"هورمون سازی دخترانی که می گویند "زن بودن بد است" مانند ریشه کن کردن نژادپرستی با سفید کردن پسران سیاه پوست است."

اتاق قانون اساسی کنگره نمایندگان امروز مملو از جمعیت بود. انتخاب این فضای اتاق افسانه ای پس از حملاتی که روز قبل Magna Carta متحمل شد تصادفی نبود. حزب مردمی به دنبال مناظره ای بود که دولت درها را هنگام رسیدگی به «قانون ترانس» بدون ایجاد نظر کارشناسان، بست.

به همین دلیل، جمعه این هفته گروه پارلمانی مردمی کنفرانس قدرتمندی را در مورد «قانون ترانس» با حضور کارشناسان بی‌شماری از جمله روان‌پزشکان، متخصصان غدد، روان‌شناسان، انجمن‌های مادران و دختران مبتلا به نارسایی، اساتید حقوق عمومی یا فلسفه اخلاق برگزار کرد. فمینیست های تاریخی PSOE مانند آملیا والکارسل، "مهمان ستاره" و کسی که در مقابل تماشاچیانی که ایستاده او را تشویق می کردند بسته شد، نیز دعوت شدند.

والکارسل با ضبط این موضوع شروع کرد که بحث باید در کمیسیون برابری انجام می شد: "من مستقیم و غیرمستقیم از حزب مردم برای حضور در آنجا تشکر می کنم." به محض اینکه مسئول گرداننده مراسم، ماریا خوزه فوئنتالامو، به او داد تاکید کرد: کف والکارسل گفت که "قانون ترنس" قانونی است که حول محور آزادی بیان می چرخد ​​و همچنین به دلیل تحمل نکردن هر نوع مخالفت در زمره "قانون گگ" طبقه بندی می شود. «اثبات در خود کنگره است: این قانون چگونه پردازش شد؟ با تبلیغات؟ آیا شما به کسی که حرفی برای گفتن داشت گوش داده اید؟» او مثال زد. همچنین استاد فلسفه اخلاق و سیاسی در UNED اضافه کرد که "قانون ترانس" "ضد آنتنومی آن چیزی است که یک قانون باید باشد، ما با هیولایی روبرو هستیم که وانمود می کند ترس و وحشت ایجاد می کند". وی افزود: این قانون همه را تحت تأثیر قرار می دهد و گفت که "مردم را وادار می کند خودشان را مثله کنند" چگونه می توانید از مثله کردن کلیتورال در سومالی انتقاد کنید و در اینجا بگویید که اگر با فرد موافق باشید انجام می شود؟ با تشویق تماشاگران از ایستادن او.

مداخله دیگری که عموم مردم به خوبی آن را به رسمیت شناختند، در میان آنها معاونین و همچنین مادرانی که دخترانشان از "ستیزه جویانه" آنها علیه "قانون ترنس" بی خبر بودند، روانپزشک سلسو آرانگو بود. دکتر ظاهر خود را با یادآوری عبارتی از مارانیون آغاز کرد که نام آن را به بیمارستان مادریدی که در آن کار می کند می دهد و در آن اطمینان می داد افرادی که "شک ندارند برای جامعه خطرناک هستند."

آرانگو تاکید کرد که پذیرش پسران و دخترانی که از جنسیت بیولوژیکی خود ناراحت هستند، در تمرین او تازگی ندارد. ما مواردی از کودکان را دیده‌ایم که از سنین پایین اظهار داشته‌اند که با جنسیت بیولوژیکی خود راحت نیستند و این باعث ناراحتی روانی قابل توجهی برای آنها می‌شود که در طول زمان ادامه می‌یابد.» او اصرار داشت که «آن پسران و دخترانی که ما مبتلا به نارسایی جنسیتی تشخیص داده‌ایم اما اکنون سازمان بهداشت جهانی (WHO) آن را عدم وجود جنسیتی می‌نامد، برای ما تازگی ندارد.» وی تاکید کرد: اما آنچه جدید است، این پدیده نوجوانانی است که در یک لحظه اظهار می کنند که ترنس هستند و می خواهند جنسیت خود را تغییر دهند.

اما روانپزشک سعی کرد ظاهر را در یک نقطه خاص انجام دهد و آن این است که آنچه بچه ها می گویند که احساس نمی کنند در زمان طولانی می شود و دقیقاً در این شک حرفه پزشکی وارد عمل می شود: «ما دخترانی را می بینیم که آنها می گویند ترنس هستند اما وقتی از آنها می پرسند چرا می گویند به این دلیل است که "زن بودن بد است". و وقتی کسی پرس و جو می کند، معمولاً در مورد دخترانی است که دارای برخی اختلالات روانی اساسی (علائم افسردگی، اختلالات شخصیتی خاص...) هستند که از نوعی آزار و اذیت رنج می برند و ابراز می کنند که می خواهند دیگر زن نباشند. زمانی است که متخصص، "با در نظر گرفتن این که آنچه می گویند قابل تغییر است، باید "عمل خوب" را اعمال کند و منتظر بماند تا ببیند چه اتفاقی می افتد قبل از هر تصمیمی، به خصوص زمانی که می تواند به موقعیت های برگشت ناپذیر منجر شود.

