En Iskenderun, o antigo porto de Alexandretta, á beira do Mediterráneo, non houbo terremoto. Caeu unha bomba. Cunha columna de fume aínda subindo dos seus peiraos, as súas rúas desertas e inundadas e a praza central nivelada, semella máis o escenario dunha guerra que o terremoto que asolou Turquía e Siria o luns. Nesta paisaxe bélica, neste apocalíptico, a Armada Española desembarcou coa súa maior misión humanitaria. Con catro buques, entre os que se atopan o portaavións Juan Carlos I e a fragata Blas de Lezo, e uns 500 infantes de marina, o Grupo Dédalo 23 encargarase de difundir a axuda humanitaria e participará nas tarefas de salvamento e retirada de cascallos. Ademais, desatascarán o pescozo de botella que se formou coa axuda humanitaria no próximo aeroporto de Adana, porta de entrada a esta zona afectada. A pesar da desolación que reina en Iskenderun, a misión non puido comezar mellor porque este sábado, durante a primeira hora da mañá, a sétima compañía do segundo batallón, en colaboración cos equipos de rescate turcos, rescatou a un neno de sete anos. neno vivo.que levaba seis días baixo os cascallos. Un verdadeiro milagre porque é o dobre do período de 72 horas no que máis probablemente os superviventes están entre os cascallos. Noticias relacionadas estándar Non Novo rescate milagroso en Turquía: os marines españois salvan a un neno de 7 anos baixo os cascallos Estándar do EP Si "Fuximos da guerra de Siria e o terremoto de Turquía pillounos" Pablo M. Díez "Foi un repunte total para que a moral estea moi alta", explicou a ABC o contralmirante Gonzalo Villar, xefe do Grupo Dédalo 23. traballo despois do terremoto en Turquía. O portaavións Juan Carlos I, que transportaba helicópteros e avións verticais de despegue e aterraxe Harrier, conta coa fragata Blas de Lezo apoiada polo buque anfibio Galicia e o buque de abastos de combate Cantabria, capaz de abastecerlles de vidas mentres navegan. Unha bandeira vermella e dourada coa silueta dun touro “O principal reto é converter unha forza de operacións para que sexa eficaz na prestación de axuda. Por iso, por exemplo, repartimos a nosa comida a través de ONG e comezamos por priorizar as tarefas de rescate entre os cascallos porque as primeiras horas son vitais", relatou o contralmirante Villar tras repasar o campamento instalado na Universidade Técnica de Iskenderun. Unha vez dentro do campus, é doado localizalo porque, ademais da bandeira nacional no posto de mando, na zona habitable pendura outra bandeira vermella e dourada coa silueta negra dun touro. Os efectivos que traballaban na quenda de noite descansan en tendas individuais mentres que os que traballan de día forman unha cadea humana para pasar as botellas de auga e as caixas de alimentos que descargan dos camións. Os marines instalaron un campamento na Universidade de Iskenderun para axudar na distribución de axuda humanitaria. Na imaxe inferior dereita, o contraalmirante Gonzalo Villar, xefe do Grupo Dédalo 23 (á dereita da imaxe), e o tenente coronel Mario Ferreira, comandante do Batallón de Desembarco Reforzado, inspeccionando o campamento instalado na Universidade de Iskenderun Pablo M. Díez Desde que chegaron o xoves repartiron máis de vinte toneladas de alimentos cos seus 55 vehículos pesados, que aterraron nunha praia xunto ao restaurante de equipamentos porque o porto estaba intransitable. A ampla autonomía de movemento deste grupo, que é aéreo-naval e anfibio, é precisamente a súa maior vantaxe para dar resposta a este tipo de emerxencias, xa que pode chegar a calquera punto e despregarse inmediatamente. Desde o punto de vista militar, a operación é como unha invasión, pero con axuda humanitaria. “Nos primeiros momentos dunha catástrofe o que queremos é aportar as nosas capacidades e non entorpecer nin consumir preciados recursos locais. Aportar a nosa capacidade de transporte, man de obra, organización e distribución”, resume o tenente coronel Mario Ferreira, comandante do Batallón de Desembarco Reforzado. Nesta misión, o seu obxectivo é claro: "Poñer orde ao caos é o maior reto que nos propuxemos para que os nosos efectos sexan rápidos sobre a poboación afectada". Para iso, inmediatamente parten cara a Meydan, a praza do centro de Iskenderun. Varrido coma se fose bombardeado, os seus edificios quedaron reducidos a montañas de cascallos. Pala en man, os equipos de rescate desfilan polos seus picos, incluídos os marines, buscando sinais de vida. Cando detectan algo, como unha voz ou algún pequeno ruído, inmediatamente ordenan que se deteñan as excavadoras que despexan o terreo, cuxo chirrido mecánico resoa atronador entre os cascallos. Só nese momento de silencio pode disiparse un pouco a nube de po que levantan as palas mentres quitan os terróns de ferro e formigón e os carros destripados. Os restos dunha vida pasada, onde se derrubaron os edificios ocupados, zapatos, sombreiros, pías rotas e mesmo un exemplo en turco de '1984', a novela mítica de Orwell. Suando baixo o sol, que deu unha tregua ao frío, os marinenses afananse a escavar entre os cascallos. Pero esta vez non teñen a mesma sorte que os seus compañeiros da noite e o que atopan debaixo dos cascallos é un cadáver. Pedindo respecto, os operadores turcos prohiben facer fotos do achado das vítimas. Dado o seu altísimo número, que xa supera os 25.000, estas imaxes son cada vez máis sensibles para o goberno do presidente Erdogan. Ameazando coa súa reelección nos comicios que adiantou a maio, as críticas acentúanse pola súa xestión da emerxencia e o descontrol criminal da construción neste país tan exposto aos terremotos. MÁIS INFORMACIÓN noticia Non Un mozo sobrevive 94 horas atrapado en Turquía grazas a beber o seu propio ouriño noticia Non Nace un bebé entre os cascallos do terremoto de Turquía e Siria. A misión. "É un traballo duro porque teñen que vivir coa xente que está esperando a que saquen dos cascallos aos seus familiares e fai moito frío pola noite", detalla o contralmirante Villar.
