No momento de escribir esta columna os teléfonos de nada menos que cincuenta persoas están fumando. A incerteza sobre o que seguirá na sesión constitutiva das Audiencias Rexionais é hoxe (onte) total e absoluta. O Partido Popular reiterou a súa postura de non entregar a Presidencia do Lexislativo a Vox, deixando para o Executivo as posibilidades de incorporar membros da formación de dereitas, se 'in extremis' non se pode poñer de acordo nunha serie de puntos programáticos e gobernar en solitario como era a intención inicial de Alfonso Fernández Mañueco.
Vox, a través de múltiples fiscais e en diferentes momentos ao longo deste proceso previo ao inicio desta lexislatura, sempre deixou claro que quere "nada menos que o acordado con Ciudadanos", é dicir, a presidencia das Cortes, o vice presidencia do Goberno, a portavocía e catro ministerios.
Así as cousas, a lóxica política pide, como a propia opinión pública, un pacto para evitar de ningún xeito unha vergonzosa repetición das eleccións autonómicas. "Señores, entendedense", parece dicir o electorado. E así, nun río revolto, o PSOE do vencido Luis Tudanca toma osíxeno e entra en escena ofrecendo unha abstención á candidatura de Mañueco a cambio de non pactar cos rapaces de Santiago Abascal na meseta castelá e leonesa. Ao final, se onte á noite non se chegou a un acordo global entre a dereita, desde o centro ata o seu lado máis equidistante, poden reavivar o socialismo. No especial mundo da política víronse cousas máis incribles. Ninguén sabe nada, pero todos esperan que a lóxica prevaleza, pero que lóxica? A do centrodereita e máis aló, ou a do bipartidismo que tanta estabilidade lle deu ao sistema no ámbito nacional, autonómico, provincial e local? En Madrid goberna imperturbable o socialcomunismo, polo que o discurso da loita contra o extremismo foi o primeiro en defendelo e mantelo para facer do complexo da Moncloa un búnker que faga rir do de Putin no Kremlin ruso. A solución? Mañá ás 12 nas Cortes de Castela e León.
