Το έντυπο 720 είναι μια ενημερωτική δήλωση με την οποία οι φορολογούμενοι που κατοικούν στην Ισπανία γνωστοποιούν στις φορολογικές αρχές περιουσιακά στοιχεία και δικαιώματα που βρίσκονται στο εξωτερικό, όπως ακίνητα, τραπεζικούς λογαριασμούς και άλλα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
Στις 27 Ιανουαρίου 2022, με τη δημοσίευση της απόφασης στην υπόθεση C-788/19, ο αγώνας που ξεκίνησε το 2013 από την AEDAF εναντίον αυτής της ενημερωτικής δήλωσης λήγει, κηρύσσοντας την αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης.
Το ΔΕΕ ξεκινά υποστηρίζοντας ότι οι αλλαγές που εισήγαγε ο νόμος 7/2012, της 29ης Οκτωβρίου, στο LGT, στο φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων και στον εταιρικό φόρο αντιπροσωπεύουν περιορισμό στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, καθώς αποθαρρύνει τους Ισπανούς επενδυτές από το να κάνουν επενδύσεις σε άλλα κράτη ή αποτρέπει ή περιορίζει την ικανότητά τους να το κάνουν, και επίσης θεωρεί το σύστημα που έχει δημιουργηθεί σχετικά με τις συνέπειες της μη συμμόρφωσης ή την ατελή ή μη έγκαιρη συμμόρφωση με την υποχρέωση αναφοράς περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων που βρίσκονται στο εξωτερικό ως καταχρηστικά, δυσανάλογα, χαρακτηρίζοντας αυτά τα αγαθά που βρίσκονται στο εξωτερικό ως "αναιτιολόγητος". υπεραξίες», χωρίς δυνατότητα, στην πράξη, επίκλησης της παραγραφής.
Το ΔΕΕ υποστηρίζει ότι ένας κανόνας όπως αυτός που αναλύθηκε, ο οποίος τεκμαίρεται την ύπαρξη δόλιας συμπεριφοράς για το απλό γεγονός της εκπλήρωσης ορισμένων απαιτήσεων χωρίς να επιτρέπει στον φορολογούμενο να καταστρέψει το εν λόγω τεκμήριο, θα υπερέβαινε ό,τι είναι αναγκαίο για την επίτευξη του στόχου της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και καταστρατήγηση, και δεν δικαιολογεί την ύπαρξη περιορισμού στην κίνηση των κεφαλαίων.
Και προσθέτει ότι εξουσιοδοτώντας τους ισπανικούς κανονισμούς της φορολογικής διοίκησης να προβούν, χωρίς χρονικό περιορισμό, στην τακτοποίηση του οφειλόμενου φόρου για αγαθά ή δικαιώματα στο εξωτερικό που δεν έχουν δηλωθεί ή έχουν δηλωθεί ατελώς ή άκαιρα στο υπόδειγμα 720 , παράγει όχι μόνο ανεπίτρεπτο αποτέλεσμα, αλλά επιτρέπει επίσης στη φορολογική αρχή να αμφισβητήσει μια συνταγή που έχει ήδη αποκτήσει ο φορολογούμενος, η οποία αντιτίθεται σε μια θεμελιώδη απαίτηση όπως η ασφάλεια δικαίου.
Όσον αφορά την αναλογικότητα του προστίμου του 150% του φόρου που υπολογίζεται στα ποσά που αντιστοιχούν στην αξία των αγαθών ή δικαιωμάτων που ανήκουν στο εξωτερικό, το ΔΕΕ θεωρεί ότι το πρόστιμο αυτό είναι υπερβολικό, σημειώνοντας ότι - αν και η Ισπανία ισχυρίζεται ότι το εν λόγω πρόστιμο κυρώνει ως υποχρέωση όσον αφορά τη φορολογία, είναι αναμφισβήτητο ότι η επιβολή του συνδέεται άμεσα με την παραβίαση μιας καθαρά δηλωτικής υποχρέωσης και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το εν λόγω πρόστιμο 150% συνιστά δυσανάλογη παρέμβαση στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, σε σημείο που «μπορεί να οδηγήσει σε ανοησίες που συνεπάγεται το γεγονός ότι ακόμη και με το 100% της αξίας περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων στο εξωτερικό δεν μπορεί να καλυφθεί η φορολογική οφειλή.
