نهادهای فمینیستی مونترو را متهم می‌کنند که آنها را از نظر اقتصادی خفه کرده است

دنبال کردن

در فدراسیون انجمن های زنان جدا شده و مطلقه، انجمن زنان برای سلامت و ADDAS، انجمن توجه به زنان تجاوز جنسی (اصلی آن به زبان کاتالانی Associació d'Atenció a Dones Agredides Sexualment است) بیش از سی سال از آنها حمایت می شود. کمک به زنان در موقعیت های آسیب پذیر مورد آزار و اذیت، تجاوز جنسی قرار گرفته اند، آنها دچار زنای با محارم، ازدواج های اجباری یا مثله شده اند. آنها گذشته مشترک و آینده نزدیک تقریباً یکسانی دارند که بسیار مبهم است: این سه نفر نارضایتی نهادهای اجتماعی بی شماری را که انتقال وجوه یارانه‌ای از طریق بخش مضاعف مالیات بر درآمد شخصی و مالیات شرکت‌ها را محکوم می‌کنند، به صدا در می‌آورند. این به اصطلاح یکپارچه 0.7 است که توسط دولت، از طریق دبیرخانه حقوق اجتماعی و خودمختارها به نسبت 80 تا 20 درصد اداره می شود و کمک هایی را برای حفظ نهادهای همبستگی توزیع می کند.

می‌گوید: «اگر شما با ایدئولوژی پودموس موافق نیستید، دو وزارتخانه (برابری و حقوق اجتماعی) به نفع سایر گروه‌ها و پلتفرم‌هایشان به ضرر پیشگامان و کسانی که طولانی‌ترین سابقه کار در اسپانیا را دارند، اما از ایده‌های آنها دور هستند، حمایت می‌کنند. ABC Soledad Muruaga، رئیس زنان برای سلامت.

این وجوه برای اولین بار در تاریخ تمام دولت های اسپانیا با تقریباً نیم سال تاخیر وارد شد. موسسات کمک های اجتماعی از ماه مه آنها را دریافت کرده اند و آنها هنوز هم مربوط به سال 2021 هستند. هنگام باز کردن پاکت اعلانات توسط ایالت، آنا ماریا پرز دل کامپو، رئیس فدراسیون زنان جدا شده و مطلقه، این رسانه را محکوم می کند. 'خفگی 71 درصد سهم کمتر'.

آنا ماریا پرز دل کامپو – گیلرمو ناوارو

مورواگا آن را تایید کرد. 85.000 از 250.000 یورو را دریافت کرده است که به آن اجازه می دهد سه برنامه بهبودی و مراقبت روانی خود را برای زنان در شرایط شکننده حفظ کند. 70 درصد کمتر است. بدترین چیز این است که پول نسبت به سال های دیگر بیشتر است و با این وجود، ما نهادهای زیادی هستیم که در این وضعیت جدی قرار می گیریم.

این که بودجه بیشتری وجود دارد توسط پلتفرم بخش سوم تأیید شد: «در آخرین تماس برای 0.7٪، در سال 2021، به طور کلی، بهبودی در سیستم مشاهده شد. به نوبه خود، 65 درصد از برنامه های ارائه شده بودجه دریافت کرده اند (در فراخوان قبلی 56 درصد بود). به همین ترتیب، میانگین نرخ پوشش در تامین مالی پروژه ها به 31 درصد (10 واحد درصد بیشتر از سال 2020) افزایش می یابد. با این حال، تقاضا (227 میلیون یورو) چند برابر بیشتر از انتقال است. وی ادامه می دهد: از سوی دیگر متوجه شده ایم که در سال های اخیر میانگین هزینه هر برنامه رو به کاهش بوده است. با این حال، با در نظر گرفتن تعداد بیشتر برنامه ها و بالاتر از همه، افزایش بودجه برای توزیع، متوجه می شویم که هزینه متوسط ​​هر برنامه به 87.300 یورو رسیده است که حدود 28.400 یورو بیشتر از سال قبل است. منابع این پلتفرم تایید می کنند که تاخیر انباشته بسیاری از نهادها را با مشکل مواجه می کند.

عواقب "هاچازو"

پس از «هاچازو»، Mujeres para la Salud مجبور می شود، پس از اخراج سه کارگر، دفتر مرکزی خود را در خیابان آلفونسو سیزدهم در مادرید رها کند و یک محل کوچک در خیابان کلمبیا در پایتخت اجاره کند. با آنچه از فروش ملک دریافت می شود، مورواگا تصور می کند که "آنها تا 2-3 سال آینده به بهترین شکل ممکن زنده خواهند ماند." زیرا در غیر این صورت "بسیاری از این زنان رها شده اند" او اعتراض کرد.

