Carlitos, ຜູ້ທີ່ຮັກອາເມລິກາແລະສິ້ນສຸດລົງເຖິງການພັກຜ່ອນຕົນເອງໃນຮ້ານກາເຟໃນ Oakland. Marcela, ນັກສະແດງຍິງທີ່ລົ້ມເຫລວທີ່ຜູ້ຊາຍຊອກຫາມາເປັນເວລາຫລາຍປີພຽງແຕ່ນອນຢູ່ຂ້າງນາງ. El Chino Pajares, ຜູ້ທີ່ຮັກຫມາຂອງລາວຫຼາຍເທົ່າກັບປືນຂອງລາວ. Paula, ຜູ້ທີ່ເປັນຜິວເນື້ອສີຂາວ, ແຕ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເປັນສີດໍາ. Toni, ຊາວເປຣູທີ່ກຽດຊັງຊາວເປຣູ. ຫຼືບາງທີເດັກຊາຍຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ກັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ເຖິງແມ່ນວ່າການຂ້າຕົວຕາຍຂອງຫມູ່ເພື່ອນຂອງລາວ. ແລະອື່ນໆຈົນກ່ວາສໍາເລັດສິບສອງເລື່ອງທີ່ Santiago Roncagliolo ເປີດເຜີຍໃນ 'Lejos. ເລື່ອງຂອງຄົນທີ່ອອກໄປ' (Alfaguara). ໃນບົດເລື່ອງທໍາອິດນີ້, ຫຼືແທນທີ່ຈະ, ໃນບົດເລື່ອງຂອງລາວເຂົ້າໄປໃນປະເພດທີ່ລາວໄດ້ເຮັດວຽກເປັນບາງຄັ້ງຄາວ, ຜູ້ຊະນະລາງວັນ Alfaguara Santiago Roncagliolo ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານຫົວເລາະ sadistically. ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງເຮັດອັນນີ້. ໂດຍບໍ່ມີການຄວາມເມດຕາຫຼືສິ່ງເສດເຫຼືອ. ມັນບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຕະຫລົກ, ເປັນຜູ້ຊາຍຢ່າງມະຫາສານໃນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ບໍ່ສຸພາບທີ່ສຸດ ແລະອາດຈະຖືກລົງໂທດດ້ວຍການຍົກເລີກການລົງໂທດ. ຜູ້ອ່ານປະເຊີນກັບຄວາມໂສກເສົ້າ, ແລະຫົວເລາະ; to tenderness, ແລະ laugh; ກັບ improbable ແລະ laugh. ເລື່ອງໃນ 'Away' ເອົາຮອຍຍິ້ມໃຫ້ກັບໃບຫນ້າຂອງຜູ້ທີ່ອ່ານມັນ. ຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້ບໍ່ໄດ້ກ່ຽວກັບການເຂົ້າເມືອງ, ຄືກັນ, ແຕ່ກ່ຽວກັບການແກ່ຍາວ. ອ່ອນເພຍ ລວມທັງຄວາມຜິດຫວັງ. ມັນເປັນ twilight ທີ່ສວຍງາມແລະມ່ວນຊື່ນ. Losers ແລະ wanderers bestiary ທີ່ Roncagliolo ສະແດງແມ່ນ hilarious. ມີຄວາມເມດຕາສົງສານໃນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງເຂົາເຈົ້າ. “ຜູ້ຊະນະແມ່ນຫນ້າເບື່ອ. ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່າມັນເປັນປື້ມທີ່ຊ່ວຍຕົນເອງ, ມີບົດກະວີຫຼາຍຂື້ນໃນຄວາມພ່າຍແພ້ແລະການຖອນຮາກກ່ວາໄຊຊະນະ,” ນັກຂຽນກ່າວວ່າ, ໂດຍໄດ້ມາຮອດລົດໄຟຈາກບາເຊໂລນາ, ເມືອງທີ່ລາວອາໄສຢູ່ເປັນເວລາດົນນານທີ່ສຸດ. ທົດສະວັດ ສິ່ງທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈກ່ຽວກັບເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນການຄົ້ນພົບຂອງຫົວເລາະໃນສະຖານະການທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈທີ່ສຸດແລະຕົກຄ້າງ, ລັກສະນະທີ່ຊາວເປຣູໄດ້ສະແດງຢູ່ໃນການສົນທະນາຂອງລາວ. ລາວເກືອບສະເຫມີເຮັດໃຫ້ຕະຫລົກຢູ່ໃນຫ້ອງນອນ. ພຣະອົງໄດ້ເອົາພອນສະຫວັນທໍາມະຊາດນັ້ນເຂົ້າໄປໃນຫນ້າເຫຼົ່ານີ້. “ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມຕະຫລົກເປັນອາວຸດແລະເປັນການປ້ອງກັນກັບຄວາມເປັນຈິງ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປະເທດເປຣູແມ່ນຄວາມໂສກເສົ້າຫຼາຍທີ່ຄວາມໂສກເສົ້າແລະການເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍແມ່ນໄຊຊະນະນ້ອຍໆ. ການຫົວເລາະໃນສິ່ງທີ່ຊີວິດເຮັດກັບພວກເຮົາແມ່ນວິທີການຫມຸນ. ເລື່ອງຕະຫລົກແມ່ນວິທີການເວົ້າກັບສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ສາມາດປ່ຽນແປງມັນໄດ້, ແຕ່ເຈົ້າສາມາດຫົວເຍາະເຍີ້ຍໄດ້." Amen ໃນຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້, ສະຖານະການທີ່ຫນ້າຫວາດສຽວເກີດຂຶ້ນທີ່ທຸກຄົນສາມາດພິຈາລະນາທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຈາກ misanthropes xenophobic ກັບ 'meta-racism' ປະຕິບັດໂດຍຊາວບ້ານທີ່ບໍ່ມີອັນຕະລາຍ. “ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການມັນເປັນການລໍ້ລວງ. ລັກສະນະທັງໝົດເຫຼົ່ານີ້ມີຢູ່. paradox ແມ່ນວ່າຜູ້ທີ່ເຄື່ອນຍ້າຍໃນຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້ແມ່ນ, ໃນຄວາມເປັນຈິງ, racists. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການສຶກສາໃນ racism. ບັນຫາແມ່ນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຍ້າຍໄປບ່ອນທີ່ພວກເຂົາເປັນຊາວອິນເດຍ,” Santiago Roncagliolo laughs. ຫົວຂໍ້ຫນຶ່ງນໍາໄປສູ່ການອື່ນໆໃນການສົນທະນານີ້. ການປິ່ນປົວແບບທໍາມະຊາດຂອງ Roncagliolo ກ່ຽວກັບ xenophobia, ເພດ, ຄວາມໂດດດ່ຽວ, ຄວາມຕາຍແລະຄວາມອຸກອັ່ງແມ່ນເປັນເວລາທີ່ເກືອບບໍ່ມີເຫດຜົນໃນເວລາທີ່ຄົນສີດໍາສາມາດຖືກເອີ້ນວ່າເປັນສີດໍາ. ມັນເປັນ, ໃຫ້ເວົ້າວ່າ, ຫນັງສືທີ່ໄດ້ brewing ພາຍໃນສໍາລັບປີ. ແລະມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນ, ເນື່ອງຈາກຄວາມສົດແລະກັດຂອງມັນ. ປື້ມ 'Prewoke' “ປື້ມຫົວນີ້ຖືກຂຽນເປັນສ່ວນໃຫຍ່ກ່ອນໂລກຂອງການຍົກເລີກ. ເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນປະເພດຂອງ diary. ເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມຝັນທີ່ຈະອອກໄປແລະສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນໃນເວລາທີ່ທ່ານອອກໄປ. ຊີວິດແມ່ນຄ້າຍຄືກັບປື້ມນິທານຫຼາຍກວ່ານິທານເລື່ອງ: ມັນຜິດພາດ, ມັນໂງ່ແລະສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຄວາມຕໍ່ເນື່ອງ. ສິ່ງດຽວທີ່ເກີດຂື້ນໃນເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເວລາ: ເຈົ້າເຖົ້າແກ່,” ຜູ້ຂຽນຂອງ 'Red April' ເວົ້າ. 'Far' ໄດ້ຮັບປື້ມບັນທຶກຂອງ Roncagliolo ຂອງ 25 ປີທີ່ຜ່ານມາແລະຂອງຜູ້ຂຽນຫຼາຍຄົນທີ່ລາວອ່ານໃນເວລານັ້ນ. ຂຶ້ນຢູ່ກັບເລື່ອງໃດ, ຊາວເປຣູໃຫ້ຄວາມຕະຫລົກແລະຄວາມງາມຂອງຜູ້ຂຽນທີ່ລາວອ່ານໃນຂະນະທີ່ຂຽນ: Roberto Bolaño, Joyce Carol Oates ຫຼື Richard Ford. Forged in the script, the Journalic chronicle and the novel, Roncagliolo approaches this book from a different register. ຂໍ້ມູນຂ່າວສານເພີ່ມເຕີມ ແມ່ນແລ້ວ ເຖິງແມ່ນວ່າທ່ານຈະເວົ້າກົງກັນຂ້າມ “ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າຂຽນຫນັງສື, ນະວະນິຍາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າພະຍາຍາມທີ່ຈະດໍາລົງຊີວິດອື່ນແລະສໍາລັບຜູ້ອ່ານດໍາລົງຊີວິດມັນ, ຂ້າພະເຈົ້າພະຍາຍາມທີ່ຈະສ້າງໂລກ. ຂ້າພະເຈົ້າຖືເອົາເລື່ອງຕ່າງໆດັ່ງທີ່ເຈົ້າສາລະພາບກັບຄົນແປກໜ້າທີ່ເຈົ້າຈະບໍ່ເວົ້າອີກ.” ຝຸ່ນປືນຂອງ sniper ລະເບີດຢູ່ໃນເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້. ນອນກັບໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ ລັກສະນະຈໍານວນຫຼາຍໃນຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້ແມ່ນ plagued ໂດຍຄວາມໂດດດ່ຽວຊໍາເຮື້ອ, ຄວາມຢ້ານກົວທີ່ເກີດຈາກການນອນຄົນດຽວ. ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງຫຼືຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າຖືກຍ້າຍໂດຍຄວາມປາຖະຫນາທາງເພດ, ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າຄວາມຕ້ອງການຂອງບໍລິສັດເປັນອົງປະກອບ. "ນັ້ນແມ່ນສັນຍານຂອງການຖອນຮາກ," ລາວອະທິບາຍ. “ຕົວລະຄອນໃນປຶ້ມຫົວນີ້ບໍ່ຮູ້ວ່າປະຊາຊົນຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນໃຜ ຫຼືຢູ່ໃສ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະໄປປະເທດທີ່ບໍ່ມີຢູ່, ທີ່ອາດຈະບໍ່ມີຢູ່ບ່ອນໃດກໍໄດ້ແລະທີ່ຈະບໍ່ມີ. ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ວ່າມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນໂດຍສະເພາະສໍາລັບພວກເຂົາທີ່ຈະນອນກັບໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ, ຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກປະເທດຂອງພວກເຂົາສໍາລັບຫນຶ່ງຄືນມີບ່ອນຢູ່ສໍາລັບຫນຶ່ງຄືນ." Roncagliolo ມີຂອງຂວັນສໍາລັບການ stylizing ເກີນຂອງຄວາມໂສກເສົ້າ, ສໍາລັບການບໍ່ເອົາຕົວມັນເອງຢ່າງຮຸນແຮງເກີນໄປ, ເຫນືອສິ່ງທັງຫມົດ. ໃນເວລາທີ່ສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງຫຼາຍ. “ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຄິດວ່າຂ້ອຍຈະເປັນນັກຂຽນ. ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຈະຂຽນ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາປະເທດສະເປນເພື່ອສຶກສາການຂຽນຫນ້າຈໍເພາະວ່າການເປັນນັກຂຽນຫນ້າຈໍເບິ່ງຄືວ່າເປັນວຽກ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາການຂຽນຫນ້າຈໍໃນ Madrid, ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າ fascinated ແລະ fascinated ຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນການເລົ່າເລື່ອງ. "ຂ້ອຍຂຽນເປັນຄົນອື່ນ, ມີຊີວິດອື່ນໆ." Santiago Roncagliolo ຕ້ອງການເປັນນັກຂຽນບົດເລື່ອງຕະຫຼົກທາງດ້ານການເມືອງ, ແຕ່ສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ປ່ຽນແປງໃນປະເທດເປຣູ. ລາວໄດ້ມາຮອດ Madrid ໃນວັນທີ 12 ເດືອນຕຸລາປີ 2000. ພຣະອົງໄດ້ມາຈາກພື້ນຖານທີ່ດີ, ຄ້າຍຄືກັນກັບປະເພດຂອງລັກສະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າອະທິບາຍ: ມະນຸດທີ່ມີຊີວິດທີ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຜູ້ທີ່ພົບເຫັນຕົນເອງຢູ່ໃນສະຖານະການຂອງ 'ບໍ່ມີເອກະສານ'. “ຄອບຄົວຂອງຂ້ອຍຢູ່ດີ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີໜັງສືຜ່ານແດນແອສປາໂຍນ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງມື້ຂ້ອຍບໍ່ມີເອກະສານ ... ໃນປະເທດສະເປນ, ລາວຄົ້ນພົບວ່າລາວອາໄສຢູ່ໃນປະເທດເປຣູດີປານໃດ, ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ມັກອາໄສຢູ່ທີ່ນີ້.
