Esto in hortis El Castello. Quidam peregrinatores Lusitani Zamora Romanesque mirantur, ponunt iuxta arborem quae praecones oriuntur. Aer secat cutem sicut novacula et sol perrumpit in caelo puro caeruleo; Nēmō alius ante hōc mēridie, modo in sē urbis silentiā, per totum annum obdormīvit.
Paululus superhero indutus caeruleo secta et rubra promunturio ante matrem suam ambulat pugnis strictis et "malo guys" minatur. Eum paruis brachiis intueor imaginario caelo labentem; Procul renidet ille, dum mundus anhelitum tenet, nescius vel. Pueri numquam debent aliqua scire.
recentius
Plus quam mensem, tempus meum in cella operativa me in altum soporem immersit, quod anesthesia et morphine praebent, quod iter nusquam sine patria, dolore, memoria. Uno abhinc mense, filii sicut parvulus superhero in plateis Ucrainae lusit, cum matribus ambulavit, sicut mater haec iuvencula cum cincinnis suis in aere quae filium suum photographat cum telephono mobili suo, qui circumcurrit et mundum salvare cupit. dissimulato et puerili innocentia telo. Istae facultates amittimus in via cum adulti fimus.
Paulo plus ante mensem, in Hispania de Castella y Leon et de auto-bombis destructionibus PP. Tum stapulae ex vulnere meo ceciderunt et verum bombae in terram cadere coeperunt, ut pax paranoidei "filio Putin" frangitur.
Nunc, dum impedimenta in Ucraina mulieres corde contritos trahunt; clamant in contionibus, relictis suis. Dum pueri in hamaxosticho dormiunt, ubi arbores non florent, ubi subsoil pulvillos ictum bombarum, paulum Zamorano laetus est, salva mundi nesciens quod omnia in omni bello morimur. Sub volatu sui promunturii haec columna nata est, inter desiderium ad somnium anesthesiae reverti, non excitare in hoc mundo, in quo megalomaniac tot heroas veras destruxerit, et desperata inquisitione in thalamo super- suit. mundum a se salvum facere posse.
