تلسکوپ eROSITA در سال 2019 یک جفت غول پیکر از حباب های تابش اشعه ایکس را کشف کرد که هر کدام حدود 36.000 سال نوری ارتفاع و 45.600 سال نوری عرض دارند، در بالا و پایین مرکز کهکشان راه شیری ما. این حباب‌ها به طرز عجیبی بسیار شبیه به دو حباب دیگر بودند که یک دهه قبل توسط رصدخانه پرتو گاما دیگری به نام Fermi کشف شد. تا حدودی کوچکتر به نظر می رسید که بلعیده شده بودند.
آنچه می توانست باعث ایجاد این دو جفت غول شده باشد تا کنون یک راز بوده است. اما شباهت‌های آن‌ها در اندازه و شکل نشان می‌دهد که آن‌ها باید توسط همان رویداد فاجعه‌آمیز به بیرون پرتاب شده باشند، نیروی وحشتناکی از انرژی که از هسته کهکشان ما فوران می‌کند. یک مطالعه جدید
منتشر شده در "نجوم طبیعت" توسط یک تیم بین المللی نشان می دهد که حباب ها نتیجه یک جت انرژی قدرتمند تولید شده توسط Sagittarius A*، سیاهچاله فوق العاده در مرکز کهکشان راه شیری هستند. حدود 2,6 میلیون سال پیش شروع به ریختن مواد کرد و در حدود 100.000 ظاهر شد.
"نتیجه گیری ما از این نظر مهم است که درک نحوه تعامل جادوگران سیاه با کهکشان های منطقه ای که شما در آن هستید ضروری است، زیرا این تعامل به این جادوگران سیاه اجازه می دهد تا در پرتو [رشد] غیرقابل کنترل شکلی کنترل شده ایجاد کنند." Mateusz Ruszkowski، ستاره شناس دانشگاه میشیگان و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید.
دو مدل رقیب وجود دارد که حباب‌های Fermi و eRosita را توضیح می‌دهند. اولی نشان می‌دهد که جریان خروجی توسط یک فوران هسته‌ای انجام می‌شود که در آن یک ستاره به یک ابرنواختر منفجر می‌شود و مواد را دفع می‌کند. مدل دوم، که یافته‌های این تیم از آن پشتیبانی می‌کند، نشان می‌دهد که این جریان‌ها توسط انرژی خارج شده از سیاهچاله عظیم در مرکز کهکشان ما هدایت می‌شوند.
گذشته فعال
سیاهچاله ها اجرام منفرد هستند، چنان پرجرم که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند. با این حال، وقتی سیاه‌چاله‌ها با مواد اطراف خود پر می‌شوند، می‌توانند جفت جت‌های پرانرژی ماده ایجاد کنند که در جهت مخالف با سرعت‌های نسبیتی شلیک می‌کنند، کسر قابل‌توجهی از سرعت نور. بر اساس مدل ساخته شده توسط ستاره شناسان، این جت های بسیار قدرتمند حدود 100.000 سال دوام آوردند. در این مدت 10,000 برابر جرم خورشید را در خود فرو برد.
ستاره شناسان به رصد این حباب ها علاقه مند هستند زیرا این حباب ها در حیاط خلوت کهکشانی خود ما اتفاق می افتند، برخلاف اجرام در کهکشان های مختلف یا در فاصله بسیار زیاد کیهانی. وجود حباب ها نشان می دهد که قوس A* در مقایسه با آرامش ظاهری فعلی گذشته بسیار فعال تری داشته است. این فعالیت‌ها اطلاعات ارزشمندی در مورد چگونگی رشد سیاهچاله و کهکشان به اندازه کنونی به محققان می‌دهد. این یافته ها همچنین می تواند برای یافتن وجود حباب های مشابه در کهکشان های دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
