«Պաշտպանությունն անհնար է. «Կիևը պետք է փրկի իր զինվորներին».

Լաուրա Լ. ԿարոՀաջորդ

Ազովստալի պողպատի գործարանի փլատակների տակ թաղված դիակները սկսել են քայքայվել, իսկ կոռումպացված մթնոլորտն անտանելի է: Մարիուպոլի դիմադրության վերջին հենակետի խորքից ուկրաինական ազգային գվարդիայի Ազովի գումարտակի հրամանատարի տեղակալ Սվյատոսլավ Պալամարը ABC-ին տված հարցազրույցում պնդում է կայանի տարհանման հրատապության մասին, որը փրկում է, որի համար նա դատապարտում է. որ Վլադիմիր Զելենսկու կառավարությունը չգիտի, թե ինչպես արձագանքել. Չնայած դրան, նա հիշեցնում է, որ մարտիկների կողմից բաստիոնը պաշտպանելու հրամանը «դեռ ուժի մեջ է» և զգուշացնում է, որ եկել է ժամանակը, որ իշխանությունները «անեն անհնարինը իրենց զինվորներին փրկելու համար»։

Այս թերթի հետ WhatsApp-ի միջոցով ուկրաիներեն աուդիո և տեքստային հաղորդակցության մեջ, որը ոլորապտույտ ազդանշանի ծայրահեղ սահմանափակումների պատճառով ռուսների կողմից մոլեգին կերպով ռումբերով հարձակվել է տարածքում, հրամանատարությունը բացատրում է, որ ծանր վիրավորները «600 մարտիկներ» են, և որ այն թիվը: աճում է

Այլևս չկան հակաբիոտիկներ կամ ամպուտացիայի համար նյութեր, ամեն օր մահեր են լինում։ Երեքշաբթի նրանք հրապարակեցին իրենց անդամահատված, կոտրված տղամարդկանց լուսանկարները, որոնք բորբոքեցին նրանց ընտանիքների հուսահատությունը: Բացարձակ անզորությունից սպառնում են գնալ ու իրենց ձեռքով այնտեղից հանել։ Հանձնվելը, Պալամարը պարզաբանում է, որ տարբերակ չէ:

– Ի՞նչ եք կարծում, կառավարությունն ամեն ինչ անում է Ազովստալի պաշտպաններին տարհանելու համար։

«Իմ կարծիքով, Ուկրաինայի իշխանությունները պետք է ձեռնամուխ լինեին Ղրիմի օկուպացիայի բոլոր տարածքների դեմ պայքարին։ Եվ թույլ մի տվեք, որ այս ամբողջ հորդան սայթաքի Մարիուպոլ: Հակառակորդի ուժերը չափազանց գերակայ են, և միայն մենք ենք դիմակայել նրանց։ Հիմա կառավարությունը լսել է, որ մենք շրջապատված ենք և պետք է քայլեր ձեռնարկած լինեն լոգիստիկ մատակարարման միջանցք ստեղծելու համար։ «Պահպանիր պաշտպանությունը», անշուշտ, դեռ ուժի մեջ է, և մենք շարունակում ենք դա անել ծայրահեղ ծանր պայմաններում։ Հակառակորդն ունի բոլոր առավելությունները ինչպես օդային, այնպես էլ ծովային ճանապարհով, ուստի շատ բարդ իրավիճակ է։ Մեր անմիջական անձնակազմը պետք է ավելի շուտ արձագանքեր, անմիջապես։

– Այդ դեպքում կարծում եք, որ իշխանությունը ձեզ լքե՞լ է։

-Իմ կարծիքով, կառավարությունը պետք է ամեն ինչ անի։ Ասում են՝ ամեն ինչ անում են, բայց այս պայմաններում պաշտպանությունը պահպանելու հրամանն անհնար է, և ես ուզում եմ, որ նրանք էլ անեն անհնարինը իրենց զինվորներին փրկելու համար։

- Հանձնվե՞լ են պլանավորում:

– Մենք վստահում ենք միայն երրորդ կողմերի միջազգային երաշխիքներով տարհանման տարբերակին:

– Ի՞նչ եք կարծում, իզո՞ւր է ձեր զոհաբերությունն Ուկրաինայի համար։

– Մենք հավատում ենք, որ մեր զոհողությունն իզուր չէ։ Մենք բախվել ենք բազմաթիվ զորքերի, որոնք ունեին մեծ քանակությամբ զինամթերք, արկեր, ռումբեր և այլ զինատեսակներ և եթե դրանք չոչնչացնեինք, նրանք կտեղափոխեին պաշտպանական գիծը։ Իսկ հիմա այդ պաշտպանության գիծը շատ ավելի խորը կլիներ Ուկրաինայում։ Մեր զոհաբերությունը ոչ միայն իզուր չէ, այլեւ արտասովոր օգուտներ է բերել Ուկրաինային, ողջ աշխարհին։ Մենք կանգնեցրինք թշնամուն, և դա ժամանակ տվեց, որպեսզի մեր երկիրը զենք ստանա, իսկ ռուսները չառաջանան։

