बच्चाको रूपमा यसले उनलाई स्टार वार्स (1977) अघि र पछि चिन्ह लगायो। त्यसबेलादेखि, उसले बालुवा हरियो लगाउन चाहान्छ जुन त्यहाँ लुक स्काईवाकर हुन्छ। 'stormtroopers' र अन्य ग्रहहरूका प्राणीहरू विरुद्ध लड्न र स्पेसशिप ड्राइभ गर्न होइन, तर एउटा अनौठो मिशन लिने: शान्ति ल्याउन र आफूलाई चिन्न। छोटकरीमा, अँध्यारो पक्षलाई पराजित गर्दै, किनकि स्टार वार्सका युवा नायकले मौका पाएपछि आफ्नो बुबा - डार्थ वाडरलाई समाप्त गर्दैनन्; बरु उसले आफ्नो दया फिर्ता लिने प्रयास गर्छ। "हास्य भन्दा ठूलो शक्ति र सद्गुण के हो?" Eduardo Jáuregui, मनोवैज्ञानिक, प्राज्ञिक, लेखक र रमाइलोको च्याम्पियनको मिश्रणलाई प्रतिबिम्बित गर्दछ जसले मृत्यु सहित सम्भवतः सबैभन्दा प्रतिकूल परिस्थितिहरूमा हाँस्नुपर्ने आवश्यकतालाई जोड दिए। "चरम रोगहरू सामना गर्ने मानिसहरू प्रायः तिनीहरूमाथि हाँस्न सबैभन्दा खुला हुन्छन्। यदि तपाईंसँग बाँच्न पाँच मिनेट बाँकी छ भने, तपाईं के गर्न जाँदै हुनुहुन्छ?", अक्सफोर्डमा जन्मेका तर मायालु सञ्चारकर्मी इलाडियोको नाति र का छोरा भएको बहानामा म्याड्रिड, नाभारा र लस एन्जलसको बीचमा हुर्केका यो डाक्टर दावी गर्छन्। प्रख्यात मानवशास्त्री जोसे एन्टोनियो "यो सबैभन्दा प्रशंसनीय हास्य हो। यस समयमा रमाइलो गर्न सक्षम व्यक्तिले बल र जिम्मेवारी देखाउँछ, "जाउरेगुईले व्याख्या गरे, जसले जोड दिए कि यो गम्भीर बिरामी हो जसले सामान्यतया मजाकहरू सुरु गर्छ, सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, आफ्ना आफन्तहरूलाई प्रोत्साहन दिन। अनगिन्ती अघिल्लो कामहरू मध्ये, आफ्नो प्रशंसनीय फ्लोरेन्स जाने र जाने क्रममा, Jáuregui ले कार्यशालाहरू र गतिविधिहरू सिकाउँछन् जुन मानिसहरूलाई उनीहरूको जीवनको अन्त्यमा हास्यपूर्ण दृष्टिकोणबाट मद्दत गर्नमा केन्द्रित छन्। उहाँ यसलाई 'लाफ्टर थेरापी' भन्न रुचाउँदैनन्, किनकि उसले यो शब्दलाई 'धेरै गहिरो र व्यावसायिक' मान्छ, यद्यपि उसको सुधारात्मक प्रविधि र साहसी प्रस्तुतीकरणले उहाँलाई 'हास्यको सिपाही' मानेको छ। तिनीहरूमध्ये, तिनीहरू उन्नत रोगहरू भएका बिरामीहरूको लागि Fundación la Caixa व्यापक हेरचाह कार्यक्रमसँग सहकार्य गर्छन्। हास्यको सीमामा द्रुत र विषम बहसको बीचमा, यो आत्म-परिभाषित "कथाकार" ले हँसाउन अनुमति दिइने अवस्थाहरू स्पष्ट गर्दछ र, सराहनीय पनि। उदाहरणका लागि, कालो हास्य, एक "विवादास्पद ढाँचा जसले यसको प्रकृति द्वारा अस्वीकृति उत्पन्न गर्दछ", तर जुन केहि परिस्थितिहरूमा "आवश्यक" हुन्छ जस्तै तनावपूर्ण पेशाहरू जस्तै फायर फाइटरहरू, डाक्टरहरू, पुलिस अधिकारीहरू र युद्धहरूमा पनि। यद्यपि, उनले स्पष्ट गरे कि यो केवल आपसमा प्रयोग गरिनु पर्छ र बाँकीसँग साझा गर्नु हुँदैन, किनभने "त्यस अवरोध खस्दा मानिसहरू रिसाउँछन्।" जाउरेगुईको अनुमान छ कि कसैले हाँस्न सक्छ र खुसी हुन सक्दैन: "हामीले कहिलेकाहीँ लगाउने मास्कले हाम्रो आकांक्षालाई लुकाउन र रोक्न सक्छ।" "हामीले व्हाट्सएपमा धेरै हँसिलो इमोटिकनको साथ कति पटक जवाफ दियौं र हामी वास्तवमै हाँसेका छैनौं? म भन्न चाहन्छु कि यो आजको समाजमा सबैभन्दा ठूलो झूट हो", मनोवैज्ञानिक विडम्बनापूर्ण रूपमा। त्यसै गरी, उनले विचार गरे कि "हामीले आत्म-विनाशकारी हास्यबाट जोगिनै पर्छ जस्तै अन्य मानिसहरूलाई हाँस्ने, न्यूरोसिसको ठूलो अवस्थासँग सम्बन्धित, र आत्म-धम्कीको संयन्त्रको रूपमा आफैंमा अत्यधिक हाँस्ने।" यस मनोवैज्ञानिकको लागि, "खुसी खोज्न सम्भव छ", तर तपाईंले "यसको लागि काम गर्न र यसलाई जित्नु पर्छ", किनकि "यो संयोगले आउँदैन, न त त्यहाँ कुनै जादुई समाधान छ जुन तिनीहरूले विज्ञापनहरूमा बेच्छन्"। “हामीले प्रतिभा र शक्तिको विकास गरी मानवताको सेवामा लगाई जीवनयापन गर्ने तरिका अपनाउनुपर्छ।
