دنبال کردن
گروهی از محققان جمعیتی از استخوانهای قطبی را کشف کردهاند که از نظر ژنتیکی در رستوران جدا شده در جنوب شرقی گرینلند مشخص شدهاند. برخلاف سایر گروهها که برای زنده ماندن به آب دریا وابسته هستند، این حیوانات در تمام طول سال روی یخهای آب شیرین در نزدیکی یخچالهای طبیعی، در شرایطی شبیه به آنچه برای قطب شمال در پایان قرن بیست و یکم پیشبینی شده بود، شکار میکنند. نویسندگان این مطالعه که پنجشنبه در مجله "Science" منتشر شد، معتقدند که یافته های آنها ممکن است خوش بینی را در مورد آینده حساس گونه در مواجهه با دمای گرمتر مورد انتظار به دلیل آب و هوا افزایش دهد.
این منطقه از سواحل گرینلند به دلیل آب و هوای غیرقابل پیش بینی، کوه های ناهموار و بارش برف سنگین به راحتی قابل دسترسی نیست.
دانشمندان میدانستند که خرسهایی از سوابق تاریخی و داستانهای مردم بومی وجود دارند، اما نمیدانستند که چقدر خاص هستند. بث سافیرو، از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، میگوید: «این جداشدهترین جمعیت خرسهای قطبی روی این سیاره است. این گروه کوچک از چند صد نمونه تشکیل شده است. حداقل چند صد سال است که جدا از سایر جمعیت ها زندگی می کند، زمانی که اندازه آن تغییر نکرده است.
محققان معتقدند بخشی از دلیل منزوی بودن جمعیت این است که خرسها از همه طرف محصور شدهاند: قلههای تیز کوه و یخهای عظیم گرینلند در غرب، و آبهای آزاد تنگه دانمارک و جریان خطرناک ساحلی. در شرق. اندازه گیری بدن حیوانات نشان می دهد که ماده های بالغ کوچکتر از سایر مناطق هستند. آنها همچنین توله های کمتری دارند که ممکن است نشان دهنده عدم جفت شدن در چشم انداز پیچیده آبدره ها و کوه ها باشد.
خانواده خرس - ناسا
بدون یخ دریا
اما جالبترین نکته در مورد این گلزارهای منحصربهفرد این است که چگونه با محیط اطراف خود ارتباط دارند. ردیابی ماهوارهای مادههای بالغ نشان میدهد که برخلاف بسیاری از خرسهای قطبی دیگر که برای شکار بر فراز یخهای دریا سفر میکنند، نمونههایی که از جنوب شرقی گرینلند بهدست میآیند، خانههای خود هستند. آنها روی یخ در داخل آبدره های محافظت شده راه می روند یا از کوه ها بالا می روند تا به آبدره های همسایه بالای صفحه یخی گرینلند برسند. نیمی از 27 خرس ردیابی شده به طور تصادفی به طور متوسط در 190 کیلومتری جنوب روی یخ های کوچکی که در جریان ساحلی گرینلند شرقی صید شده بودند، شناور شدند، اما سپس به بیرون پریدند و به سمت شمال زمین به سمت آبدره خانه خود رفتند.
این خرسها تنها چهار ماه در سال، بین فوریه تا پایان ماه می، به یخ دریا دسترسی دارند. یخ دریا سکویی را فراهم می کند که بیشتر 26.000 خرس قطبی قطب شمال برای شکار فوک ها از آن استفاده می کنند. اما خرس های قطبی نمی توانند هشت ماه روزه بگیرند. برای دو سوم سال، آنها بر استراتژی متفاوتی تکیه می کنند: آنها فوک ها را از تکه های یخ آب شیرین که از ورقه یخی گرینلند جدا می شوند، شکار می کنند.
نقشه جمعیت خرس های قطبی در گرینلند – علم
پناهگاه های آب و هوایی
این واقعیت که خرسها میتوانند در اینجا زنده بمانند نشان میدهد که یخچالهای طبیعی که به دریا ختم میشوند، و بهویژه یخچالهایی که به طور منظم یخ را به اقیانوس میریزند، میتوانند به پناهگاههای آب و هوایی در مقیاس کوچک تبدیل شوند، مکانهایی که برخی از خرسهای قطبی میتوانند با کوچک شدن اقیانوس زنده بمانند. یخ دریا در منطقه اقیانوس زیستگاههای مشابهی در یخچالهای طبیعی که در سواحل گرینلند به دریا میریزند و در جزیره سوالبارد، قلمرو نروژی واقع در شرق گرینلند، وجود دارد.
خرس های قطبی به دلیل از بین رفتن یخ های دریا به دلیل تغییرات آب و هوایی تهدید می شوند. کریستین لیدر، دانشمند قطبی در دانشگاه واشنگتن میگوید: «این جمعیت جدید ایده ما از چگونگی ماندگاری این گونه در آینده است. او خاطرنشان می کند: "شرایط یخ دریا در جنوب شرقی گرینلند امروز شبیه به آنچه برای شمال شرقی گرینلند تا پایان این قرن پیش بینی شده است."
لیدر معتقد است که این نتایج «امیدوارکننده» هستند، زیرا نشان میدهند چگونه برخی از خرسهای قطبی میتوانند در شرایط آب و هوایی کنونی زنده بمانند. اما من فکر نمیکنم زیستگاه یخبندان بتواند از تعداد زیادی خرس قطبی پشتیبانی کند. فقط کافی نیست لایدر هشدار می دهد: «ما همچنان انتظار داریم که به دلیل تغییرات آب و هوایی شاهد کاهش شدید خرس های قطبی در سراسر قطب شمال باشیم.
دولت گرینلند در مورد ابزار حفاظت و مدیریت تصمیم خواهد گرفت. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، که گونه های حفاظت شده را زیر نظر دارد، مسئول تعیین اینکه آیا این گونه در سطح بین المللی به عنوان یک جمعیت جداگانه به رسمیت شناخته شده است، بیستمین در جهان است. برای لایدر، "حفظ تنوع ژنتیکی استخوان های قطبی در آینده تحت تغییرات آب و هوایی بسیار مهم است."