تظاهرات در مقابل کشتی Estai پس از آزادسازی Manuel P. Villatoro@VillatoroManu به روز رسانی: 17/02/2022 08:22h
ما می خواهیم بدانیم چرا آنها ما را با سلاح تهدید می کنند. ما ماهیگیر هستیم." حوالی نیمه شب شب 9 مارس 1995، یک درگیری بین المللی آغاز شد که کمتر کسی آن را به یاد می آورد: به اصطلاح جنگ هالیبوت. در اقیانوس اطلس شمالی باران می‌بارید، مقدمه‌ای غم‌انگیز برای تنش‌هایی که در شرف فوران بودند، زمانی که صدای زنگ فلزی یک مسلسل باد را در نیوفاندلند قطع کرد. گلوله ها از کشتی "کیپ راجر" که بیشتر کانادایی بود تا کرلینگ بود و هدف کشتی ماهیگیری "استای" از ویگو بود. این اولین حمله ای بود که کشور علیه حمله دیگری در چهار دهه گذشته انجام داد.
انفجار آن مسلسل به چندین ساعت فراز و نشیب و مکالمه بین هر دو کشتی در یک راس مشترک پایان داد: ماهیگیری هالیبوت، حیوانی شبیه به کف پا.
برخی -کانادایی ها- از گالیسیایی ها خواستند که دور از آن دریاها را ترک کنند. بقیه - اسپانیایی ها - معتقد بودند که در صورت تمایل می توانند در آب های بین المللی ماهیگیری کنند. همه چیز همانطور که قرار بود به پایان رسید: دستگیری کشتی ویگو توسط گارد ساحلی. از آن زمان به بعد، دادن و گرفتن آغاز شد که منجر به اعلام جنگی شد که به سختی یک روز طول کشید و نزدیک بود اروپا را به درگیری بزرگتر بکشاند.
تنش های اولیه
اما جنگ تنها در یک روز بر اساس سخنان متکبرانه و توهین در دریاهای آزاد روشن نشد. در عمل، این ماهیگیری ماهی قرمز را در این منطقه به شدت محدود کرد. این نزاع در میدان دیپلماتیک با انگیزه رای گیری در سازمان شیلات آتلانتیک شمالی (NAFO) ناپدید شد که به موجب آن اتحادیه اروپا مجبور شد سهمیه فعلی خود را که 75 درصد از صید هالیبوت گرینلند در آن منطقه تنها 12,59 درصد برنزه است، کاهش دهد. ، این روزنامه تایید کرد.
میخ روی کیک اظهاراتی از سوی دولت کانادا بود که در آن آنها تأیید کردند که "اقدامات لازم برای تضمین پایان یافتن بیش از حد خارجی جمعیت های سواحل شرقی" اتخاذ خواهد شد. از آنجایی که گویی تهدید پنهان از قبل کافی نبود، در 12 مه «حفاظت از ماهیگیری ساحلی» اصلاح شد، بنابراین، استفاده از نیروی نظامی علیه هر کسی که به آب های سرزمینی آن دسترسی داشت، امکان پذیر شد. به گزارش ABC، ماه‌ها بعد، برایان توبین، وزیر شیلات و اقیانوس‌های کانادا، هنگام ابلاغ اصلاحات مقررات ماهیگیری برای اعطای حق فعلی خارج از 200 مایل حوزه قضایی، بیشتر از درجه حرارت رنج برد.
+ اطلاعات
و بر روی آن ستون‌ها، ناوگان ماهیگیری گالیسیا در مارس 1995 وارد نیوفاندلند شد. می‌توان گفت که پس از هشدارها و تهدیدهای بی‌شماری از سوی مقامات محلی ساحلی، هزینه این ظروف توسط 'estai' پرداخت شده است. ABC در 10 همان ماه گزارش داد: "کانادا دیروز سوار شدن را پذیرفت و از یک کشتی اسپانیایی که ماهی هالیبوت گرینلند را صید می کرد، دستگیر شد." دولت اسپانیا این خشم را "اقدام دزدی دریایی" خواند، در حالی که نمایندگان اتحادیه اروپا آن را "اقدامی غیرقانونی خارج از رفتار عادی یک کشور مسئول" خواندند. توبین نترسید و پاسخ داد که شکار به هر کشتی ماهیگیری که مقررات جدید را نقض کند گسترش خواهد یافت.
هوئلگا گفت که تصاویر تسخیر 'Estai' اسپانیا را شوکه کرد. دیدن ملوانان از ویگو که به بندر می‌رسند و مردم محلی از آنها استقبال می‌کنند، غرور ملی بود. فراتر از آن، کاپیتان کشتی، انریکه داویلا، طی تماسی تایید کرد که وضعیت خدمه خوب است: "من آرام هستم، حال همه ما خوب است و آنها به درستی با ما رفتار می کنند." او همچنین توضیح داد که زمانی که قایق ماهیگیری سوار شد، آنها "حداقل 300 مایل از ساحل کانادا فاصله داشتند." یعنی در آبهای بین المللی. "ما تصمیم گرفتیم به آنها اجازه دهیم تا به ما حمله کنند تا تمامیت بدنی ما حفظ شود."
