Carlos Pich Martínez: Mastros IMOCA, que pau

Na asemblea da clase IMOCA de 2012 votouse que o mastro e a quilla contasen con monotipo para barcos novos desde entón, co dobre propósito de controlar os custos e non entrar nunha carreira técnica custosa e complicada para a estrutura do equipo.

Asinouse un contrato de exclusividade coa empresa francesa Lorima, que se converteu en provedora exclusiva de mastros para a flota IMOCA. O plan de produción consistía en fabricar un mastro cada oito semanas, é dicir, 6-7 ao ano. Ademais, Lorima tivo que ter en stock un mastro de reposto para o posible desmantelamento da flota existente.

No período 2016-2020, un total de 19 mastros entre os

a construción de oito novos buques e a compra de mastros de substitución. Todos eles fabricados co único molde existente sen problemas de entrega. Pero desde principios de 2021 as cousas complicáronse debido ao boom do último Vendée Globe. Así mesmo, os nosos clientes do estaleiro Lorima tamén aumentaron considerablemente a demanda de produtos.

Por unha banda estanse construíndo trece!! barcos e outros tres caídos na recente Transat Jaques Vabre, ademais de equipos que queren substituír ao actual. Os prazos son moi longos e soaron as alarmas. Ademais, Lorima xa non ten a unidade que debe ter en stock por contrato para substituír mastros rotos. Isto aconsellou ao fabricante a construción dun segundo molde para aumentar a produción, sen problemas para contratar persoal ante a falta de especialistas en composites pola recuperación do sector náutico.

Para mellorar a produción, decidiuse que Lorima contrate o uso do segundo molde con outra empresa especializada en fibras de carbono e composites. Os membros da clase IMOCA, os mariñeiros, acollen esta posibilidade. Laminado nun molde idéntico, con especificacións detalladas da construción e os severos controis médicos presentados para a clase, considérase que as posibles diferenzas son insignificantes, podendo tamén existir mastros do mesmo molde na parte traseira.

Sen dicilo abertamente, os equipos reduciron as súas xornadas de adestramento. Ninguén quere que un descanso os poña nunha lista de espera durante moitos meses. Un exemplo é o de Fabrice Amedo, que o pasado mes de decembro formalizou un encargo con Lorima para ter un mastro de substitución por se lle rompe o actual... pero terá que esperar a xuño de 2023!

Parece un paradoxo que os 200.000 euros que custa un mastro, para un barco novo polo que se pagan uns 6 millóns, teñan campañas deportivas en xaque con contratos de patrocinio millonario. Afortunadamente, en ano e medio porque iso estará resolto.