آرانگو با وحشیگری که «قانون ترنس» برای او پیش بینی می کند، مقایسه ای سخت انجام داد. این درمان برای دخترانی که می گویند "زن بودن یک مزخرف است" شبیه به این است که بخواهیم با تبدیل پسران رنگین پوست به پسران سفیدپوست نژادپرستی را ریشه کن کنیم."

"کودکان را در معرض خطر سیاست های سهل انگارانه و فرقه ای قرار ندهید"

از من انتقاد شده است که می گویم ترنس در برخی از نوجوانان یک مد است. نحوه بیان آسیب شناسی روانی تغییر می کند و در یک لحظه از تاریخ یکی است و در لحظه ای دیگر: مثلاً با پرخوری عصبی اتفاق افتاده است. بسیاری از چیزهایی که اکنون می بینیم راهی برای بیان یک مشکل اساسی است و در مواجهه با آن بدترین کاری که می توانیم انجام دهیم این است که سریع عمل کنیم، زیرا این کار اشتباه است. دکتر محکوم کرد، کودکان را در معرض خطر سیاست های سهل انگارانه و فرقه ای قرار ندهید.

"قانون ترانس" کاتالونیا ایدئولوژی را به کلاس های درس و بیمارستان ها آورد.

سیلویا کاراسکو، استاد سابق مردم‌شناسی اجتماعی در UAB و رئیس Feministes de Catalunya نیز سخنرانی کرد. کاراسکو ثبت کرد که مرجع در اسپانیا "قانون ترنس" کاتالونیا در سال 2014 است "که ایدئولوژی تراجنسیتی را به کلاس ها و بیمارستان ها منتقل کرد." او داده‌های قابل‌توجهی را ارائه کرد، مانند اینکه «فقط بین سال‌های 2015 تا 2021، افزایش 5.700 درصدی دختران 10 تا 14 ساله در کاتالونیا که توسط سروی ترانسیت آ کاتالونیا تحت درمان قرار می‌گیرند، بوده است». کاراسکو اصرار داشت که "هیچ راهی برای پذیرش این که این کودکان و نوجوانان بدن جنسی شده خود را رد می کنند وجود ندارد" و درخواست کرد که تحقیقاتی در سرویس ترنس که از موسسه Català de la Salut عبور کرده است، انجام شود. او گفت: "قوانین ترانس" حمله ای علیه یکپارچگی و توسعه است و تنها در خدمت غنی سازی بخش داروسازی است."

Nagore Goicoechea، زن جوانی که معتقد بود ترنس است اما بعدا دستگیر شد، نیز در آن روز مداخله کرد. در 15 سالگی متوجه شد که من ترنس هستم، از بدنم متنفرم، در واقع یک پسر بودم. او به آنها توضیح داد که به پدر و مادر گفته است که باید من را هورمون کند و مرا عمل کند. روانشناسم به من گفت که باید تغییر کنم، اما او اشتباه می‌کرد.» او به شنوندگان اذعان کرد. مرد جوان تشخیص داد که "ناراحتی های قبلی همان چیزی است که این مشکلات را ایجاد می کند، همانطور که در مورد من و در 97 درصد کل اتفاق افتاد."

مادران صحبت می کنند

همچنین نوبت به مادرانی رسید که دختران مبتلا به دیسفوریا داشتند. مارتا اولیوا، سخنگوی آماندا، گروهی از مادران نوجوانان و دختران مبتلا به نارسایی جنسی تسریع شده، گفت که آنها با هشت بنیانگذار شروع کردند و اکنون 400 والدین بخشی از انجمن هستند. 97 درصد آنها ناراحتی عاطفی قبلی دارند (بی اشتهایی، خودآزاری، افسردگی، اضطراب...) و این گاهی از موقعیت های قبلی دیگر مانند «قلدری» یا مشکلات در خانه ناشی می شود... دختران ما در شبکه ها حرکت می کنند. و پیام ها آنها را به این فکر می اندازد که در صورت انتقال، مشکلات حل خواهند شد. خود را گول نزنید، آنها به تغییر جنسیت یا عمل های ثبت شده رضایت نخواهند داد.