پرز دل کامپو خشم عمیق خود را از وزرای ایون بلارا و ایرن مونترو که بیش از یک بار در انظار عمومی به دلیل سیاست‌های «دگرباشان» علیه فمینیسم زشت نشان داده است، پنهان نمی‌کند. «دقیقاً کسانی که تصور می‌کنند از زنان کتک خورده توسط خشونت جنسی دفاع می‌کنند، راه را به نهادهای پیشگام قطع می‌کنند، در حالی که در روزهای اخیر می‌بینیم که چگونه اسپانیا برای جنایات جنسی پر از اجساد به نظر می‌رسد. تصادفی نیست، سیستم کار نمی کند و این اتفاقات زمانی رخ می دهد که سطح دفاعی زنان پایین بیاید. در بالای ما که مراقب آنها هستیم، ما را غرق می کنند.»

مورد او پارادایم است. پس از ده سال مدیریت و بزرگترین و اولین مرکز در کشور برای بازیابی مراقبت های همه جانبه از زنان و کودکان قربانی خشونت جنسی و مخفی نگه داشتن مکان آن برای آشکار نشدن آن برای متجاوزان، این هفته شورای شهر مادرید تصمیم گرفت. به دلیل کمبود منابع، موقعیت مکانی را به عنوان یک فریاد کمک علنی کرد (ارتکاب بی احتیاطی جدی). کنسرسیوری هشدار داد: "تداوم آن در خطر است" و افزود که برای اولین بار از سال 1990 و پس از کمک به 700 زن و 800 خردسال، چنین خدمات ضروری فمینیستی با تصمیم دولت "در خطر جدی ناپدید شدن قرار دارد". شورای شهر وزارتخانه های پودموس را به چالش کشید: «خشونت پایدار است و خدمت ضروری است».

فمینیست تاریخی پرز دل کامپو مقاومت می کند. من حتی نمی خواهم در مورد خداحافظی بشنوم. ما در حال حاضر 50 خانواده در داخل داریم، 42 زن. ما نمی توانیم آنها را رها کنیم. به همین منوال ادامه می دهیم.» وی ضمن تشکر از کارگران این مرکز که چهار ماه بدون حقوق مانده اند، تاکید کرد. انجمن مادرید 60.000 یورو و در مهلت مقرر به ما داده است. مبلغی که ما اکنون از دولت دریافت کرده ایم، برای حفظ کارکنان روانشناسان، مربیان، مددکاران اجتماعی و خدمات حقوقی مضحک است. این «مردم» پیشنهاد تعطیلی مرکز [پیام به وزرای بنفش] را داده اند، اما یادآوری می کنم که زنان رای می دهند. این یک تعقیب و گریز است."

اولین پناهگاه برای زنان کتک خورده در کشور که از سال 1990 در شهرداری مادرید - G. NAVARRO افتتاح شد.

در مثال سوم، ADDAS، هدف خشم آنها ژنرالیتات کاتالونیا و سیستم منحرف است: گلوریا اسکودرو، هماهنگ کننده انجمن پیشگام برای کمک به زنان مورد تجاوز جنسی در این خودمختاری، "خشونت نهادی است" را تحریک می کند. آنها ماشین حساب را بیرون آورده اند زیرا تهدیدی جدی برای بقای خود می بینند. او پس از دریافت 12.000 یورو از شورای شهر بارسلونا و 5.000 یورو از شورای استان برای نگهداری و اجاره دفتر مرکزی به مدت یک سال به اسکودرو گفت: "ما نقدینگی نداریم." به دلیل یک خطای "فنی"، آنها از مشارکت های عمومی جامعه-دولت حذف شده اند. این سیستم به گونه‌ای طراحی شده است که کار نمی‌کند، باید در گذشته، کورکورانه، بدون دریافت کمک سال قبل، خدمات ارائه کند. این یک مشکل مزمن است که امسال با تأخیر زیاد آن تشدید شده است.» او به این روزنامه اذعان می کند. در حال حاضر، خرداد امسال و پس از 30 سال کار بی وقفه، "همه کارگران به یک ERTE رفته اند"، او گلایه می کند.

از نظر روانی و قانونی همراهی 350 قربانی خشونت جنسی رسانه ای در هر سال مستلزم پول بیشتری است. برای اولین بار ما افرادی را در لیست انتظار داریم و هشت زن تجاوز شده را داریم که اکنون نتوانسته ایم به آنها کمک کنیم.» او گریه می کند.