وقتی اوا بایلن کوچک بود، عاشق مطالعه و انجام تکالیف بود، حتی در تابستان! با این حال، وقتی سه فرزندش را به دنیا آورد، قدردانی او از این وظایف به شدت تغییر کرد. به نظرم پوچ به نظر می رسید که آنها مجبور بودند از کلاس به خانه برگردند و جلوی کتاب ها ادامه دهند، در حالی که برای آنها سخت بود و حتی بیشتر از آن، اینکه در تابستان مجبور به انجام تمرینات خسته کننده و تکراری بدون خلاقیت می شدند. تنها چیزی که آنها به آن دست یافتند این بود که منتظر بازگشت به مدرسه در ماه سپتامبر نبودند.
در سال 2015، این مادر کمپین فشرده ای را برای جمع آوری امضا برای منطقی کردن تکالیف راه اندازی کرد. به 200.000 چسبندگی دست یافت، در حالی که به بحثی دامن زد که بسیاری از خانواده ها را تحت تاثیر قرار داد. امروزه بایلن مسئول مدرسه خانواده‌های رصدخانه آموزشی دانشگاه ری خوان کارلوس است و همچنان فکر می‌کند که در تابستان نباید تکلیفی وجود داشته باشد یا اگر وجود دارد، باید داوطلب باشند. «اجبار کردن کودکان به انجام آنها به منزله واگذاری مسئولیت انجام آنها به خانواده ها است. بسیاری از والدین هستند که برای آشتی، فرزندان خود را به پدربزرگ و مادربزرگ خود می سپارند، اما نه می دانند چگونه به نوه های خود کمک کنند و نه باید آن نقش را بر عهده بگیرند.
می افزاید که «وقتی والدین هنوز در تعطیلات نیستند، چیزی که کمتر از همه می خواهند این است که از اداره به خانه برگردند و با فرزندان خود که تمایلی به انجام تکالیف ندارند درگیری داشته باشند. منصفانه هم نیست که وقتی والدین چند روزی در تعطیلات هستند، مجبور شوند کتاب ها را به ساحل ببرند تا آنها را تمام کنند. علاوه بر این، این پارادوکس را اضافه می کند که در مؤسسه وظایف تابستانی دیگر برای دانش آموزان ارسال نمی شود، درست زمانی که آنها قبلاً خودمختار هستند و می دانند چگونه وقت خود را بدون پشت سر گذاشتن والدین خود سازماندهی کنند.
Begoña Ladrón de Guevara، رئیس Cofapa و استاد آموزش در دانشگاه Villanueva، از مناسب بودن انجام تکالیف در تابستان به صورت داوطلبانه و متناسب با سن دانش‌آموزان دفاع می‌کند، اما وقتی معتقد است که «این وظایف باید انجام شوند مخالف است. توسط فرزندان مستقل و بدون نیاز به حضور والدین در کنار خود انجام می شود. آنچه مشخص است این است که اگر آنها روی این خودمختاری در انتظار دوره کار نکرده باشند، امکان انجام آن به تنهایی در تابستان برای آنها وجود نخواهد داشت. علاوه بر این، تعطیلات بسیار طولانی است و بسیاری از والدین قدردانی می کنند که مدارس آنها را در این نوع کارها راهنمایی می کنند تا فرزندانشان وقت خود را صرف انجام کاری سازنده کنند که به نفع رشد آنها باشد».
بایلن می‌افزاید که «خانواده‌ها نباید مسئولیت کاستی‌های نظام آموزشی را بپذیرند. اگر دانش‌آموزان خوب یاد گرفته‌اند، مجبور نیستند در تابستان تجدیدنظر کنند و اگر مجبورند این کار را انجام دهند، به این دلیل است که مطالب به درستی به آنها منتقل نشده است.»
در همین راستا، رئیس کوفاپا اضافه می‌کند که «آنها نباید بیشتر بیاموزند، بلکه برای تقویت و ترویج اضطراب یادگیری، بررسی آنچه دوست دارند و برای دوره بعدی به آنها کمک کنند».
لادرون دو گوارا خاطرنشان می کند که در هر چمدان باید یک کتاب وجود داشته باشد، همانطور که در بسیاری از بزرگسالان وجود دارد، و همچنین دفترهایی برای نقاشی یا نوشتن مقاله در مورد آنچه می بینند - زیرا سفر قبلاً یک کارآموزی است - یا آنچه پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می گویند. وقتی با آنها هستند ریاضیات را نیز می توان با نگاه کردن به تیک های خرید یا محاسبه اندازه گیری مواد تشکیل دهنده در دستور العمل های آشپزی بررسی کرد... اگر والدین بتوانند بین مدارسی که این کارها را ارسال می کنند یا نه انتخاب کنند، این بحث برطرف می شود. نکته عجیب این است که آنچه برای پسری که با برادرش یکی است خوب می شود برای او خوب پیش نمی رود. هر مورد باید مورد ارزیابی قرار گیرد.» رئیس کوفاپا در پایان گفت.