Και, τέλος, το ΔΕΕ αντιμετωπίζει την αναλογικότητα των καθορισμένων προστίμων που συνδέονται με τη μη συμμόρφωση ή την ατελή ή μη έγκαιρη συμμόρφωση με το μοντέλο 720, πρόστιμα που μπορεί να είναι 15, 50 ή 66 φορές υψηλότερα από εκείνα που ισχύουν για παρόμοιες παραβάσεις σε αμιγώς δικαστικές διαδικασίες. και των οποίων το συνολικό ποσό δεν είναι περιορισμένο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα εν λόγω πρόστιμα συνιστούν δυσανάλογο περιορισμό στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων.
Από την κρίση αυτή προκύπτει ότι υφίσταται αναμφισβήτητη πατρογονική ευθύνη της Διοίκησης, δικαίωμα που έχουν οι φορολογούμενοι ακόμη και στην περίπτωση που η κύρωση καταστεί τελεσίδικη.
Το άρθρο 32.5 του Ν. 40/2015, της 1ης Οκτωβρίου XNUMX, θεσπίζει τις προϋποθέσεις για απαίτηση οικονομικής ευθύνης για ζημίες που προκλήθηκαν από την εφαρμογή κανόνα που κηρύχθηκε αντίθετος προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για μια πολύ περιορισμένη διαδικασία: ότι ο φορολογούμενος έχει προσφύγει εγκαίρως κατά της διοικητικής πράξης που προκαλεί τη ζημία και ότι έχει λάβει απόφαση απόλυσης, υπό την προϋπόθεση ότι έχει ισχυριστεί στην εν λόγω διαδικασία παραβίαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. .
Σε σχέση με αυτήν την αρχή, η Επιτροπή κινήθηκε νομικά τον Ιούνιο του 2020, εν αναμονή απόφασης του ΔΕΕ, σχετικά με τη διαδικασία για την κληρονομική ευθύνη, ισχυριζόμενη ότι αντίκειται στην αρχή της αποτελεσματικότητας μετατρέποντας την πατρογονική ευθύνη του κρατικού νομοθέτη σε συνέπεια της παραβίασης του δικαίου της Ένωσης για τον ζημιωθέντα να ασκήσει προηγουμένως αγωγή κατά διοικητικής πράξης, ακόμη και όταν η ζημία προκύπτει απευθείας από το νόμο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι προβλέψιμη μια νέα απόφαση του ΔΕΕ, η οποία είτε θα ανάγκαζε το κράτος να επανεξετάσει το σύστημα της πατρογονικής ευθύνης από την αρχή όταν υπάρχει παραβίαση του κοινοτικού δικαίου ή, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση, του μοντέλου 720. (και όλα αυτά που έχουν αρθεί και θα αρθούν), χαλαρώστε τους περιορισμούς.
Επιπλέον, αυτή η πρόταση ανοίγει τον δρόμο για την υποβολή καταγγελιών από οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει επιβληθεί κυρώσεις για μη συμμόρφωση ή για πλημμελή ή μη έγκαιρη συμμόρφωση με την υποχρέωση ενημέρωσης που συνεπάγεται το υπόδειγμα 720 για αξίωση επιστροφής των καταβληθέντων.
Και όσον αφορά τις προσαρμογές που έγιναν, θα χρειαστεί να αναλυθούν κατά περίπτωση, ανάλογα με το αν οι προσαρμογές ήταν εθελοντικές ή επιβλημένες.
Έτσι, στις εκούσιες τακτοποιήσεις θα πρέπει να προσέχουμε τη δήλωση για το έτος γέννησης των περιουσιακών στοιχείων ή δικαιωμάτων, με επίκληση του θεσμού της παραγραφής για αδικαιολόγητες τακτοποιημένες υπεραξίες, ακόμη και αν προέρχονται από προβλεπόμενες φορολογικές περιόδους.
Και στις ρυθμίσεις που επιβάλλονται, θα πρέπει να γίνει διάκριση των καταστάσεων στις οποίες έχει δημοσιοποιηθεί ή όχι μια πράξη συμμόρφωσης, μεταξύ άλλων λεπτομερειών. Σε κάθε περίπτωση, εφεξής, όλοι οι φορολογούμενοι που κατοικούν στην Ισπανία με αδήλωτα περιουσιακά στοιχεία ή/και δικαιώματα στο εξωτερικό μπορούν να τακτοποιήσουν οικειοθελώς την κατάστασή τους χωρίς να φοβούνται το αποτρεπτικό καθεστώς κυρώσεων που εξισώνει τις εκούσιες νομιμοποιήσεις με αυτές που προκύπτουν από τις ενέργειες των επιθεωρητών