اولیوا از این ناهماهنگی انتقاد کرد که به این معنی است که آنها به عنوان مادر از عیوب فرزندان خود مطلع می شوند، اما نه اینکه می خواهند آنها را به گونه ای دیگر خطاب کنند. وی همچنین از وجود کارگاه هایی در مدارس که به آنها گفته می شود "جنسیت یک طیف است، چیزی که می توان انتخاب کرد و واقعیت بیولوژیکی نیست" را محکوم کرد.

"اگر دختری را دیدیم که فوتبال بازی می کند معلمان باید هشدار دهند"

آنچه توسط آنا هیلدالگو، معلم و عضو جنبش فمینیستی کنفلوئنسیا (دوفمکو) نیز محکوم شد، تکان دهنده بود. او گزارش داد که معلمان مجبور به اعمال پروتکل های راهنمایی هستند که از چشمان ترنس جوامع خودمختار سرچشمه می گیرد. «در مراکز، کارگاه‌هایی برگزار می‌شود که پس از آن ادارات راهنمایی از دخترانی که می‌گویند غیر باینری یا ترنس هستند، پذیرایی می‌کنند. این یک سرایت اجتماعی است.» معلم اضافه کرد که وظیفه آنها شناسایی دانش آموزان ترنس است. اگر دختری را دیدیم که فوتبال بازی می کند، باید او را ترنس تشخیص دهیم. ما باید به تیم مدیریت اطلاع دهیم که به نوبه خود به والدین پسر بودن دخترشان را منتقل می کنند. ابراز تردید خود را "ترنس هراسی" می دانست.

کتاب "آموزش مختلط ربوده شده" (سرمقاله Octaedro) که در آن او به هیلدالگو کمک کرده است و توسط سیلویا کاراسکو (هم بنیانگذار Dofemco) هماهنگ شده است، محکوم می کند که "با شفافیت کامل اطلاعات و بدون بحث اجتماعی، حرفه ای یا سیاسی، از در سال 2014، اکثر جوامع که توسط محافظه‌کاران، سوسیال دموکرات‌ها یا ملی‌گرایان اداره می‌شوند، قوانین و مقرراتی را تدوین کرده‌اند که ایدئولوژی تراجنسیتی را معرفی می‌کنند و به موازات آن، پروتکل‌ها و دستورالعمل‌های آموزشی را برای اعمال و انطباق اجباری در تمام مراحل آموزش ایجاد کرده‌اند. ".

در همین راستا، یک منتقد کروز توریخوس، روانشناس و کارشناس جنبش فمینیستی Igualdad de Confluencia، محکوم کرد که "آنها به مدارس می روند تا به همه کودکان اطلاع دهند که می توانند ترنس باشند تا شک ایجاد کنند."

ترنس هراسی "نو هراسی اساسی" است

در سومین میز گرد با عنوان "فمینیسم، دانشگاه و آزادی بیان"، خوزه مانوئل اراستی، استاد برجسته روانشناسی در دانشگاه اویدو، کشف کرد که ترنس هراسی یک "نو هراسی مطلق" است. ما با یک معضل اجتماعی جدی مواجه هستیم، «قانون ترنس»، اما مشکل دیگری نیز وجود دارد و آن دانشگاه است که اگرچه زرق و برق معبد دانش بودن را دارد، اما مکانی سازگار و ترسو است. با اساتیدی که به فکر منافع خود هستند.

مارینو پرز، استاد روانشناسی در دانشگاه اویدو و عضو آکادمی سلطنتی روانشناسی اسپانیا، در مورد "کودکی شدن دانشگاه و بحران آکادمی" صحبت کرد. او گفت: «الان این والدین هستند که از بچه‌ها می‌ترسند، که نتیجه آن این است که والدین به همه چیز بله می‌گویند و بچه‌هایی که به دانشگاه می‌روند هرگز «نه» نشنیده‌اند و به خاطر آن با منیت‌های متورم شده‌اند.» این آموزش مبتنی بر خودسازی است. احترام».

آمپارو دومینگو، نماینده اعلامیه بین المللی زنان در اسپانیا، از این واقعیت انتقاد کرد که بسیاری از قوانین ترنس منطقه ای با حمایت PP تصویب می شوند. او از حزب خواست که "اکنون که به نظر می رسد متوجه مشکل شده اند" مقررات را بررسی کند.

قول بازنگری در قوانین منطقه ای

کارمن ناوارو، معاون دبیر سیاست های اجتماعی PP، از دفاع از آزادی و برابری برای همه مردم حمایت کرد و توضیح داد که این روز جشن گرفته می شود "تا ما بچه ها، چگونه نمی توانیم جلوی این را بگیریم و برای حقوق به دست آمده به نفع زنان". ». در نهایت، این سازمان متعهد می شود که قوانین فراخودمختار را که PP در مورد آنها مسئولیت دارد، بررسی کند.