در زمان نوشتن این ستون، تلفن های کمتر از پنجاه نفر سیگار می کشند. بلاتکلیفی در مورد آنچه در جلسه تشکیل دادگاه های منطقه خواهد آمد، امروز (دیروز) کامل و مطلق است. حزب مردمی موضع خود مبنی بر عدم واگذاری ریاست مجلس قانونگذاری به وکس را تکرار کرده است و در صورتی که «در افراط» نتواند بر سر یک سری نکات برنامه‌ای به توافق برسد، احتمال الحاق اعضای تشکیلات راست‌گرا را به قوه مجریه واگذار کرده است. همانطور که قصد اولیه آلفونسو فرناندز مانوئکو بود، به تنهایی حکومت کنید.
Vox، از طریق دادستان‌های متعدد و در زمان‌های مختلف در طول این فرآیند قبل از شروع این مجلس، همیشه روشن کرده است که «نه کمتر از آنچه با سیودادانوس توافق شده است»، یعنی ریاست کورتس، معاون، می‌خواهد. ریاست دولت، سخنگوی و چهار وزارتخانه.
در این صورت، منطق سیاسی، مانند خود افکار عمومی، خواهان پیمانی است تا به هیچ وجه از تکرار شرم آور انتخابات منطقه ای جلوگیری شود. به نظر می رسد رای دهندگان می گویند: «آقایان، یکدیگر را درک کنید». و به این ترتیب، در رودخانه‌ای متلاطم، PSOE بازنده لوئیس تودانکا اکسیژن می‌گیرد و وارد صحنه می‌شود و در ازای عدم موافقت با پسران سانتیاگو آباسکال در فلات کاستیلیا و لئون، از نامزدی مانوئکو خودداری می‌کند. در نهایت، اگر دیشب بین جناح راست، از مرکز تا مساوی ترین سمت آن، توافقی جهانی حاصل نشود، می توانند سوسیالیسم را احیا کنند. چیزهای باورنکردنی تری در دنیای خاص سیاست دیده شده است. هیچ کس چیزی نمی داند، اما همه انتظار دارند که منطق حاکم شود، اما کدام منطق؟ راست میانه و فراتر از آن، یا دو حزبی که این همه ثبات را در عرصه های ملی، منطقه ای، استانی و محلی به نظام بخشید؟ در مادرید، سوسیال کمونیسم بی‌هراس حکومت می‌کند، بنابراین گفتمان مقابله با افراط‌گرایی اولین موردی است که از آن دفاع و حفظ کرده است تا مجتمع مونکلوا را به پناهگاهی تبدیل کند که شما را به پوتین در کرملین روسیه بخنداند. راه حل؟ فردا ساعت 12 در Cortes de Castilla y Leon.
