Ninguén discute que o desenvolvemento dun parque de enerxías renovables é un obxectivo de interese público para o ámbito xeopolítico (independencia enerxética), económico (mobilización de investimentos) e ambiental (descarbonización). O desenvolvemento das enerxías renovables é tamén o instrumento axeitado para cumprir o principio constitucional consistente no "uso racional de todos os recursos naturais" (artigo 45.2 da Constitución).
A realización deste obxecto está en risco como consecuencia do atraso masivo na concesión de autorizacións para a construción de instalacións enerxéticas, o que ten á súa vez o efecto indeseable de diminuír o atractivo do mercado enerxético español para empresas e fondos de investimento. .
As causas desta paralización non dependen da vontade das oficinas administrativas, que se interesan nos primeiros pasos na oportuna resolución do expediente. O incumprimento dos prazos non exime da obriga de ditar resolución expresa e pon en risco de que os interesados leven a vía xudicial. Tales causas son, en esencia, as tres seguintes.
En primeiro lugar, a construción dunha instalación eléctrica ten implicacións relevantes para terceiros e en materia de seguridade cidadá, medio ambiente e urbanismo, o que explica que teñan que obter diversos títulos autorizados, moitos dos cales están condicionados entre si, polo que que a demora na obtención dificulta a instrución do seguinte. En segundo lugar, o número de proxectos aumentou en centos, sobrecargando as unidades administrativas de carga de traballo. E en terceiro lugar, o dereito público da enerxía caracterízase pola súa complexidade, derivada de que, tan ben fundados se atopan nas institucións tradicionais do dereito administrativo, se nutre de infinitas normas especiais e proxéctase sobre unha realidade técnica en constante evolución.
Estas patoloxías, en tanto xurídico-administrativas, deben tratarse mediante as técnicas propias da súa xestión. A complexidade procesual esixe para a unificación e simplificación das liñas de mediación a colaboración dos distintos poderes públicos competentes, en particular no que respecta á celebración innecesaria de sucesivas liñas de información pública nas que só se repiten as mesmas discusións. A sobrecarga de traballo nas oficinas administrativas debe afrontarse cunha maior dotación de persoal, para o que poden xurdir as cifras das comisións de servizos e da contratación administrativa de servizos. Ao final, a complexidade xurídica fixo que os promotores non só actuasen como interesados nos procedementos, senón tamén como colaboradores da Administración, mediante a presentación de escritos e ditames xurídicos destinados a facilitar o descubrimento de solucións conforme á Lei. problemas moi variados vinculados a este tipo de proxectos industriais.
O uso das enerxías renovables non só é un obxectivo de interese xeral, é tamén unha vía de perfeccionamento do dereito administrativo, na súa condición de sector do ordenamento xurídico que ordena o exercicio da autoridade e a estruturación e desenvolvemento da sociedade.
SOBRE O AUTOR
Gonzalo Rubio Hernández-Sampelayo
