Central del Callao ixten da. Edo, behintzat, orain arte genekienaz bestelako zerbait bihurtuko da. Lorcaren antzera, hemen gertatzen zen ohikoa: eraikin singularreko jabetza aldatzeak galaraziko luke, enkante baten bidez, San Martin Postigo kaleko 8. zenbakian dagoen jauregian Espainiako liburu onenetako bat aurkitzea. Jabe berriaren baldintzak ez dira onargarriak irakurketa orbitatzen duen eta liburu-denda parean dagoen beste toki batera mugitzen den negozio baterako. Aseguru onetan, beren lana mantentzen duten liburu-saltzaileek ahal duten guztia egingo dute giro bera birsortzeko. Baina burutsu izango ginateke zerbait betiko aldatuko denik ez pentsatzea. Liburuak jauregi batean erakustetik lokal batean erakustera pasako dira eta azalera zaharraren laurdenera murriztuko da. Ezin da berdina izan. Zurrumurrua udan etorri zen eta lanean ibilitako jendeari galdetu nionean ia inork ez zuen erantzuten, jendaurrean sinesmena emango balu bezala, omen txarrak gertakaria prezipitatuko zuela. Orain baieztatu da gure hiria eta bere itxura txikituta daudela. Albisteak ez die bertan erosi genuenoi bakarrik eragiten. Badaude negozioak ez diren eta hiri baten ondarearen parte direnak. Madrilek kultuagoa eta irakurzaleagoa zuen isabeldar jauregietan liburu-dendak zeudenean. Gabonetan La Central-en finkatu ziren ilarak hiriburuaren pultsu liburuzalearen froga bizia izan ziren. Negozioa errentagarria zen, baina beharbada ez zen jabe berriaren itxaropenak asetzeko adina errentagarria. Egia da merkatuaren arauak direla, adiskide, baina gutako askok susmatzen dugu Rodrigo Ratok duen kanpaia AC/DC-ko 'Hells Bells'-ekin apainduta dagoela Filadelfiako askatasunarekin baino. Ziurrenik ez da konpongarria. Ziur nago dena legearen arabera gertatu dela. Baina oraindik ere salbuespen kulturala sinesten dut. Gertatu eta gertatu behar ez diren gauzak daude. Eta berri honetatik, Madril hiri txarragoa da eta inork ez dio erremediorik jarri.
