Primeiro os feitos. A. O Goberno non atopou a chave para loitar contra a inflación, que interrompeu as súas intencións. Dous, a complexidade normativa e a maraña administrativa reduciron a eficiencia das medidas de apoio social. Tres, decidiu que non baixará impostos como fixeron outros países, nin sequera os desinflará, como decidiron onte as tres Deputacións vascas. Catro. Non baixará impostos e non reducirá gastos. Nin sequera os duplicados ou os ineficientes. Este último non o coñecemos ben, posto que se nega a realizar unha análise custo/beneficio dos mesmos. Cinco. Hai que pedir un novo plan de consolidación fiscal en Bruxelas, ver que o anterior foi superado polos acontecementos. Cantas veces revisaches as túas previsións e todas baixas? seis. Somos líderes en Europa á hora de conseguir fondos europeos (o esperado maná), pero despois perdemos moitas posicións canalizándoos aos seus destinatarios. Francia xa entregou o equivalente ao 0,5% do seu PIB, nós menos da metade, o 0,2%. Agora a ideoloxía. Sete. A única forma de cadrar todo iso é elevando a colección. Podería optar por actuar sobre a base impoñible, pero iso non dá rendibilidade electoral. O que si lles dan son subidas de impostos, sempre que afectan á odiada banca e ás odiosas empresas enerxéticas. Oito. Aquí hai demasiada improvisación. Cando se anunciou hai quince días, adiantouse o incremento da recadación, pero non se sabía cal ía ser a base do imposto (cambiou dende o anuncio) nin cal era o tipo. É dicir, tirou ao voleibol. Novo. É moi curioso. Cando as entidades financeiras perden cartos e hai que rescatar as caixas con cartos públicos, molestámonos. Noticias relacionadas estándar No Tesouro gravará as vendas de enerxía ao 1.2% e os xuros e comisións bancarias ao 4.8% o custo para os usuarios Digamos. Se as empresas enerxéticas gañan demasiado e obteñen beneficios extraordinarios (concepto imposible para ser precisos), boa parte da culpa será do propio goberno, que regulou e someteu todo o sistema aos seus criterios. Onza. Esta decisión soa arbitraria, xa que non se entende a discriminación sectorial, nin por tamaño. En base a que criterios se xustifica? Doc.Supoñamos un atentado contra a seguridade xurídica en sectores que recadan cartos -especialmente estranxeiros- para financiar os seus voluminosos investimentos e quedan a mercé do capricho recadatorio das autoridades políticas. Onza. En todo caso, nin sequera no escenario máis favorable no que se cumpriron todas as previsións, o diñeiro recadado non será suficiente para cubrir a nosa deficiencia. 7.000 millóns en dous anos, poucos para pensións, intereses da débeda, programas de axuda, déficit xa comprometido e OTAN. Non moi lonxe.
