Ad ostium Feijóo, Pedro Sánchez vocatus, habitu politico et "fraude seu tractatu?" cum infantis risus Feijóo autem multum mutavit et ei dedit pauca iudiciaria dulcia nesciens primo dolum et tractans cum Sánchez eadem esse. Caetera iam novimus: vespera claudit ostio et cum jocalibus humi. Nunc autem in eo quod nos 'fabulam' vocamus, id est explicandum post factum dissidio, alter alterius intentionis reprehen- sionem pro concordia violata. Et PP iterum incidit in laqueum credendi necesse esse ut suam suspicionem seram eius eruptionem iustificaret, id est, se in casum poneret adversarii incepti, casusque opprobriorum a Socialistarum propagatis cum immani propagatione et media praestantia. Discrimen inter laevum et dextrum est quod secundus semper paratus est primo excusare. Et ita, ductor dubitationum popularium eius decisionem et interiorem cum mala conscientia mentis compage ducis laborantis cruribus tremulis et syndrome provinciali ante potentias scientificas intra M-XXX, dum caput gubernationis est traditio sine problemata concordant quae necessaria sunt cum Bildu et Esquerra. Usitata fabula: alii dubitant, alii hit. Ille qui iustitiam regere neglexit, is est qui offensam se esse simulat et is, qui male vel bene operatus est, quid se studeat explicandi loco rogandi. Hodie Feijóo magis congruit cum Sánchez quam hoc non facit. Fortasse haec impossibilitas intelligendi tristis et perniciosa reipublicae est, sed res est et, ut Serrat cecinit, remedium non est. Factio anti-Sancista, coitio heterogenea, sine acronymo vel logo, hominum qui indolem toxicam praesidem considerant, latior et fortior est quam aliqua alia et eius propositum unum punctum evictionem habet. Haec decies centena millia civium iratorum coniuncti sunt per rejectionem quam ipse Sánchez cum consilio exercitatus factiosi stimulavit. Sola res eum ejicere cupiunt et id genus phobiae animi statum generat, qui etiam ad demonstrationem responsabilitatis publicae recusat. Quam ob rem "pepera" instantia hesterno ab Elias Bendodo expressa, cum fenestram compromissi apertam servasset, non optime intellegitur. Fortasse iusta est via apparendi benevolentiam institutis Europaeis, quae alicubi sunt inter stupefacta et sollicita de ruina institutionis systemicae. Inter suos, saltem inter suos convictos, spes compendii nullum studium excitavit. Quid paeniteat, est ille contractus animi, quasi metu aut metu pugnae, cui parti alterutrum opponitur.
