Zerga murrizketaren eta Andaluziako eredu ekonomiko liberal berriaren (sozial-liberala, hobeto esanda, ongizatearen eta zerbitzu publikoen egiturak bere horretan jarraitzen duelako) zergen murrizketaren eta Andaluziako eredu ekonomiko liberal berriaren inguruko eztabaidaren hondoan, izugarrizko garrantzia duen errealitate politiko bat dago, eta hori da eragina. Andaluziako ibilbide ideologiko aldaketa Espainiaren hauteskunde etorkizunean gauzatu daiteke. PSOEri hasierako abantaila posizioa eman zion baluarte historikoa praktikan desegin egin da Juanma Morenoren garaipen ikaragarriarekin eta Juan Espadasen zuzendaritza alternatiboaren ondoriozko garrantzirik gabekoak. Ia berrogei urtez sendotutako erregimen zaharra bere ganga instituzionalak eusten zituzten patroi-erregimenak erorita erori da, eta berreraikuntzak Sánchezek ez dituen denbora eta pazientzia eskatzen du. Lehendakariak bere alderdiko zuzendaririk ez zegoen egoera bati aurre egiten dio: berarentzat fidagarriena zen lurraldean kalea galtzea, ezkerrak aukera hobeak zituen eszenatokia. Umezurztasun honetatik ateratzen da Moncloaren erabakia umezurtztasun honetatik, damutua bezain suntsitzailea, Kontseiluaren aurreikuspen fiskalei eraso torrent batekin eta zerga bilketa moduko bat erretorikoagoa eta demagogikoa baino eraginkorragoa dena. Estrategia ezin pentsakor edo kontraesankorragoa izan: abertzaleek sustengatutako gobernu batek autonomien eskumen sistemari murrizketak jartzea erabaki zuen. Baina santxismoak ez du inoiz koherentziarik izan bere ezaugarrien katalogoan eta ez da zirrikiturik geldituko udal hautetsontziak bistan dituena. Edozein aitzakia erabiliko du goranzko eskuin baten aurkako erasoa askatzeko, azken lau galera partzialetan jarraian estrategiarik ez badio balio izan arren. Lau hauteskunde, lau zauritu. Andaluziako fakturazioa hobetzen ez baduzu, Exekutiboak ahaztu egin dezake agintaldia berriro balioztatzea. Maiatzean hutsunea ixtea baino zerbait gehiago behar du: aurrerapen ikaragarria eta, argi eta garbi, ezinezkoa den aparatu organikoaren berraktibaziorik gabe lortu, Susana Díazen fiaskoaz geroztik autosuntsitzaile letargo batean murgilduta. Bere alde, arrazoizko itxaropena du PPk bere sabaia iritsi dela eta bertako hautagaiek –agian De la Torre malagatarrak izan ezik– Morenok baino erakarpen pertsonal gutxiago dutela, gehiengo absolutuak gorakada hazten ari den fenomeno politiko bihurtuta. baina dena San Telmo jauregian. Baina sozialismoaren barne-aldartea behera egin du bere feudo zaharrean, eta Sanchezentzat zaila da hura biziberritzea, bere alkateek pisu hiltzat hartzen dutelako eta hautesle gehienek zerga murrizketa onartzen dutelako. Gero eta alboak agerian ditu Madrilek bere proiektuaren kontra-adibide bakarra izateari utzi zionetik.
