SIGUE
Juan Diego tivo que saír dos escenarios nos seus dous últimos proxectos teatrais -'O gato nun teito de zinc quente' e 'O coronel non ten quen lle escribir'- pero, a pesar da súa actividade cinematográfica e televisiva, nunca se esqueceu as mesas, que foron o seu berce como actor.
En 1957, cando só tiña quince anos, soñou por primeira vez no escenario. Tres anos despois, unha representación de 'Agardando a Godot', de Samuel Beckett, fixo que se falase dun novo actor de Bormujos (Sevilla).
O repertorio teatral de Juan Diego, con máis de trinta montaxes, é amplo. Desde Emilio Romero -a súa primeira obra en Madrid foi 'Cuentos de media tarde' (1963), dirixida por Juan Guerrero Zamora- a Shakespeare, Tennessee Williams, Buero Vallejo e Ana Diosdado.
Co dramaturgo madrileño mantivo unha relación persoal e profesional. Participou na súa primeira longametraxe como autora, 'Olvida los tambores', obra estreada no xa desaparecido Teatro Valle-Inclán de Madrid, dirixida por Ramón Ballesteros e María José Alfonso, Mercedes Sampietro, Pastor Serrador, Juan Diego, Emilio Gutiérrez. Caba e James White.
Juan Diego estreou dúas obras de Antonio Buero Vallejo: 'A chegada dos deuses' (Teatro Lara, Madrid, 1971), dirixida por José Osuna e Conchita Velasco, Isabel Pradas, Laly Tomay, Yolanda Ríos, Betsabé Ruiz, Lola Lemos, Juan Diego , Francisco Piquer, Ángel Terrón e Alfredo Inocencio no reparto; e 'La detonación' (Teatro Bellas Artes, Madrid, 1977), dirixida por José Tamayo, e na que o actor interpretaba a Mariano José de Larra protagonizando un elenco no que tamén formaban Pablo Sanz, Luis Lasala, Francisco Merino, Alfonso Goda, Manuel Pérez. Brun, Mario Carrillo, José Hervás, Luis Gaspar, Guillermo Carmona, Francisco Portes, Fernando Conde, Julio Oller, Primitivo Rojas, Matías Abraham, Antonio Soto, Juan Santamaría, José María Álvarez, Luis Perezagua, José Alfonso Castizo, María Jesús Sirvent, María Álvarez e Lola Balaguer.
Con José Tamayo interpretou clásicos como 'A vida é un soño' (1976), de Calderón de la Barca, e 'Los horns de don Friolera' (1976), de Valle-Inclán. Outros clásicos que se achegaron ao seu 'Períbañez y el comendador de Ocaña' (1976), de Lope de Vega; 'Abre o ollo' (1978), de Rojas Zorrilla; 'Don Juan Tenorio' (1981), de José Zorrilla; 'Ivanov' (1983), de Anton Chéjov; 'Plauto' (1983), de Aristófanes; ou 'Hipolito' (1995), de Eurípides.
Lembra a súa participación en 'Noite de guerra no Museo do Prado' (1978), de Rafael Alberti, nunha produción da CDN, así como en 'O proceso' (1979), de Franz Kafka, dirixida por Manuel Gutiérrez Aragón. Destacan tamén a estrea de 'Petra Regalada' (1980), de Antonio Gala; 'O bico da muller araña' (1981), de Manuel Puig; ou 'O lugar que nos exilia' (1990), de César Vallejo.
En 1998 estrea 'O lector durante horas', de José Sanchis Sinisterra; en 2005 'El pianista', de Manuel Vázquez Montalbán; e en 2012 'La lengua madre', de Juan José Millás, antes de encarnar, xa moi minguado fisicamente, o protagonista de 'Soños e visións do rei Ricardo III' (2014), versión de Sanchis Sinisterra da obra de William Shakespeare .
