleen empathische en goede mensen kunnen een giftige relatie van voortdurende manipulatie verdragen, terwijl ze zich er al van bewust zijn. De regel, de Bijbel is: geen contact of de duivel begint te verstrikken zodra je hem een straaltje kracht geeft.
Ik heb nu veel gezichten en gesprekken in mijn hoofd terwijl ik schrijf, en degenen die mij lezen van degenen die dit gesprek hebben gehad - probleem met mij, zullen worden gezien en onthouden.
Bravo voor degenen die ik ken, velen, die daar vandaan kwamen, zij en zij…..! Ole je "ornamenten" ... (glimlach). Dat het leven daarbuiten veel gemakkelijker en lonender is, nietwaar? En als je dan nog een vonk vindt, zeg ik het niet eens…..!!!!!!!
OVER DE AUTEUR
Ana M. Engel Esteban
