به سختی شش ماه تا انتخابات شهرداری بارسلونا باقی مانده است و همه چیز نشان می دهد که آنها یک همه پرسی تحت مدیریت آدا کولاو خواهند بود که باید به نفع یک جایگزین محکم برای شهردار حل شود. با رهبری جدید، شهر ما به حالت عادی اجباری حکمرانی مؤثر باز خواهد گشت. با این حال، سیاست شهرداری به عنوان یک ناهنجاری دائمی و متکثر بازیگران اصلی خود عمل خواهد کرد.
PSC، شریک دولتی آدا کولاو و در نتیجه، دست راست چپ افراطی شهر، در حالی که پیشنهاد انتخاباتی را به عنوان جایگزینی برای شهرداری ارائه می‌دهد، همچنان در مدیریت شهرداری باقی می‌ماند و از سیاست‌هایی که در آن مسئولیت مشترک دارد انتقاد می‌کند. ضامن سیاسی با رأی خود در تصمیم گیری است، مثلاً محدودیت های فعالیت اقتصادی، و حتی سوسیالیست ها فرماندهی محلی امنیت را در دست دارند.
ناهنجاری دیگر در استقلال یافت می شود. در هر گزینه انتخاباتی شهرداری، اولویت شما باید شهر و همسایه باشد، اما نه برای انشعاب. برای جدایی طلبی، بارسلونا هدف نیست، بلکه ابزاری است در خدمت استیلادا. انتقال "روندها" به مرکز شهرداری به همان اندازه برای ERC مفید است که برای خود کولاو مفید است، زیرا هر دو در آن بحث راحت هستند و آنها را به جمع مورد انتظار جمهوری خواهان و مردم عادی، از 21 عضو شورای شهر نزدیک می کند. اکثریت را مطلق در قواعد اعطا می کند. از این رو، چند روز پیش جلسه فوق‌العاده اجباری برای درخواست عفو برای به اصطلاح «زندانیان سیاسی» برگزار شد. جلسه عمومی که جونتز را نیز تبلیغ می کرد. شهردار سابق خاویر تریاس باید بشنود که در بحث بارسلونا «استقلال بیشتر کولاوی بیشتری دارد» و در مقابل، «بارسلونای بهتر کولاوی کمتر است»
ناهنجاری های بیشتر تغییر در بارسلونا به یک حزب مردمی قوی نیاز دارد که برای اضافه کردن اکثر گزینه‌ها به استقلال و پوپولیسم افراطی ضروری است. با این حال، راست میانه با خطر تکه تکه شدن و در نتیجه سود ناخواسته آدا کولاو مواجه است. اکنون زمان اختراعات یا آزمایش ها یا گزینه های شخصی که به عنوان مهمانی های جدید پنهان شده اند نیست. مانند PSC، Valents اکنون ادعا می کند که از تصمیمات بحث برانگیزی که در حمایت از شهردار اتخاذ کرده اند، فاصله گرفته است. کولائو امروز به لطف رای اوا پاررا شهردار است و حزب او دو سال گذشته را به نفع بودجه شهرداری صرف کرده است در حالی که حتی رای این تشکیلات ضروری نبوده است.
کولاو بسیاری از ناهنجاری ها را خلاصه می کند: اینکه شهرداری در دست شخصی است که در انتخابات گذشته به سختی XNUMX عضو شورا را به دست آورده بود، حتی لیستی که بیشترین آرا را داشت نیز نبود که پس از شهردار شدن نسبت به انتخابات قبلی در شورایاران نیز سقوط کرد. که ارائه کرده بود و قول داده بود که بیش از دو انتخابات حاضر نشود و اکنون سومی را انجام می دهد.
هیچ چیز غیرعادی تر از اقلیت ترین شهردار تاریخ نیست که دوره خود را با بخشی از دولت در اپوزیسیون ادامه دهد و بخش های قابل توجهی از اپوزیسیون دولت را اعمال می کنند و به آدا کولاو اجازه داده اند بیشترین حمایت یا حداقل رد را در تاریخ دموکراتیک به دست آورند. حساب‌هایشان، مصادره‌شان به شکل مالیات‌های نادرست یا تصویب محدودیت‌های فعالیت اقتصادی و تحرک.
آیا کسی باقی مانده است که آنچه از او در خانه بزرگ انتظار می رود انجام دهد؟ هر دو خود آدا کولائو که آنچه از او انتظار می رود و تنها کاری که می داند انجام می دهد: حرکات عقیم و رویارویی بی دلیل برای پنهان کردن کمبودهای دولتش. در همین حال، طبیعی است که PSC از دولتی که به آن تعلق دارد و شهرداری که به بارسلونا بسیار آسیب رساند، دست بکشد. همچنین اینکه Junts بر شهر تمرکز خواهد کرد و نه بر روی «روندها»، و اینکه PPacierte بتواند، با نقاط قوت گذشته خود، برای تغییر در دفتر شهردار و یک جایگزین حکومتی اضافه کند.
بارسلونا باید شهری امن باشد. در مراقبت از مردم با تعهد اجتماعی، در خدمات موثر، با مالیات عادلانه و مسکن در دسترس، از شرکت ده در مبارزه با جرم و جنایت؛ و کارآفرین بودن، موتور پیشرفت و اشتغال همراه با ابتکار خصوصی. یک بارسلونا استثنایی در بهترین حالت و عادی در زندگی روزمره.
آلبرتو فرناندز حذف شد
