Potissimum primum est serere quae relatio normali similis est quia in plerisque iunctis non optime nosti. In multiplicibus vitae adiunctis dubitatio oritur, quid sit normale "Ego longius progredior? Rectene facio? Estne quid sentiam, quod peto...?" Dubia et modus se gerendi errores non solum in relatione et in coexistentia fiunt, sed etiam in aliquo gradu in hodierna vita. Ne dicas quod saepenumero in vita tua, praesertim si quid habes sentiendi (frigida nihil, nihil solliciti), non dubitasti interne de decisione, opinione, ... te suscepturum esse, quid cogitas. alii in vita tua facerent.
At in duobus, non probe scientes quid sit normale, ideale, minimum, potest nos transire limites morum et/vel consentire eos nobiscum transire, illos relativum facere, et haec relatio ante omnia fiet; duabus de causis, vel propter id quod dico, limites normalitatis optime nescire ("Nescio si quid ad me facit normale vel exaggerato modo videro"), alterum. Ratio relativize est submergi et submittere per motus dependentiam in qua omne quod putatis "mutabit, illud temporale est, propter eorum languorem, id est quod multum habent ingenii, dicunt mihi quia curant..."
Ego, qui multa de intuitione magnifica loquor, semper adest si id, quod aliquo momento accidat, ad nos alterius via accedendi, alterius ad nos mores, si quicquid intus accidit, offensam obvenit; nobis molestiae, ipsum at laboris, quod nobis in re, quae eveniunt, non oportet. "Feliciter per se loquitur corpus, sine cogitatione tua", et hoc est intuitus "qui tibi sentit aut sentit sine ratione tua".
"Et quid est commune in duobus? " Multi rogabunt. Posses disputare, habere problemata, non loqui inter se, irasci et inde, quid exeat? …. Bene, sic et non, et si sunt differentiae, res normales est modus quo hae differentiae et problemata attolluntur, habitus observantiae cum de re loquitur, sono adhibito, intentione solvendi et audiendi. non auscultate defendendi intentionem, alterius opiniones sine iudicio, et sane coniecturam non ludit: certe hoc facit, pro quo certe dicit, "quid si". Et sic magis ac magis involvit, ah! et utique de stercore non accipio de praeterito.
Singula problematum momenta, quae pauca debent esse si relatio perfecta et principiata sit, debetne semper loqui, semper, non animadvertere, circumire ac relinquere, te reum facere ac loqui per hebdomadam desinere? et non viride usque in ...venditionem ex!!!! Detractio verbi eiusque praesentia est una e pessimis poenis et abusu psychologico, ut sonat. "Ignoro te ac privabo te omni accessu ad me ad componendum, praeter "non amo te", "non quaero quid dicas mihi."
Haec relatio noxia est. Hic modus argumentandi normali non est (disputatio ordinaria non debet, opinio debet esse). Plures coniuges in domibus suis videre solebant has vias commerciandi inter parentes et has loquendi vias inter se et filios suos tractantes, et patet hos mores doctos, normalizatos, et cum primis duobus quos habuerint instituere. . et cum seqq. Praeter hanc doctrinam ab infantia ad coniuges accipiendam, iam in duobus illis mores subiugationis aliorum ac defectus observantiae et amoris sane accommodandae et consolidandae sumus. Vastatio aliqua in familia fracta cum abusu inclusa, passa vel visa est erga unum ex parentibus, crevit. Similis esse cum socio, qui etiam maledixerit tibi. Atque in hoc multae argutiae sunt...... unum e membris habet aliquam psychopathologiam, alterum nescit tractare ut normales et redundat, vel quod homo abusu laborat etiam illas condiciones abusus effingere. novum socium erga alterum, quin idem sit, utique nisi id « vitari in animo sit » relativum, cedens, iustificans... ex parte eius qui patitur et qui utique non intellegit. hi mores et perdurat.
Bonorum et malorum experientiae effectores sumus. Pessima res non est discendi, te ipsum, mores tuos emendare in normali necessitudine, ubi id quod minimum esse debet, est amor, reverentia et admiratio.
Tam gratum est sine causa amplecti, osculari sine causa, osculum, ternum in asino in in ANDRON, vultu et nutu, iocum, spontaneum "decorum", tactus manus, domum pervenientem. et volentes videre, texte eum interdiu ineptire, seducere sine inopinato, loqui de te, de problematibus cum conscientia loqui, non opprobrio communicare, momenta sine inquisitione communicare, facere simul esse, velle simul esse. Vale, cum eo es Ooh !!!!!!! Et movens ad sexum….. Pulcherrima res, sexus cum amore, cum reverentia et cum risu. Sexus servire non debet, nec solvit aliquam quaestionem. Nihil in lecto solvitur, solum confectum est, camouflaged, collocatum et usque in proximum tempus alterum simile hoc habemus et etiam hanc quaestionem sumamus quod modo in sacculum praecedentium congestum et resolutum reduximus. Bene, kikis iactum tenemus et videamus quid acciderit….. (mortale).
