A evacuación dos cidadáns estadounidenses de calquera punto do globo onde haxa un conflito armado está incluído nos manuais elementais do Departamento de Estado. Estados Unidos sempre o fixo -o último exemplo vivo que se lembra foi a caótica saída de Afganistán o pasado agosto- e por iso a insistencia de Washington, reforzada esta semana polo propio presidente Biden, de que en Ucraína haberá rescate de estadounidenses se os rusos invadir.
O presidente demócrata quixo infundir medo aos seus compatriotas -calcúlase que en Ucraína viven entre 10.000 e 15.000 cidadáns estadounidenses- para que abandonen o país con tempo e polos seus propios medios. Pero Biden quizais se excedeu.
O presidente limitouse a repetir os argumentos do Ministerio de Estado: nunha situación de emerxencia, como a de Afganistán, é difícil garantir que a embaixada e os consulados garantan a seguridade de todos. E agora a infraestrutura en Ucraína funciona con normalidade: hai 80 voos diarios de ida, ademais do ferrocarril e as autoestradas que conectan con países seguros veciños. Todo o mundo lembra, en cambio, as angustiosas seis semanas de evacuación en Afganistán, para extraer a uns 6,000 estadounidenses (xunto a máis de 100,000 afgáns que supostamente colaboraran con eles) en voos privados e militares.
O que se critica, con todo, é que a iniciativa de Biden rompe unha tradición, repetida moitas veces desde a Segunda Guerra Mundial, e unha práctica diplomática. Ademais de que parece eludir, con falsos pretextos, a cuestión de fondo cando se compara coa saída de Afganistán. Putin non é o movemento talibán. Os islamistas afgáns permitiron a saída dos estadounidenses e de todos os compatriotas que poidan levar a cabo. Noutras palabras, non houbo "crise de reféns". E ese non é o escenario que contemplaba a Casa Branca para que os tanques rusos finalmente entraran en Ucraína.