آنها با پرداخت نوعی باج 50 میلیون پستایی در آزادی خود تأخیر نکردند، اما بذر درگیری قبلاً کاشته شده بود. واکنش ها در اسپانیا چند برابر می شود و هیچ کدام به دنبال آرامش نبودند. مانوئل فراگا، رئیس قوه مجریه گالیسی، گفت که او "آن را که اسیر شده است به عنوان یک تجاوز در همه ساکنان اسپانیا می داند." و همین کار توسط خوان کامانو، مشاور شیلات، انجام شد که کانادا را به انجام "اقدام جنگی علیه یک کشور مستقل" متهم کرد. وی در عین حال تاکید کرد که اتحادیه اروپا باید تحریم هایی را بر این کشور آمریکای شمالی فراتر از مسائل ماهیگیری اعمال کند.
جنگ یک روزه
دولت، به ریاست سوسیالیست فیلیپه گونزالس، کوچک نشد و با فرستادن یک کشتی به نام «ویگیا» به Terranova برای محافظت از رستوران ماهیگیران پاسخ داد. اما حتی آن هم روحیه را از بین نبرد. بلکه آنها را داغ تر می کرد. ABC در 21 مارس، اندکی پس از آن، ارتش اسپانیا نوشت: "هم مالکان کشتی و هم ناخداهای فریزرهای اسپانیایی "آزار و اذیت" کشتی‌ها توسط واحدهای نیروی دریایی کانادا و هواپیماهای هم‌ملیتی را محکوم کرده‌اند. کشتی به منطقه خواهد رسید.
در طول ماه‌های بعد، کانادا به کمپین آزار و اذیت کشتی‌های ماهیگیری اسپانیایی ادامه داد. به سختی پنج روز پس از رسیدن "ویگیا"، آنها به "وردل"، "مای چهارم"، "آنا گاندون" و "خوزه آنتونیو نورس" با ماشین های آب پاش حمله کردند. توبین آن حملات را تأیید کرد و اظهار داشت که وقتی زمان آن فرا رسد، در استفاده از زور تردید نخواهند کرد. به نوبه خود، اسپانیا به ناوگان اجازه داد به ماهیگیری ادامه دهد و اقدامات دشمن جدید خود را محکوم کرد. اتحادیه اروپا با خشم مدیر اجرایی فیلیپه گونزالس موافقت کرد، اما هیچ تحریم اقتصادی اعمال نکرد. انگار همه چیز به بن بست رسیده بود.
+ اطلاعات
مسئولین کشتی‌های ماهیگیری و فریزرها در اظهاراتی به این روزنامه صریحاً گفتند: «فشاری که به ما وارد می‌کنند یک جنگ روانی واقعی است. چهار قایق گشتی کانادایی کمتر از سی متر با قایق‌های ما فاصله دارند، با نورافکن‌های بزرگ که ما را خیره می‌کنند و مانع از کار می‌شوند». Eugenio Tigras، کاپیتان "پسکامارو I"، حتی واضح تر و واضح تر از این بود که مجبور شد با سربازان ناو شکست ناپذیر بجنگد که در هنگام دریانوردی برای وادار کردن کانادایی ها به پایین کشیدن رنج می بردند. با این حال، اصل همه آنها ساده بود: "هیچ کس ما را مجبور نخواهد کرد ماهیگیری را در مناطق ماهیگیری آبهای NAFO متوقف کنیم".
در 14 آوریل به اوج رسید. حدود ساعت شش بعد از ظهر، دولت کانادا تصمیم گرفت که آخرین حمله به یک قایق ماهیگیری باعث خروج قطعی اسپانیا از نیوفاندلند شود. پس از یک جلسه سریع، وزرا تصمیم گرفتند که یک گروه با دستور حمله، بندر هالیفاکس را ترک کند. روشی پنهانی برای اعلام جنگ.
+ اطلاعات
به گفته CISDE ("پردیس بین المللی امنیت و دفاع")، این دستگاه از قایق های گشتی "Cape Roger"، "Cygnus" و "Chebucto" تشکیل شده است. کشتی گارد ساحلی 'JE Bernier'; یخ شکن «سر جان فرانکلین»؛ ناوچه "HMCS Gatineau" و "HMCS Nipigon" - یکی از آنها با یک هلیکوپتر در کشتی -؛ تعداد ناشناس زیردریایی و نیروی هوایی. ظاهراً صحبت هایی برای اعزام جنگنده ها انجام شده است. در آن زمان در مقابل آنها دو قایق گشتی در منطقه مستقر بودند.
اندکی بعد، پل دوبوآ، وزیر امور خارجه این کشور، سفیر اسپانیا در اتاوا را احضار کرد و هواپیماها را به او اطلاع داد. او که ترسیده بود با خود رئیس جمهور فیلیپه گونزالس تماس گرفت. همه در چند دقیقه خریداری شده است. سپس با قبول شرایط و تحویل 40.000 تن هالیبوت. نقطه و پایان برای درگیری که در عمل یک روز طول کشید.