Toxicus in relatione sum? Bene, secundum quod legisti, quomodo visurus es? Ex altera parte, esne in relatione communi, estne relatio entis? (Habeo officium novum ac domum, quam excitando! Esne in relatione de faenore? Quomodo socium tuum tractas? Quantum tibi "opus" illis et tu desideras? Quantum vis. esse cum illa persona? Quid cum illa communicas, momenta quae tibi supersunt? Quis semper dat? Quis numquam excusat...
Aliquando timor multus est in confitendo sibi quod hoc non est persona in vita mea, quia patet quod non est quod volo et sentio malum, sed quandoque obsessive instamus quod sic, hoc est malum series et Fieri non potest, ut hoc mutari non possit, et obstinati et patimur et nihil mutentur, et quod plus est, alios mores et sensus obnoxios et extremos creamus, ut finem assequamur: nos felices iugo sumus; nihil ulterius cum post tempus non es felix nec mores qui ad illud ducunt. Aliquando etiam sub pressura non mutas, et quando mutas "timorem amittendi aliquid", hoc solum paucos menses ad summum durat, quia modus essendi et indigentis non mutat... Paulatim perspicitur quomodo ad mores suos redeat iterumque incipiamus relativizare….uuff.
In duobus toxicis, totum ad pilam accedit et ostendit quando aliquid vult aut cum meliorem optionem non habet, facit quod vult sine cura quid alter cogitet vel eget... semper est. causam, excusationem, ut impune cum illo vel apud te cacas iaciat, nonnumquam tibi aliquid cum illa facere, quomodo molestus sis…. Eius irae eruptiones et iracundiae eius interdum te terrent et alias te inter se opponunt, id est, cum homo noxiae iterum occasionem habet ut "in tuo loco te ponas cum aliquo quod te reum sentias facit…." Tu exitum non habes, et ibi habitas, quia ipse est dominus tuus et tu declaras, vitare.
Multi modi sunt toxici, quandoque mundi et alii subtilitatibus, secundum intelligentiam tuam et quod didicisti ab hoc malo, quod sensus sugit tuos, et est selective benignus, temporalis, pro "ad aliquid", et pergit manipulare. tu etiam si mambo regem sentis dum, immo non tu?
Difficile est hoc videre, hoc legere, te in hoc cognoscere, sed quod scribo et te offendisse, non minus verum, quia scis te non mutare. . Utique excitaris, cum "credis" nunc etiam, nunc Deum sentias, ad summam fortasse felicitatem elevat.... An diffidentia adhuc persequitur ratione?
Sicut vitam nostram inpedimus, quae semel tantum et aliquando difficilis est.
In relatione horum toxicorum, selective, bona momenta in omnibus monumentis retinens, mala contemnens vel minuens, quae ibi sunt et plures sunt. Qualem inimicum aliquando habemus cerebrum! At ille non stupidus est et interdum nobis in carpi intuitum et incommoditatem obicitur, cum manifesta ... sed interdum tam FORMIDULOSUS egreditur, « solitudo », mutatio, mentis intentio, volo et ego. relationem habere (etiamsi cacata carta), durum est sed "frigidum", praesertim cum suffragari sentis et fortasse "alios mundos" inveneris ubi quid vis fieri possit et etiam multiplicari per 1000. Reapse, inveniendo aliquem alium qui te excitat, facilius videt ubi sis, et exire inde.
Rediens ad socium tuum noxiam, quanta fiducia cum illa et in illa sentis? honestas tua non significat se habere, immo defectus reverentiae multiplex est, et non semper coram te, cum de te aliis loquitur (post tuum dorsum) victimam pro ferendis apud te vel detrahendo te. non iustificans ibi vel non exiens apud te, quia tu talis et talis es. in quo non potes esse? .
Cum homo humilis sui gratia, sicut homo noxia, studet inculcare se tamen et cum quovis. Illa te regit, illa zelat, mores a te exigit, licet illi dissimiles sint, quas a te exigit. Culpam suam non accipit, quantum potest ad factores extra se et usque ad te peragit. Primae sunt prioritates vel tantum eorum priores, scientes quod in te est et laudas.... et ego cum pluribus gerendi rationibus...
Quam iniquum est hoc miscere bonorum cum contentione hominum. Omnia pro eis, ab illis et ab extra etiam pro illis... et tu ibi es cottidie ad roborandum et placendum eorum ego... quia in amore pathologico et mali veniunt in vitam tuam, mala veniunt, quia plures sunt in tutela dolentium. populum possidet. Solummodo empathetici et boni homines pati possunt esse in habitudine toxici continuae manipulationis, iam conscii. Regula, Sacra Scriptura est: nulla contactus vel diabolus implicare incipiet quam primum ei dederis tenuis potentiae.
Multam faciem et colloquia habeo in capite meo nunc scribenti, et qui legerint me de his qui sermonem habuerint - Difficultas mecum, videbuntur et recordentur.
Euge, pro illis novi, multi, qui inde venerunt, ipsi et illi…..! Ole tua "ornamenta" ...(risu). Multo facilior vita illa et praemio extra ibi annon est? Quod si scintillam inveneris, ne dicam tibi ......!!!!!!!!
DE AUCTORE
Ana M. Angelus Esteban
