زندگی خارج از ایفما وجود دارد. در هفته هنر، پیشنهادهای هنری مختلف مکمل و موازی در سراسر مادرید به آنهایی که از چهارشنبه توسط ARCOmadrid و بقیه نمایشگاه‌های پایتخت میزبانی می‌شوند، شکوفا می‌شوند. برخی از ابتکارات خود هستند، برخی دیگر بخشی از برنامه مهمان نمایشگاه هستند، اما همگی افق فرهنگی را فراتر از سالن های 7 و 9 گسترش می دهند. دستور کار مادرید بی پایان است، در چهار نقطه اصلی. ABCdeARCO توری از برجسته ترین فعالیت های جایگزین را برگزار می کند.
در قلب مادرید، در یک قدمی Gran Vía، پدر آنجل با گرسنگی، تشنگی و سرما مواجه است. کلیسای سن آنتون روز و شب درهای خود را به عنوان مرکزی برای بی خانمان ها، به عنوان یک "بیمارستان صحرایی" برای محروم ترین افراد باز می کند. در این فضا، اسکار موریلو، تا فردا یکشنبه، «آبشار اجتماعی» را ارائه کرد، پروژه‌ای که ایده اجتماع را در آن مکان‌هایی که برای او دارای اهمیت اجتماعی است بررسی می‌کرد. خالق کلمبیایی می گوید: شکی نیست که این کلیسا یک محور مهم حمایت جامعه است.
این هنرمند 3 نقاشی و سفره های متعددی را که به طور خاص برای معبد خلق شده اند به نمایش می گذارد: "با تفکر در مورد چگونگی مداخله در فضا، به سفره ها به عنوان اشاره ای به حمایت جامعه فکر کردم." این پیشنهاد علاوه بر یک بعد اجتماعی، یک حس انتقادی قوی به دست می‌آورد که به تعداد سریال «سرجه (آب مروارید اجتماعی)» و با زمینه مداخله مرتبط است. برای موریلو، «جامعه آب مروارید دارد. به تعبیر امروزی، شما احساس می کنید که جامعه ای کاملاً نادان و کور هستید».
کنش های اجتماعی در مادرید اهمیت پیدا می کند. گروه LGTBI مدعی فضای خود در هنر است که از طریق آن می‌تواند تاریخ خود را بازسازی کند و مبارزات اجتماعی خود را نمایان سازد. آرشیو کوئیر آرخه، از 50.000 قطعه شامل عکس، روزنامه، نقد یا حکاکی تشکیل شده است، آمریکای لاتین را به روایت تاریخی مجموعه معرفی می کند. خالقان "کامل ترین آرشیو در جنوب جهانی" -علاوه بر کلمات- مجموعه داران حلیم بداوی و فیلیپه هینستروسا هستند که دوشنبه گذشته مقر اسپانیایی این نهاد را در خیابان دکتر فورکه افتتاح کردند.
مجموعه داران فیلیپه هینسروسا و حلیم بداوی در آرشیو آرخه مادرید کامیلا تریانا
نمایشگاه "داستان صورتی (نه چندان: تاریخچه فرهنگی عجیب و غریب" شامل مجموعه ای از بیش از 300 قطعه از آرشیو آرخه است. قدیمی ترین، حکاکی از تئودور دی برای از سال 1598، معروف به "شکار فاحشه"، نقطه شروع نمایشگاه. این نمایشگاه به ریشه‌های ترانسفورمیسم می‌پردازد، که در میان مواد دیگر، لباسی از درگ کلمبیایی مادولین کرافورد را در آنجا حفظ می‌کند. او نمونه‌هایی از اولین رمان‌های همجنس‌گرایان را از کلمبیا، پرتغال و اسپانیا ذکر می‌کند، مانند شماره‌های مجلات «Fuori»، پیشگام در ایتالیا، «Madrid Gay» یا «Der Eigene»، اولین نشریه همجنس‌گرایان در تاریخ.
یکی دیگر از فضاهای نمایشگاهی در پایتخت -و فضایی که صرفا تجاری هم نیست- تاسمان پراجکتز است، برنامه ای که توسط فرناندو پانیزو و دوروتی نیری حمایت می شود. این ابتکاری است که هدف آن ادغام مجموعه‌داران، گالری‌ها یا متصدیان در یک پروژه مشترک است. در تاریخ هایی مانند ARCOmadrid، در صحنه هنر مادرید وزن می یابد، "به منظور تسهیل انتشار و دانش هنرمند منتخب". به همین مناسبت، در فضا، یک شعبه بانک قدیمی، پروژه "NINES" توسط خالق السا پاریسیو را که این شنبه ارائه شد، تبلیغ کرده است.
«مؤسسه رمان متوجه سیگنال‌های خارجی» یک پروژه تحقیقاتی است که هنرمند آن را «درون فرازمینی» تعریف می‌کند و در باغ خانه والدینش فعالیت می‌کند. همچنین به عنوان رویکردی به عکاسی نجومی دریایی در نظر گرفته شده است. او این را به عنوان همکاری با خانواده اش می داند: "در واقع، آنها تیم من هستند." او تأیید می کند که آنها نسل ها بر روی این پروژه کار کرده اند، "با این اعتقاد که می توانند به این دنیا و جهان های دیگر در مقیاس های مختلف دست یابند."
