Segundo os criterios vixentes no PSOE, roubar ao contribuínte é lícito en determinadas circunstancias. A saber: que o ladrón é socialista e que os cartos serven para perpetuar o devandito partido no poder. Se se cumpren estas premisas, sobre todo a primeira, os chourizos de inmediato determinaron ser persoas 'honradas' e 'honradas'; 'só' condenado a soportar o estigma dos 'pecadores', segundo Pedro Sánchez. No caso de que as mans longas pertenzan a alguén do PP, os sospeitosos deberán ser desposuídos da súa presunción de inocencia, lapidados a morte na praza pública e condenados ás penas máis severas previstas no código, ás que é necesario. para engadir o das noticias na súa versión máis desapiadada. Se o gángster é da dereita, a corrupción é execrable. Se é «progresista», dáse por feito que o seu «progreso» ou o da súa formación constitúen bens de interese xeral, merecedores non só de indulxencia, senón de aplausos. En poucos ámbitos é tan flagrante a obscena dobre vara de medir aplicada por esta esquerda. O Tribunal Supremo, con todo, non está de acordo con esa visión tan vantaxosa para os que teñen o puño e a rosa. En cumprimento da súa sentenza, Manuel Chaves e José Antonio Griñán, expresidentes da Junta de Andalucía, cometeron varios delitos de prevaricación e malversación de caudais públicos. Durante máis dunha década comprobouse que desde a devandita Administración se desviaron polo menos cento sesenta oitenta millóns de euros a empresas e entidades vinculadas ao Partido Socialista, fóra dos caucus legais establecidos e con evidente prexuízo das advertencias formuladas pola interventora en encargada de garantir o bo uso dese diñeiro. Noutras palabras, actuaron sabendo que estaban incumprindo a lei. Este xenerosamente abastecido 'fondo de réptiles' non foi repartido entre os desempregados, como sostén a mentira oficial, senón que se utilizou como unha báscula xigantesca na que os 'compañeiros' e os seus votantes máis fieis, conscientes de que o seu sustento dependía de que en San Telmo continuou enviando o mesmo. Así que ambos os condenados sacaron proveito da trama. Quizais non directamente, aínda que si a través dos seus salarios e dos beneficios inherentes ao posto. Non parece casual que, descubrindo a torta e pechando por fin a billa, rematasen as maiorías que tinguiron de vermello o mapa. Votar é máis difícil que compralos, sobre todo cando se pagan saqueando os nosos petos. A diferenza do crucificado do que nos falan os evanxeos, os “bos ladróns” socialistas non terán que arrepentirse nin pedir perdón. O presidente xa os despexou bendicindo os seus actos. O papeleo será o mínimo. Mero trámite formal, vía Constitucional ou indulto. O que dubido é que os españois mostren o mesmo entendemento á hora de ir votar...
