Eusebio Cáceres non se perderá a final do Mundo de salto de lonxitude. O alacantino, camiño dos 31 anos, saltou ata 8.03 na clasificación, máis que suficiente para entrar na rolda decisiva coa sexta nota máis de todos os participantes. Na madrugada do sábado ao domingo (a partir das 3.30:XNUMX horas) buscará esa medalla internacional que tantas veces se lle escapou dende que competiu na categoría absoluta.
"Levo bastante ben ao aire libre no que non baixei dos oito e sinto que o corpo responde", explicou o alacantino á ABC antes de comezar a súa participación no Mundial. “Teño sensacións similares ás dos Xogos do ano pasado, síntome ben fisicamente e non teño dor. Agora, a ver o restaurante. En definitiva, o saltador alacantino acabou cunha pequena molestia no pé esquerdo que haberá que revisar antes do final.
Cáceres lembra sen amargura a súa cuarta praza nos Xogos de Toquio, aquel bronce arrebatado no último salto, de tan só tres centímetros, polo que despois sería campión, o grego Miltiades Tentoglou. Unha vez máis, como aconteceu no Mundial ao aire libre de Moscova de 2013 ou nos Campionatos de Europa de Zúric e de 2014 de 2019, este da pista cuberta, estivo xusto ao bordo do podio. Nunca pensei nos cuartos postos, aínda que teño algúns. Sempre fun quen de escoitar o que pasou, e non hai posibilidade de outra cousa. Gañáronme e foron mellores ca min, non hai escusas nin outra forma de velos. Tes que intentar ser mellores e saltar máis ca eles a próxima vez".
O Cáceres chega á final tras saltarse 8.15 este ano, aínda moi lonxe deses 8.37 que atesoura como mellor marca, e que anticipaba nun afastado 2013, xusto antes das lesións, tíñaas de todas as cores, deu unha volta que soubo a túa carreira e incluso te afectará psicoloxicamente. “Entón tiven unha técnica moito mellor, moi natural. Saltou máis de oito regularmente, sen esforzo. Pero cando comecei cos problemas todo desapareceu. Esquecín literalmente saltar, non me acordaba. Agora estou en mellor forma física que entón e estou empezando a adquirir unha nova técnica. A min custoume moito. Iso si, fisicamente si estou mellor que naqueles anos”.
A medalla será cara no box. Tentoglou, ouro olímpico, volve ser o gran favorito en Oregón. Este ano subiu a 8.55. E o suízo Simon Ehammer, que chegou a 8.47, tamén é unha ameaza importante. Na clasificación tamén apareceron o xaponés Yuki Hashioka e o estadounidense Marquis Dendy, que saltaron por enriba dos 8.15 necesarios para o pase directo, e esta tempada chegaron aos 8.27. A cambio, non estará Héctor Santos, o outro español da competición, que deixou o seu segundo Mundial contra tres cero.
"Só penso en competir e conseguir todo o que teño. Nunca fun quen de pensar en medallas”, conclúe un Eusebio Cáceres que mata as horas adicto á maquiniña. “O que me gusta é estar na pista, loitar contra o resto e conseguir todo o que teño. Pensei en voar tanto como puiden". O atletismo débelle unha gran medalla, e Eugene parece un bo lugar para cobrar esa débeda.