ARCO، یک فرار
السا پاریسیو به مدت یک سال مدیر هنری OTR بوده است. فضای هنری، جایی که «مکان تماشا» اثر والریا ماکولان این روزها در آن به نمایش گذاشته شده است. این نمایش به نوبه خود بر پایه دراماتورژی و تئاتر یونانی ساخته شده است و خالق آرژانتینی در صحنه سازی آن مسیر طراحی مجدد بدن انسان را بررسی می کند. ماکولان توضیح داد که "آنچه نقاشی های روی دیوار بود، تبدیل به فیگور شد." از آنجا شروع به دیدن بدن ها و شخصیت ها کرد و با فعال سازی آنها به امکان داستان گویی فکر کرد. بنابراین، ممکن است که ساخت نمایشگاه - ویژه هفته هنر - به عنوان یک درام در سه پرده برنامه ریزی شود، همانطور که کیوریتور، کلودیا رودریگز-پونگا توضیح داده است. در فضایی که فقط در زمان‌های خاصی از سال باز است و ARCO یکی از آنهاست، هنرمند با آثار مختلف خود - کاریاتیدها، گورگون‌ها یا عصا - بازی می‌کند تا یک رابطه را پیکربندی کند.
بین هنر عمومی و دیجیتال، پروژه RE-VS. (Reversus)'، از گروه هنری Boa Mistura («ترکیب خوب» در پرتغالی)، متشکل از خاویر سرانو، خوان ژائومه، پابلو فریرو و پابلو پورون. این مفهوم ممکن است ساده به نظر برسد، اما اجرای آن پیچیده است: نقطه شروع یک نقاشی دیواری بزرگ 10×10 متری است که روی نمای ساختمانی در کنار استودیوی او، در محله Puente de Vallecas، دیوارنویسی شده است. پس از رنگ آمیزی، فضا به 35 ربع تقسیم می شود و به شکل NFT دیجیتالی می شود که در غرفه گالری Ponce+Robles در Ifema از طریق پلت فرم هنر دیجیتال Obilum به فروش می رسد. دنیای مجازی و واقعی به هم متصل شده اند. این به این دلیل است که هر بار که شما یکی از NFT ها را می فروشید، گروه ربع را از نقاشی دیواری پاک می کند. دو روز دیگر برای اطلاع از نتیجه نهایی باقی مانده است.
و از یک تازگی آن را کلاسیک است. چون... چه چیزی سنتی تر از کاراجیلو برای صبحانه؟ کارلوس آیرس اظهار داشت: ابتکار "بازدید از کاراجیلو" در روز جمعه به عنوان بخشی از برنامه مهمان ARCOmadrid به ششمین دوره خود رسید، "تلاش می کنیم هر سال سخاوتمندتر باشیم". این جلسه، علاوه بر پروژه های اخیر استودیوهای مالا فاما و ناو پورتو، حول محور مفهوم بهشت سوم که توسط میکل آنژ پیستولتو، استاد Arte Povera توسعه یافته بود، می چرخید. "این مفهومی است که از موضع گیری جامعه در مورد مشکلات اصلی خود صحبت می کند"، فلسفه ای که برای اولین بار در مادرید توسعه یافت، همانطور که توسط لوئیس سیکره توضیح داده شد: "و ما آن را در کارابانچل انجام دادیم". جلسه عمومی موسوم به "تولد دوباره کارابانچل" دیروز برگزار شد: استودیوی پیستولتو یک کره 1.60 متری ایجاد شده از کاغذ روزنامه را در خیابان های محله چرخاند و یکی از اجراهای تاریخی او را تقلید کرد.
استودیو کارلوس گارایکوآ، همکار رویداد Rebirth، دیروز جمعه فضای جدید خود را با نمایشگاه جمعی از هنرمندان کیت هرینگ، دومینیک لانگ و خوزه مانوئل مسیاس افتتاح کرد. همچنین در Carabanchel، مرکز هنری دیگری که توسط انبارهای یک کارخانه نساجی قدیمی، بیش از 400 متر مربع اشغال شده است: Espacio Gaviota، که به این ترتیب به گروه بزرگی از نهادهای اختصاص داده شده به تولید و نمایشگاه هنر اضافه می شود.
جشنواره هنر مادرید حداقل یک هفته بیشتر به طول انجامید. Galería Nueva یک "چرخش" به مفهوم "عادلانه" را با نمایشگاه هنر GN پیشنهاد می کند، شهری که هدف آن "بی عجله و انعکاس" بیشتر از رویدادهای معمولی است. در این نسخه اول چندین پروژه قبلی از آمریکای لاتین، اروپا و اسپانیا وجود دارد: Art Concept Alternative، Ulf Larsson و ArtQuake Gallery.
اما این مهمانی - به معنای دقیق - امشب در Teatro Magno با چالش اتحاد موسیقی الکترونیک و هنر معاصر می‌آید. این رویداد در Art&Techno 'The Club' خواهد بود، رویدادی که با جلسات تکنو و اجرا با گروه های مختلف هنری به مادرید بازمی گردد. در Malasaña، Estudio Inverso درهای خود را باز می کند. و در سن بلاس، Paisaje doméstico تلاش کرد تا رام نشدنی را «پایین» بکشد: صد هنرمند در حال ادای احترام به پائولینا بناپارت. پول جمع آوری شده به انجمن محله Canillejas خواهد رفت.
شهری که هرگز نمی خوابد، بازدیدکنندگان را با تقویمی پر از هنر دیوانه کننده به چالش می کشد.
