Scheiding schrijven
In de loop van die gesprekken sta ik er voortdurend versteld van hoe slecht het grote publiek is geïnformeerd over deze kwesties, ten eerste, en hoeveel mythen en misvattingen er zijn, ten tweede. Te vaak heb ik horen zeggen: "Na zes maanden samenwonen in een common law-relatie, hebben ze recht op de helft van het huis!".
Nee, zolang er twee mensen zijn die minimaal twee jaar in een huwelijksrelatie leven in de staat of aan een van de andere criteria voor kinderen in de relatie of substantiële bijdragen wordt voldaan, maakt het geen verschil.
Kan een lid van het echtpaar recht hebben op de helft van het huis na zes maanden feitelijk een relatie te hebben onderhouden? Over het algemeen is het zeer onwaarschijnlijk. Dus wanneer kan een lid van het paar recht hebben op de helft? Een rudimentaire herziening van de relevante wetgeving maakt duidelijk dat de feitelijke relatie twee jaar moet hebben bestaan, anders zou het paar dat voor een kind uit de relatie zorgt ernstig onrecht worden aangedaan een paar zou ernstig onrecht lijden door hun substantiële bijdragen niet te erkennen .
Gratis juridisch advies
Ongehuwde stellen die samenwonen (samenwonenden) hebben andere rechten dan een gehuwd of samenwonend paar. Als een huwelijk eindigt in een echtscheiding, zal de rechtbank vooral rekening houden met elkaars behoeften, in plaats van wie eigenaar is van welk deel van het huis. Het is bijvoorbeeld vaak zo dat de vrouw die voor de kinderen zorgt, de gezinswoning krijgt toegewezen, omdat haar behoeften groter worden geacht.
Dit principe is echter niet van toepassing op ongehuwde paren. Er is geen "de facto unie". Tenzij er een samenlevingscontract of trustakte is, hebben ongehuwden weinig rechten die specifiek op hun situatie zijn toegesneden. Daarom, als iemand zijn partner naar hun huis verhuist en ze vervolgens uit elkaar gaan, heeft dat paar mogelijk geen recht op het onroerend goed, hoewel het voor het paar mogelijk kan zijn om te beweren dat ze hebben bijgedragen aan de financiën van het onroerend goed, en daarom is het een rol moeten hebben.
Het huis was bij akte 50:50 eigendom toen de heer Kernott in 1993 het huis verliet, waardoor mevrouw Jones de hypotheek moest betalen. Omdat ze toen niet de kosten van het onroerend goed deelden, zei de rechtbank dat dit betekende dat het niet "de gemeenschappelijke bedoeling van de partijen was om het onroerend goed gezamenlijk te bezitten". Kortom, meneer Kernott had een kleine bijdrage geleverd, in plaats daarvan zijn financiën naar zijn nieuwe huis gestuurd. De Hoge Raad oordeelde daarom dat zijn voornemen om samen eigenaar te worden van zijn huis was veranderd, waardoor hij minder belang had bij het onroerend goed dan de 50% die op de akte stond. Mevrouw Jones kreeg 90% eigendom, waardoor de heer Kernott slechts 10% overhield.
Binnenlandse partner
In het VK zijn er meer dan 3,5 miljoen stellen die samenwonen maar niet getrouwd zijn. Steeds meer stellen wijzen het huwelijk af ten gunste van samenwonen. En het is gemakkelijk in te zien waarom: het huwelijk kan een enorme verbintenis lijken, vol verantwoordelijkheid en druk.
Maar hoewel samenwonen koppels vrijheid en flexibiliteit biedt, biedt het hen niet hetzelfde beschermingsniveau als het huwelijk. Als het ergste gebeurt en u en uw partner uit elkaar gaan, betekent het huwelijksrecht dat bezittingen, zoals de gezinswoning, geld en bezittingen, zo eerlijk mogelijk tussen u beiden worden verdeeld.
59%* van de ongehuwde stellen gelooft dat er wetten zijn die de facto vakbonden ondersteunen. Maar ongeacht hoe lang u al bij uw partner bent, of het nu 2 weken of 22 jaar is, er is geen huwelijk volgens gewoonterecht in het VK en Wales.
De volgende paragrafen gaan over de rechten die je hebt op de belangrijkste bezittingen die je waarschijnlijk als koppel zult delen, evenals de dingen die je kunt doen om jezelf zo goed mogelijk te beschermen in het ergste geval.
samenlevingsrecht
Als u samenwoont met uw partner, moet u beslissen wat u met uw woning doet als u uit elkaar gaat. De opties die u heeft, zijn afhankelijk van of u alleenstaand, getrouwd of een geregistreerd partnerschap heeft, en of u een woning huurt of bezit.
Als je al geprobeerd hebt om er samen met je ex uit te komen en het is moeilijk voor je, dan kun je hulp vragen om tot overeenstemming te komen. Een specialist genaamd 'bemiddelaar' kan u en uw ex-partner helpen een oplossing te vinden zonder tussenkomst van de rechter.
Als u uw woning verlaat, geeft de gemeente u doorgaans geen huisvestingshulp omdat u 'opzettelijk dakloos' bent geweest. Dit geldt niet als u uw woning heeft moeten verlaten vanwege huiselijk geweld.
Als u besluit uw huurcontract op te zeggen of te verhuizen, kan de gemeente denken dat het uw schuld is dat u geen woonruimte heeft. Dit wordt 'opzettelijk dakloos' genoemd. Als de gemeente denkt dat u opzettelijk dakloos bent, kunnen ze mogelijk geen langdurige huisvesting voor u vinden.
Als u gehuwd bent of feitelijk een stel, heeft u beiden het "recht op huisvesting". Dit betekent dat u in uw huis kunt blijven wonen, ook als u geen eigenaar bent of niet op het huurcontract staat. U hoeft alleen definitief te verhuizen als uw huwelijk of partnerschap eindigt, of als de rechter dat beveelt, bijvoorbeeld als onderdeel van uw echtscheiding.
