لهستان، آخرین مرز ناتو به امید یک میلیون پناهنده

دنبال کردن

در مورد اهمیت حفاظت از همسایه لهستان با اوکراین توسط ائتلاف، او توضیح خوبی از این واقعیت ارائه می دهد که به یگان آمریکای شمالی که در حساس ترین نقطه خود، لشکر 82 هوابرد، افغانستان را تخلیه کرده بود، دستور داده است که مرز را تقویت کنند. جبهه آن آخرین قهرمانی است که از رمپ آخرین طیاره ای که فرودگاه کابل را ترک می کند، جنرال دو ستاره کریس دوناهو رنج می برد. انگار احساس امنیت نمی کنی.

نیکوکار لهستانی شیمون که صبح جمعه رادوم، شهری در جنوب ورشو را ترک کرد تا چهار تا به گذرگاه خربنو برود و خانم کوتلو اوکراینی را برای ملاقات با او بیاورد، "ما مرز ناتو هستیم" را خلاصه می کند.

نوه‌اش آناستازیا، 24 ساله، و نوه‌اش کریستین، سه ساله، منطقه جنگی را ترک می‌کنند. انتظار در لبه حصار دردناک می‌شود و خانم کوتلو با نفرین‌های تکرار نشدنی به ولادیمیر پوتین می‌رود و اشک می‌ریزد، سیگار یکی پس از دیگری می‌آید، اگرچه او آنچه را که لازم است با آرامشی که از آگاهی از امنیت به دست می‌آید تحمل می‌کند. با آن که در حال سقوط است، قیمتی ندارد.

بر اساس محاسبات دولت فوق محافظه کار آندری دودا که در حال حاضر XNUMX مرکز پذیرش در شهرداری های خط مقدم راه اندازی کرده است، اگر احساس کند دیپلماسی چاره ای ندارد، لهستان در حال آماده شدن برای پذیرایی از یک میلیون اوکراینی در این بحران است. که در آن تخت، غذا، کمک های پزشکی و اطلاعات برای کسانی که به آن نیاز دارند ارائه می شود. این جمعه در برخی از تقاطع ها، مدیکا و گاهی در دورهوس، ترافیک صد کیلومتری وسایل نقلیه جمع می شود. بد نیست آنقدر حسن نیت برای مقاماتی که در پاییز گذشته با بازگرداندن پناهجویان سوری و عراقی درز غرب را به لرزه درآوردند که، بله، همسایه بلاروسی ناراحت کننده به طور مصنوعی تلاش کرده بود تا یک اتصال کوتاه اروپایی ایجاد کند که به نوعی باعث ایجاد یک اتصال کوتاه در اروپا شد. مقدمه این در آن زمان گفته شده بود که کرملین همیشه پشت این حمله بود.

خروج جمعیت اوکراین

خروج از

جمعیت اوکراین

زمان سیاه و سفید

در لهستان آنچه از دیروز وارد شده است خانواده های از هم پاشیده هستند. زنان و کودکان، بدون شوهر و بدون پدر، به دستور کی‌یف، رئیس جمهور آن، ولودیمیر زلنسکی، مبنی بر اینکه همه مردان در سن جنگ، دقیقاً بین 18 تا 60 سال، در کشور بمانند. دستورالعملی که به طور غریزی سیاه و سفید جنگ جهانی دوم را برمی گرداند و در انتهای گریه اندکی خجالت زده - هنوز پاره نشده است، شوک اجازه نمی دهد احساسات را رها کنیم - همسرانی که با چمدان ها در حال فرار هستند. و یکی از معدود اسباب بازی هایی که توانسته اند آن را بگیرند.

به محض ورود آنها به خاک لهستان، که دیروز نیز در اتوبوس های خط معمولی بود، اوضاع به همین منوال است، اعضای خانواده مستقیماً منتظر آنها هستند. مانند آناستازیا، مادربزرگش، خانم کوتلو، که سال ها پیش در آنجا ساکن شد و به یک مرکز ماساژ پناه داد. او یکی از میلیون‌ها مهاجر خوش‌آمد اوکراینی، سفیدپوست، مسیحی است که باید گفت که عمدتاً مشاغل خانگی و غیر ماهر را در کشور اشغال می‌کنند و به ویژه از سال 2014 که روسیه داوطلبانه کریمه را ضمیمه کرد، این خروج را انتخاب کردند. شبه جزیره در آنجا من قبلاً شنیدم که جاه‌طلبی‌های امپریالیستی مسکو فقط می‌تواند فراتر برود و تضمین آزادی بسیار راحت است، چنان که ورشو با معافیت آنها از ویزا برای سفر تسهیل کرد. در حاشیه، دیروز از جلب توجه متوقف نشد که خودروهایی با پلاک لتونی، لیتوانی، جمهوری چک یا حتی جنوب آلمان در این گذرگاه خربنو فرود آمدند. دیاسپورای اوکراینی بسیار بزرگ است. هر آنچه که برای دور نگه داشتن آنها از میدان جنگ لازم است.

این رابطه همسایگی همیشه اینطور نبود، قتل عام لهستانی ها به دست اوکراینی ها در دهه 40 بسیار عقب مانده است، اما یک دشمن مشترک به بزرگی پوتین تفاوت های گذشته را کمرنگ می کند. به عنوان مثال، شیمون، که خانم کوتلو را در چنین شرایط سختی همراهی کرده است، گول می زند که تقریباً احساس می کند یک اوکراینی دیگر است و اگر در آن طرف باشد، در دفاع از قلمرو شکی ندارد. اما آنها می توانند با امنیت به اینجا بیایند و از اینکه ما آخرین مرز ناتو هستیم استقبال کنند - او تاکید می کند.