– Ազովստալից դուրս նրանց փրկելու ամենամեծ ճնշումը գալիս է իրենց ընտանիքներից, ի՞նչ ուղերձ է դա ուղարկում:

-Ուզում եմ առաջին հերթին կանանց, մայրերին, դուստրերին ու որդիներին ասել, որ նրանց ամուսիններն ու կանայք, ովքեր կռվում են այստեղ, իսկական հերոսներ են, որոնցով բոլորը պետք է հպարտանան։ Իսկ հրամանատարական տեսակետից մենք անում ենք ամեն ինչ՝ փրկելու բոլորի կյանքը, յուրաքանչյուր զինվորի կյանքը։ Դիմում ենք քաղաքական գործիչներին, մենք պահպանում ենք պաշտպանության գիծը, որովհետև եթե հակառակորդը ճեղքի, նա կսպանի բոլորին։ Վիրավորները, ողջերը, բոլորս մնում ենք այստեղ։ Եվ իհարկե, ուզում եմ կրկին դիմել Միջազգային հանրությանը անհապաղ միջամտության համար։ Իրավիճակը ծանր է ու կրիտիկական։ Թող համաշխարհային առաջնորդները ճնշում գործադրեն Պուտինի վրա և պայմանավորվեն, առաջին հերթին, ստիպել նրան կատարել բոլոր միջազգային պայմանագրերը, ինչպիսին է Ժնևի կոնվենցիան: Այլ պատերազմների պրակտիկան ցույց է տալիս, որ այս հակամարտության լուծումը երրորդ կողմի երաշխիքներով հնարավոր է։

Նախադեպը, որը նկատի ունեն Մարիուպոլի վերջին պաշտպանները, դաշնակից 1940 դաշնակից զինվորների լողափերում երեք միջանցքներով փրկելու համար 330.000 թվականին Ֆրանսիայի Դյունկերքում, Ֆրանսիա, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ օգտագործված «հանման» ընթացակարգի իրականացումն է։ պայուսակված գերմանացիների կողմից: Բայց տարհանման խնդրանքը, ինչպիսին էլ որ այն լինի, շարունակվում էր ոչնչի դեմ լինել երեկ՝ պատերազմի 78-րդ օրը և XNUMX-րդ օրը, երբ Ազովստալցիները ցուցադրեցին իրենց գերության առաջին տեսագրությունը։ Եվ յուրաքանչյուր ժամը հաշվում է:

«Ողջամիտ կատարում»

Դոնեցկի ինքնահռչակ հանրապետության նահանգապետ Դենիս Պուշիլինը ռուսական հեռուստաալիքներից մեկում պատմել է իր երիտասարդության մասին, որ Մարիուպոլում «ամեն ինչ ընթանում է ըստ պլանի»՝ Վլադիմիր Պուտինի ուղարկած զավթիչների կողմից, և որ Ազովստալում « ոչ մի խաղաղ բնակիչ (...) չի կարող իրավիճակը հասցնել իր տրամաբանական ավարտին»: Սարսափելի վերջնական հարձակումը. Նրա կարծիքով, այն, ինչ փնտրում են ազովցիները, դա «պատվաբեր հանձնում» է, որը չի նպաստվի, զգուշացրեց նա՝ նվազեցնելով չորեքշաբթի գիշեր Ուկրաինայի կողմից ռուս գերիներին հանձնելու առաջարկի հնարավորությունները՝ հնարավորության դիմաց։ պողպատի գործարանի ստորգետնյա լաբիրինթոսից «հանել մեր շատ ծանր վիրավորներին»։

«Մենք ոչ թե իդեալական տարբերակ ենք փնտրում, այլ այն, որն աշխատում է (…): Առայժմ անհնար է ռազմական ճանապարհով ապաշրջափակել «Ազովստալը», - ասել է Կիևի փոխվարչապետ Իրինա Վերեշչուկը: Բանակցությունները կարող են զգալ Զելենսկիի գործադիրից, «երկրորդ փուլ է ընթանում», - երեկ ասել է նախագահի աշխատակազմի հումանիտար միջանցքների ջանքերի համակարգող Տետյանա Լոմակինան։ Առանց հետագա անհանգստության:

Կրեմլը չի ​​էլ նեղվել պատասխանել Ուկրաինայի առաջարկին։